Πρόσφυγες
Κύριε διευθυντά
Είναι γνωστό και δεδομένο ότι κανένας από τους πάσης φύσεως μετανάστες, πρόσφυγες κ.λπ. δεν επιδιώκει την παραμονή του στην Ελλάδα. Ολοι ανεξαιρέτως θέλουν να προωθηθούν σε χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. Για τον λόγο αυτόν, το πρόβλημα πρέπει να θεωρηθεί καθαρά ευρωπαϊκό.
Συνεπώς, για ποιο λόγο να δεχόμαστε να αναλαμβάνουμε την υποχρέωση της οποιασδήποτε παρέμβασής μας για τη μετεγκατάσταση αυτών των ανθρώπων στους τόπους προορισμού; Δηλαδή, γιατί να δεχόμαστε την προσωρινή διαμονή τους στον τόπο μας και εν συνεχεία την καταγραφή τους, την ταυτοποίησή τους με δακτυλοσκοπήσεις κ.λπ.; Εμείς θα γίνουμε οι γραμματείς των Ευρωπαίων; Η ταυτοποίηση και ταξινόμησή τους πρέπει να γίνει από τη χώρα στην οποία θα εγκατασταθούν και από εκεί να τους δοθούν τα ανάλογα έγγραφα για να ενταχθούν, με την οποιαδήποτε ιδιότητα κρίνει η χώρα υποδοχής, στην κοινωνία της. Για τον λόγο αυτό νομίζω ότι πρέπει να απαιτήσουμε να επιδοτήσουν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ δρομολόγια αεροπλάνων και πλοίων για την παραλαβή αυτών των προσφύγων άμεσα από τα παράλια της Τουρκίας, όπου ευρίσκονται σήμερα, και την απευθείας μετάβασή τους στους προορισμούς που κρίνεται ότι πρέπει να μεταβούν.
Επίσης, επειδή το θέμα δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό, αλλά παγκόσμιο, νομίζω ότι και οι ΗΠΑ πρέπει να συμμετάσχουν στην κατανομή αυτού του πληθυσμού […].
Ολα αυτά, επειδή δεν είναι νοητό εμείς να γίνουμε ναυαγοσώστες και να μαζεύουμε πτώματα και ναυαγούς από το Αιγαίο, ούτε να μετατρέπουμε το έδαφος και τις πόλεις μας σε αποθήκες ψυχών. Καμία επιδότηση δεν μπορεί να καλύψει τις αρνητικές επιπτώσεις του φαινομένου. Γι’ αυτό πρέπει να μείνουμε έξω απ’ αυτό το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο παιχνίδι και να το επωμισθούν αυτοί που το δημιούργησαν ή το ανέχθηκαν.
Κ. Στυλιανιδης
Η Ουγγαρία
Kύριε διευθυντά
Στις 30 Σεπτεμβρίου δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» ένα άρθρο του κ. Σταύρου Τζίμα, με τίτλο «Νέους σιδερένιους φράχτες υψώνει η Ουγγαρία», που περιέχει φανερά αβάσιμους ισχυρισμούς και κατηγορίες όχι εναντίον της ουγγρικής κυβέρνησης, αλλά εναντίον του ουγγρικού λαού, γράφοντας ότι «οι Μαγυάροι ήταν ανέκαθεν ξενοφοβικοί…», «…είχαν πάντα εθνικές φοβίες…» κτλ. Διαμαρτύρομαι εντονότατα και διαψεύδω κατηγορηματικά αυτούς τους ισχυρισμούς και γενικά το περιεχόμενο του άρθρου.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι περίπου 8-10% του πληθυσμού της Ουγγαρίας ανήκει σε μια εθνική μειονότητα. Το ουγγρικό κράτος αναγνωρίζει 13 εθνικές μειονότητες (Ρομά, Γερμανοί, Σλοβάκοι, Πολωνοί, Ρουμάνοι, Κροάτες, Βούλγαροι Αρμένιοι, Ρουσίνοι, Σλοβένοι, Σέρβοι, Ουκρανοί και Eλληνες). Λειτουργούν δικές τους κοινότητες (αυτοδιοικήσεις) και η δραστηριότητά τους υποστηρίζεται από τα κρατικά κονδύλια. Διατηρούν σχολεία, βιβλιοθήκες, και έχουν από έναν βουλευτή στο ουγγρικό Κοινοβούλιο. Aρα όλα αυτά πραγματοποιήθηκαν κατ’ επίφαση; Oποιος θέλει να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες για τη δήθεν ξενοφοβία των Ούγγρων, να ρωτήσει έναν Eλληνα που ζει στην Ουγγαρία.
Oσο για τους πρόσφυγες και τα «τείχη», πρέπει να επισημάνω ότι σε αντίθεση με την επικρατούσα λανθασμένη πεποίθηση, η Ουγγαρία δεν έχτισε υψηλά «τείχη» στα σύνορά της. Συνολικά 14 νόμιμα σημεία διέλευσης λειτουργούν στο Σένγκεν-τμήμα των συνόρων (δηλαδή ένα σε κάθε 37 χλμ.), και ο καθένας μπορεί να εισέλθει στη χώρα μας ελεύθερα με την προϋπόθεση ότι είτε διαθέτει έγκυρες ταυτότητες, είτε είναι πρόθυμος να δηλώσει επί τόπου ότι ζητάει άσυλο. Η τοποθέτηση των προσωρινών φρακτών στα σύνορα έχει ως στόχο να κατευθυνθούν οι μετανάστες προς τα σημεία διέλευσης. Αυτά και όμοια μέτρα εφαρμόζονται από καιρό και σε άλλες (πέντε) ευρωπαϊκές χώρες. Δυστυχώς, οι μετανάστες, για να αποφύγουν παράνομα την καταγραφή, δεν εισέρχονται στη χώρα στα σημεία διέλευσης, αλλά διασχίζουν τα σύνορα όπου τους αρέσει, δεν λένε ούτε το όνομα ούτε την ιθαγένειά τους. Φέτος, 275.000 μετανάστες έχουν διασχίσει παράνομα τα σύνορα, αλλά μόνο 175.000 άτομα υπέβαλαν αιτήσεις ασύλου. Από τη Συρία εισέρχονται μόνο 36% των αιτούντων, ενώ οι υπόλοιποι κατάγονται από 78 διαφορετικές χώρες.
Οι ενισχυμένοι έλεγχοι στα σύνορα της Ουγγαρίας έχουν έναν κύριο λόγο: να εκπληρώσει το ουγγρικό κράτος τις υποχρεώσεις και δεσμεύσεις που προβλέπονται από τη Συνθήκη του Σένγκεν και τη Σύμβαση του Δουβλίνου, αφού τα νότια σύνορα της Ουγγαρίας είναι επίσης τα εξωτερικά σύνορα του χώρου Σένγκεν. Οι Ούγγροι έχουν πρόσφατες εμπειρίες και ζωηρές αναμνήσεις από τους πρόσφυγες. Στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Πολωνία δέχθηκε επίθεση από τη ναζιστική Γερμανία, χιλιάδες πρόσφυγες από την Πολωνία κατέφυγαν στην Ουγγαρία. Πριν πέσει το Τείχος του Βερολίνου, χιλιάδες πρόσφυγες από την Ανατολική Γερμανία πήραν άσυλο στην Ουγγαρία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία χιλιάδες Κροάτες πρόσφυγες ζούσαν για χρόνια στη χώρα μας. Καταγράφηκαν, έλαβαν περίθαλψη και γύρισαν πίσω στην πατρίδα τους μόλις σώπασαν τα όπλα.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι στα ΜΜΕ στην Ευρώπη εξακολουθούν να υπάρχουν σφοδρές επιθέσεις εναντίον μιας χώρας που εκπληρώνει τους κανόνες της Ε.Ε., και αναζητεί πραγματικές λύσεις στο μεταναστευτικό πρόβλημα.
Ο ισχυρισμός ότι «οι επιθέσεις εναντίον των τσιγγάνων συνήθως δεν περνούν στην ειδησεογραφία, υπάρχει δε αυστηρή λογοκρισία» θα ήταν μάλλον γελοίος, αν δεν αφορούσε σοβαρότατα εγκλήματα. Το ουγγρικό κράτος με τη δύναμή του διώκει τους δράστες βίαιων εγκλημάτων. Στην εποχή του Διαδικτύου και των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί η (ουγγρική) κρατική λογοκρισία. Είναι κάτι σαν το τέρας του Λοχ Νες. Πολλοί το έχουν δει αλλά κανείς δεν έχει ούτε την παραμικρή απόδειξη ότι υπάρχει καν. Oσο για τον ισχυρισμό ότι «η Ουγγαρία του Oρμπαν… δηλώνει πρόθυμος να στείλει στρατό να φυλάξει… το Αιγαίο και τους Eλληνες» είναι εντελώς παραπειστικός. Η αλήθεια είναι ότι η Ουγγαρία δηλώνει πρόθυμη να πάρει μέρος σε μια κοινή, ευρωπαϊκή επιχείρηση για να ενισχυθούν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, να παρέχει βοήθεια (οικονομικά ή μέσω απόσπασης ειδικών) για εκείνες τις χώρες, οι οποίες το θέλουν και συγκατατίθενται.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η μεταναστευτική κρίση μπορεί να επιλυθεί μόνο με τη στενή συνεργασία των ευρωπαϊκών χωρών, με πνεύμα αλληλεγγύης.
Erik Haupt – Πρέσβης της Ουγγαρίας
Οι Ελληνες
Κύριε διευθυντά
Στο άρθρο του συνεργάτη σας συγγραφέα Ηλία Μαγκλίνη για τον Δημήτρη Δημητριάδη αναφέρατε και το βιβλίο μου «Η Δυστυχία του να είσαι Eλληνας». Η βασική διαφορά μας με τον Δ.Δ. είναι ότι εγώ δεν βρίζω τους Eλληνες – τους πονάω. Ακόμα ότι το βιβλίο μου προτείνει μία ερμηνεία του «Ελληνικού προβλήματος»: για μένα είναι θέμα ταυτότητας. Ο Eλληνας ανάμεσα στην αρχαία δόξα και στη σημερινή δυσπραγία, ανάμεσα στην Ευρώπη που ποθεί και αυτή που φοβάται, ανάμεσα στη Δύση και τα Βαλκάνια, ψάχνει ακόμα να βρει το πραγματικό πρόσωπό του.
Η «Δυστυχία» μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που γράφτηκε σε πολλές ξένες κριτικές του βιβλίου: «Μας βοήθησε να καταλάβουμε τους Eλληνες».
Νικος Δημου
Θρησκειολογία, αλλά τι και πώς;
Κύριε διευθυντά
Λέγεται ότι ο Μαλαπάρτε, λίγο πριν ξεψυχήσει – καθώς από τη μια η Μαρία Αντονιέτα Ματσιόκι του έφερνε στην κλινική, με εντολή του Τολιάτι, την ταυτότητα μέλους του ΙΚΚ και από την άλλη δύο καθολικές καλόγριες παραμόνευαν στον διπλανό θάλαμο για να ειδοποιήσουν τον παπά για να τον κοινωνήσει– ανέκραξε: «Μαρξιστές και παπάδες γυρεύουν την ψυχή μου».
Το θυμήθηκα αυτές τις μέρες που όχι μόνον κάποιοι εκ των μαρξιστών, αλλά κυρίως οι εκ των ιθαγενών νεωτερικοί ξεσπαθώνουν κατά της κατήχησης –και καλώς πράττουν– αλλά ταυτόχρονα μας μιλούν για μάθημα, λέει, θρησκειολογίας στα σχολεία για να μη θίγονται οι άλλου θρησκεύματος ή οι μη θρησκευόμενοι μαθητές. Δεν μας λένε όμως τίποτα για τα καίρια: Στη θρησκειολογία θα διδάσκεται η altera pars του αγνωστικισμού και της αθεΐας; Και ακόμα: Ο περί θρησκειών λόγος –πέραν των αναμφισβήτητα αγαθών επιπτώσεών τους, όπως η συνολικώς θετικότατη συμβολή χριστιανικής θρησκείας και της Ορθόδοξης εκκλησίας στην Επανάσταση των Ελλήνων– θα περιλαμβάνει και αναφορές σε εγκλήματα που έγιναν και γίνονται εν ονόματί τους υπό των επιγόνων (αν το έναυσμα δεν ήταν ωρισμένως και πρωτογενές) ή θα είναι μια θρησκειολογία του «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»; Δηλαδή μια κατήχηση απ’ την ανάποδη;
Και βέβαια δεν ερωτώ για τον ερωτύλο Δία και τους άλλους Ολύμπιους. Τα «πεπραγμένα» τους ονομάστηκαν μυθολογία και ξεμπερδέψαμε.
Mιχαλης Ν. Κατσιγερας
Η υπηρεσιακή κυβέρνηση
Κύριε διευθυντά
Η τελευταία υπηρεσιακή κυβέρνηση της κ. Θάνου ήλθε και απήλθε με μια διακριτικότητα που θα παρομοίαζε κανείς με εσκεμμένη αποσιώπηση σε ό,τι αφορά τα πεπραγμένα της. Ετσι, πληροφορηθήκαμε συμπτωματικά ότι κάποιος από τους αρμοδίους περί τα οικονομικά υπουργούς απελευθέρωσε σε 48 ώρες εγκεκριμένα από μήνες και λιμνάζοντα κονδύλια για το μεταναστευτικό, ενώ η υπουργός Πολιτισμού καθόρισε το νομικό πλαίσιο και έθεσε τις βάσεις για τη μετατροπή του εγκαταλελειμμένου από την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων ΟΑΚΑ σε χώρο δράσεων, περιπάτου και αναψυχής.
Πόσες άλλες δράσεις έγιναν, άραγε, που θα πληροφορούμεθα συμπτωματικώς κάθε τόσο ή που δεν θα πληροφορηθούμε ποτέ; Μήπως είναι ακόμη επίκαιρο να αρθεί η συσκότιση και να δημοσιοποιηθεί μια Εκθεση Πεπραγμένων αυτής της κυβέρνησης που με τη λήξη της θητείας της αποχώρησε «στις μύτες των ποδιών», όπως λένε οι Γάλλοι;
Ν. Προχωρης – Μετς