Ενα από τα πιο ωραία επεισόδια της κλασικής αγαπημένης τηλεοπτικής σειράς «Η ζώνη του λυκόφωτος» (1959-1964) τιτλοφορείται «Third from the Sun» (τρίτος πλανήτης απ’ τον Ηλιο). Αναφορά στη Γη μας, φυσικά, που είναι ο τρίτος πλανήτης που συναντά ένας νοερός αστροταξιδιώτης ξεκινώντας απ’ το άστρο μας, και αφού προσπεράσει τον Ερμή και την Αφροδίτη. Στο εν λόγω επεισόδιο, μια ομάδα αστροναυτών ξεκινάει από τη Γη για να επισκεφθεί, περίπου τυχαία, έναν πλανήτη που τελικά αποδεικνύεται ότι είναι και πάλι η Γη. Η όλη ιδέα του επεισοδίου είναι βασισμένη σε μια πανάρχαια αντίληψη πως κάπου πίσω από τον Ηλιο στριφογυρίζει μια δίδυμη Γη, την οποία όμως δεν μπορούμε ποτέ να δούμε και ότι γενικά κάπου στο σύμπαν υπάρχει μία ακόμη Γη όπως η δική μας. Αν δεν κάνω λάθος, προσωκρατικοί φιλόσοφοι είχαν ρίξει πρώτοι αυτή την ιδέα, που προετοιμάζει, κατά κάποιο τρόπο, το έδαφος για τον Τζορντάνο Μπρούνο και τις σύγχρονες έννοιες περί παράλληλων κόσμων.
Δεν ξέρω εάν ο φημισμένος Ελληνας φυσικός και κοσμολόγος Δημήτρης Νανόπουλος επηρεάστηκε απ’ το «Twilight Zone» για τον τίτλο που έδωσε στην αυτοβιογραφία του (που έγραψε σε συνεργασία με τον Μάκη Προβατά) «Στον τρίτο βράχο από τον Ηλιο. Μια ζωή, η επιστήμη κι άλλα παράλληλα σύμπαντα» (Πατάκης), πάντως ταιριάζει γάντι. Διότι, αν μη τι άλλο, ο βίος του πολυπράγμονος Δημήτρη Νανόπουλου είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες περίπου πέντε δεκαετίες στην πρώτη γραμμή της αστροφυσικής και της κοσμολογίας.
Μερικές από τις πιο αγαπημένες μου σελίδες είναι εκείνες όπου ο Νανόπουλος εξηγεί για το πώς βρέθηκε τη δεκαετία του ’80 στο πρωτοποριακό επιστημονικό στρατόπεδο της θεωρίας των υπερχορδών.
Περίπλοκα πράγματα που προσπαθώ εναγωνίως να κατανοήσω, αρκεί όμως εδώ να αναφερθώ στο ότι χάρη σε αυτήν τη θεωρία μπορούμε να μιλάμε για την πιθανή ύπαρξη όχι ενός σύμπαντος (Universe) μα ενός Πολυσύμπαντος (Multiverse) γεμάτο παράλληλα μεμονωμένα σύμπαντα. «Στο Πολυσύμπαν», διαβάζουμε στον «Τρίτο βράχο», «η “αποτυχία” και η “επιτυχία” δεν έχουν σχέση με την ανθρώπινη τάση να χαρακτηρίζουμε κάτι “καλό” ή “κακό”. Στο Πολυσύμπαν δεν υφίσταται τέτοιου είδους ηθικός διαχωρισμός. Δεν γνωρίζουμε ακόμα πόσα σύμπαντα υπάρχουν· φαίνεται πάντως εύλογο να υποθέσουμε ότι υπάρχουν όσα προβλέπει η θεωρητική φυσική».
Θεωρητικά, λοιπόν, άπειροι εαυτοί μου πληκτρολογούν αυτή την πρόταση και άπειροι εαυτοί σας τη διαβάζουν και που αφορά κάτι που έγραψαν άπειροι Νανόπουλοι. Mind blowing; Ναι, αλλά αυτός είναι και ο κόσμος του «Τρίτου βράχου».