Για πολλά χρόνια η ζωή στην Ελλάδα κυλούσε αμέριμνα. Ή σχεδόν αμέριμνα. Και μετά, το 2009, ούτε δέκα χρόνια μετά τη θριαμβευτική ένταξή μας στην πανίσχυρη ευρωζώνη, ήρθε η κρίση. Ή τουλάχιστον αυτό νομίζαμε στην αρχή. Όμως αυτό που ακολούθησε δεν ήταν απλώς μια οικονομική κρίση, αλλά μια άνευ προηγουμένου κοινωνικοοικονομική καταστροφή!
Τι ακριβώς συνέβη; Πώς φτάσαμε στο αδιέξοδο; Γιατί δεν μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση; Γιατί οι άλλες χώρες της Ευρώπης, λίγο πολύ, τα κατάφεραν; Γιατί η χώρα βρέθηκε εκτός ελέγχου;
Στα ερωτήματα αυτά, και πολλά άλλα, επιχειρεί να δώσει απαντήσεις το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου της «Κ», Γιάννη Παπαδογιάννη «Από το Μεγάλο Πάρτι στη Χρεοκοπία. 2009 – 2015: Δημαγωγία και μοιραίες επιλογές» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).
«Όποιος θέλει να καταλάβει», σημειώνει στο προλογικό σημείωμα ο Αλέξης Παπαχελάς, «το πώς φτάσαμε το καλοκαίρι του 2015 ένα βήμα πριν τον γκρεμό και την έξοδο από την ευρωζώνη πρέπει να αναλύσει τη μεγάλη ανεπάρκεια του πολιτικού μας συστήματος».
Βασική θέση του βιβλίου είναι ότι ενώ η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2009 ήταν αναπόφευκτη, ωστόσο η κατάρρευση που ακολούθησε θα μπορούσε κάλλιστα να αποφευχθεί, αρκεί το πολιτικό σύστημα να έδειχνε μια στοιχειώδη ωριμότητα. Αυτό όμως που επικράτησε μετά το 2009 ήταν ένα παραλήρημα λαϊκισμού και δημαγωγίας που έριξε τον τόπο στα βράχια. Το βιβλίο εξηγεί πως και γιατί από την κρίση φτάσαμε στην κατάρρευση, καταδεικνύοντας τις μεγάλες ευθύνες του πολιτικού προσωπικού και τις μοιραίες επιλογές της ηγεσίας. Περιγράφει τη διαδρομή από το «λεφτά υπάρχουν» το 2009, στο «δεν συναινώ στο λάθος» το 2011 και το «σκίσιμο των μνημονίων» το 2015. Εφτά χρόνια άρνησης της πραγματικότητας, τυφλής δημαγωγίας, αστάθειας και αβεβαιότητας που έφεραν την Ελλάδα ένα βήμα πριν την ταπεινωτική εκδίωξή της από την Ευρώπη.