Αν όλα είχαν εξελιχθεί ομαλά και οι κάλπες της Νέας Δημοκρατίας είχαν ανοίξει στις 22 Νοεμβρίου, όταν ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης κατέγραφε ισχυρότατο προβάδισμα, ο «θόρυβος» περί των προτιμήσεων του κ. Κώστα Καραμανλή μεταξύ των υποψηφίων για την ηγεσία δεν θα είχε προκληθεί. Αντιστοίχως, οι λίγο έως πολύ γνωστές επικοινωνίες του με τον πρωθυπουργό κ. Αλ. Τσίπρα (μία τη νύχτα των εκλογών του Ιανουαρίου όταν συνομίλησε διαδοχικώς με τους κ. Τσίπρα, Σαμαρά και Βενιζέλο και μία ακόμη, λίγες ώρες πριν από τη μετάβαση του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες για την κρίσιμη Σύνοδο του Ιουλίου) δεν θα είχαν καταστεί μείζον θέμα όχι μόνον στη γαλάζια εκλογική μάχη αλλά και στις συζητήσεις για τις μεσοπρόθεσμες πολιτικές εξελίξεις.
Ο κ. Καραμανλής ουδέποτε έπαψε να πρωταγωνιστεί στα σχετικά σενάρια, είτε λόγω του βαρύνοντος ρόλου που έχει στα νεοδημοκρατικά δρώμενα (σ.σ. εξ ου και οι «αντιξοότητες» για τις οποίες μίλησε ο κ. Απ. Τζιτζικώστας), είτε λόγω της αμοιβαίας διάθεσης ΣΥΡΙΖΑ και «καραμανλικών» για συνεννόηση. Από τα πρώτα θετικά σχόλια για την πολιτική επάρκεια του κ. Τσίπρα και την, εκ μέρους του Μεγάρου Μαξίμου, ανάδειξη «καραμανλικών» στελεχών σε κορυφαίες πολιτειακές και πολιτικές θέσεις, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και μεσολάβησε σειρά κρίσιμων λαθών του νυν πρωθυπουργού. Αυτά έκαναν τον κ. Καραμανλή να μεταβάλει στάση και να εκφράζει, εδώ και μήνες, στους συνομιλητές του έντονες επιφυλάξεις για τις επιλογές του κ. Τσίπρα και για τη δυνατότητά του να βγει αλώβητος από την «κρεατομηχανή» του μνημονίου. Δεν προκάλεσε, συνεπώς, έκπληξη η αποστασιοποίηση του γραφείου Καραμανλή για τα όσα είπε περί ηγετικού προφίλ του κ. Τσίπρα ο κ. Θοδ. Ρουσόπουλος, αν και στο παρασκήνιο πολλοί ανέγνωσαν αυτές τις δηλώσεις ως σαφές μήνυμα του πρώην πρωθυπουργού.
Οι τελευταίες εξελίξεις πυροδότησαν, εκ των πραγμάτων, και τις συζητήσεις περί του ενδεχομένου «ολικής επαναφοράς» του κ. Καραμανλή στα γαλάζια και όχι μόνον πολιτικά δρώμενα. Για αρκετούς, ο κ. Καραμανλής θα ήταν ο ιδανικός υποψήφιος της κεντροδεξιάς μετά μία συνταγματική αναθεώρηση που θα απέδιδε στον –μέσω απευθείας εκλογής από τους πολίτες– Πρόεδρο της Δημοκρατίας περισσότερες εξουσίες, κοντά στο γαλλικό μοντέλο.
Περί «οικουμενικής λύσης»
Για άλλους, πάλι, ειδικά όσους διαβλέπουν ως πιθανό το αδιέξοδο της κυβέρνησης Τσίπρα, ο κ. Καραμανλής θα μπορούσε να ηγηθεί μιας κυβέρνησης «οικουμενικού χαρακτήρα» που θα είχε ως στόχο να βγάλει τη χώρα από τη δίνη του μνημονίου και των διαδοχικών πακέτων μέτρων. Αν και ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει χαρακτηριστικά Παπαδήμου και δεν θα αποδεχόταν έναν ρόλο που θα τον καθιστούσε, εκ των πραγμάτων, όμηρο του ενός ή του άλλου πολιτικού αρχηγού, αρκετοί θεωρούν ότι θα ήταν ο μόνος με επαρκή ερείσματα για να αναλάβει το βάρος.
Πλην, όμως, ο ίδιος μοιάζει να είναι, επί της αρχής, αντίθετος στη λογική των «οικουμενικών λύσεων», θεωρώντας τες ως τραυματικές για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Διόλου τυχαία, σε συνομιλητές του σημειώνει πως στην περίπτωση που υπάρξει απώλεια στήριξης του κ. Τσίπρα στη Βουλή, η Ν.Δ. θα πρέπει να παραμείνει σε ρόλο αντιπολίτευσης ενώ τα όποια «μαξιλάρια» μπορούν να αναζητηθούν σε Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και Κεντρώους.
Διαφορετικοί μοιάζουν να διαμορφώνονται οι όροι για το ενδεχόμενο νέας εμπλοκής του κ. Καραμανλή στην σπαρασσόμενη Κεντροδεξιά, ειδικά από τη στιγμή που το άστρο του κ. Τσίπρα θα αρχίσει να θαμπώνει.
«Ο Καραμανλής γυρεύοντας δεν πρόκειται να πάει» σημειώνει στην «Κ» στενός του συνομιλητής, αποτυπώνοντας την καραμανλική οπτική για τα πράγματα, που περιλαμβάνει ιστορικά και τον χαρακτήρα του προσκλητηρίου από την «όλη παράταξη». Στους πολλούς που ζητούν και τον συναντούν, ο ίδιος εξακολουθεί να αρνείται τέτοια εμπλοκή εν μέσω ρευστού πολιτικού σκηνικού και, σε κάθε περίπτωση, με την υπάρχουσα Νέα Δημοκρατία.
Για τους καλά γνωρίζοντες, ο κ. Καραμανλής συνδέει το όποιο ενδεχόμενο νέας ενεργοποίησής του με την, εκ του μηδενός, ανασυγκρότηση της Κεντροδεξιάς, κάτι που προφανώς θα σήμαινε τη διάλυση της Ν.Δ. και τη δημιουργία ενός νέου φορέα που θα έχει παραταξιακά και λαϊκά χαρακτηριστικά. Σε αυτό το σημείο είναι που ενεργοποιούνται τα σενάρια για τον ρόλο που θα έχει, εφόσον εκλεγεί, ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης, δρομολογώντας το συνέδριο του κόμματος, την προσεχή άνοιξη.