Οταν, επιτέλους, οι γονείς και οι μέλλοντες γονείς των φοιτητών στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ συνέλθουν από τη σημερινή παραζάλη και αντιληφθούν σε τι πραγματικά αποβλέπει η εκτροπή της εκπαίδευσης από τον νόμο Διαμαντοπούλου πίσω στον νόμο-πλαίσιο του 1982, θα θυμώσουν πάρα πολύ με τους σημερινούς υπευθύνους.
Οσοι, όπως ο γράφων, εργάστηκαν στην ανώτατη εκπαίδευση, γνωρίζουν καλά ότι οι παρεπιδημούντες στα ΑΕΙ ήταν δύο λογιών: το ανώτερο 10% των πραγματικών φοιτητών που περάτωναν εγκαίρως τις σπουδές τους και έβρισκαν δουλειά, ή συνέχιζαν τις σπουδές τους στο εξωτερικό, και οι «αιώνιοι» φοιτητές-πολιτευτές που καθυστερούσαν ηθελημένα την αποφοίτησή τους. Από τους δεύτερους, ελάχιστοι πέρασαν το κατώφλι των αιθουσών διδασκαλίας, αλλά με την κομματική τους δραστηριότητα προετοίμαζαν την κατοπινή τους πολιτική σταδιοδρομία. Πρόκειται, βέβαια, για μειοψηφία του συνόλου των «αιωνίων σπουδαστών», όμως αποτελούσαν πάντοτε τον βιότοπο των πολιτευτών.
Είναι φανερό ότι επί τριάντα χρόνια τα ανώτατα ιδρύματα παρέλαβαν και διατήρησαν αδιαμαρτύρητα ένα καθεστώς κομματοκρατίας, το οποίο κατατρομοκρατούσε τους ουδέτερους διδάσκοντες και επέμενε στο καθεστώς του λεγόμενου «ασύλου», που κρατούσε σε ομηρία όλους τους αντιφρονούντες προς τη φαντασιακή κοινότητα κάποιας απροσδιόριστης αριστεράς. Οποιος έζησε τα ΑΕΙ τα τριάντα αυτά χρόνια είχε την ίδια αίσθηση του εξωπραγματικού που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί υπήκοοι της κυβέρνησής μας. Είναι φανερό ότι η κρίση και η ανεργία ανέδειξαν σε πραγματικό καθεστώς τη φαντασιακή πανεπιστημιακή κοινότητα της τελευταίας τριακονταετίας, με επικεφαλής ένα γνήσιο προϊόν των αστικών φαντασιώσεων.
Ο θαυμασμός του κ. Ρουσόπουλου για τον πρωθυπουργό μας είναι σημείο και αυτό της πενίας των Νεοδημοκρατών σε δημιουργική σκέψη. Θαυμάζουν την επιτυχία ως αυτοσκοπό και όχι την ικανότητα ή την αρετή που υπάρχει σε αυτήν ή απουσιάζει από αυτήν. Με την ίδια λογική, η Ν.Δ. αντέγραψε τα εξωτερικά λαϊκίστικα στοιχεία του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτούς μετρούσαν το χάρισμα και η εκλογική επιτυχία ώστε να δημιουργήσουν στις τάξεις του κόμματός τους το σαράκι της ανεγκέφαλης λαϊκής δεξιάς. Ο τελευταίος επίγονος αυτής της λαϊκής Ν.Δ. ανταγωνίζεται τον μόνο γνήσιο απόγονο του νεωτεριστικού πνεύματος του πάλαι ποτέ αστικού κεντροδεξιού κόμματος.
Αναρωτιέται κανείς αν η σημερινή επιστροφή της κυβέρνησης στον νόμο-πλαίσιο του 1982 είναι μια πραγματική επιλογή αριστερής πολιτικής ή ένας τρόπος εκτροπής της προσοχής των ψηφοφόρων από τις παραχωρήσεις στον τομέα του μνημονίου. Μιλήσαμε κάποτε για την αντιπάθεια της μετριότητας προς την αριστεία, αλλά και της ιδεοληπτικής «αναδιανομής» της αξίας στους μη έχοντες. Επειδή η παραγωγή πλεονασμάτων γνώσης δεν γίνεται παρά μόνον με τα σχολεία της αριστείας, οι κρατούντες προτιμούν τα ελλείμματα αξίας που παράγουν τα εξαθλιωμένα ιδρύματα και την εξίσωση προς τα κάτω.
Ατυχώς, αυτό το παιχνίδι δεν το έχουν ακόμη αντιληφθεί οι γονείς των μελλοντικών θυμάτων της εκπαιδευτικής πολιτικής. Τόσο η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που χειραγωγείται από τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ, όσο και η σαλαμοποίηση της καταστροφής του νόμου Διαμαντοπούλου, που απεργάζεται ο κ. Φίλης, σκοπεύουν στο ίδιο αποτέλεσμα, στην ποιοτική εξίσωση του ελληνικού λαού προς τα κάτω. Με τη μέθοδο αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει να μακροημερεύσει στην εξουσία.
Προς το παρόν, η ανταλλαγή της ανοχής των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ για την επιψήφιση της δημοσιονομικής νομοθεσίας που απαιτεί η τρόικα προκειμένου να μας καταβάλει τα του τρίτου δανείου, ανταλλάσσεται με την καταστροφή της εκπαίδευσης προς ικανοποίηση εκείνης της άνευ σημασίας κατηγορίας των «αιωνίων» φοιτητών-πολιτευτών. Εχουν ήδη καταργηθεί τα Συμβούλια Ιδρυμάτων, που αποτελούν τον κανόνα στη διοίκηση των ΑΕΙ στις περισσότερες χώρες. Σειρά έχει η επιστροφή στην αιώνια φοίτηση και η μείωση των 13 εβδομάδων λειτουργίας των ΑΕΙ προκειμένου να είναι έγκυρο το πανεπιστημιακό εξάμηνο. Ακολουθεί η αποποινικοποίηση των καταστροφών που συντελούνται στα σχολεία, ώστε οι καταλήψεις και οι βανδαλισμοί να είναι πλέον νόμιμοι. Επεται η αχρήστευση τριών ετών εργασίας με χρηματοδότηση της Ε.Ε. Η αναθεώρηση της δομής του δημοσίου γυμνασίου και λυκείου άρχισε από την υπουργία Διαμαντοπούλου και ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2015 με ΦΕΚ στο οποίο δημοσιεύτηκαν τα νέα αναλυτικά προγράμματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για όλα τα γνωστικά αντικείμενα. Αν η Ε.Ε. δεν επέμβει δραστικά, θα υποστούμε και αυτή την παλινωδία, καθώς οι κρατούντες θέλουν να αποφανθούν εκ νέου για το καίριο αυτό ζήτημα.
* Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ.