Ο Κώστας Περούλης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1974. Σπούδασε νομικά και φιλολογία. Είναι συν-σεναριογράφος της ταινίας «Miss Violence» αλλά και μιας ακόμη που πρόκειται να γυριστεί από τον Αλέξανδρο Αβρανά εντός του 2016. Αρθρογραφεί σε διάφορα περιοδικά. «Τα Αυτόματα» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αντίποδες και είναι το πρώτο του βιβλίο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τη «Δεκάτη Δεκεμβρίου» του George Saunders, τα «Scenarios of the Commedia dell’ Arte» που είχε διασώσει ο Flaminio Scala, την «Κοινωνική ιστορία της τέχνης» του Hauser και κάνα δυο Nesbo.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Δεν ξέρω, γιατί οι περισσότεροι τελικά δεν καλοπεράσανε και απ’ αυτούς, οι πιο πολλοί είχαν και κακό τέλος. Ξέρω σίγουρα ποιος δεν θα ήθελα να ήμουν: οι κακόμοιροι Rosencrantz και Guildenstern στον «Aμλετ», που με πέντε ατάκες όλες κι όλες ο Πρίγκιψ τούς έστειλε αδιάβαστους στην Αγγλία.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Ουελμπέκ. Φαντάζομαι ότι θα ήταν μια φριχτή εμπειρία. Από τους πεθαμένους, με τον Μπαλζάκ μάλλον θα κινδύνευα να μείνω νηστικός, ενώ από τους κλασικούς του 20ού αιώνα κανένας δεν σου δίνει την αίσθηση ότι θα έτρωγες καλά.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Δεν θυμώνω εύκολα, ειδικά με τον κόπο των άλλων.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
O «Ματωμένος μεσημβρινός» του Κόρμακ Μακάρθι.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Λίγος παραπάνω Τόμας Μαν δεν θα με έβλαπτε.
Το στοιχείο της εργασίας, με ό,τι αυτό μπορεί να περιλαμβάνει, πυροδοτεί τις εσωτερικές, υπόγειες εντάσεις στα διηγήματά σας;
Θα έλεγα ότι η εργασία η ίδια είναι η ένταση των ιστοριών του βιβλίου και στο υπόγειό της βρίσκεται ο εσωτερικός κόσμος των ηρώων. Ο ασθματικός χρόνος της εργασίας είναι αυτός που μας αποκαλύπτει τα πρόσωπα «από μέσα». Οι ήρωες ψάχνουν κάτι να αγαπούν στη δουλειά τους ως μεταφορά του εαυτού τους, και αυτό τους κάνει ανθρώπινους σε μια εποχή επαγγελματοποίησης των πάντων.
Σε συνέχεια της παραπάνω ερώτησης, τα διηγήματα αυτά επηρεάζονται από τον ρόλο που έχει η εργασία στην εποχή της κρίσης;
Πολύ λίγο· θέλησα να απεμπλακώ από τη συγκυρία της κρίσης και να επικεντρωθώ σε δομές και σχέσεις εργασίας που χαρακτηρίζουν γενικότερα την εποχή μας. Υπάρχουν παντού απόηχοι της κρίσης, όμως με ενδιαφέρει κυρίως η ιδιαίτερη καθολικότητα που έχει αποκτήσει σήμερα ο εργαζόμενος άνθρωπος.
Εχετε φβ, τουίτερ; Εμπλουτίζουν ή διασπούν τη λογοτεχνική σας ενασχόληση;
Δεν έχω τίποτε απ’ τα δύο, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεδομένου του πόσο μπορώ να χαζεύω στο Διαδίκτυο.