Η «αγία» ρουτίνα και πώς να απαλλαγείτε από την τυραννία των διαθέσεων

Η «αγία» ρουτίνα και πώς να απαλλαγείτε από την τυραννία των διαθέσεων

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μ​​εγαλώσαμε με την ιδέα ότι η ρουτίνα είναι κακό πράγμα. Το φορτίο της λέξης είναι ξεκάθαρα αρνητικό: «Μας έφαγε η ρουτίνα», «ρουτίνιασα» κ.λπ. Το βιβλίο του Μέισον Κάρι «Η τέχνη της ρουτίνας», το οποίο έφερε στα ελληνικά ένας σχετικά νέος (αλλά ιδιαίτερα δραστήριος) εκδοτικός οίκος, ο Key Books (μετάφραση: Χριστίνα Μυγδάλη), έρχεται να μας αφηγηθεί μια πολύ διαφορετική ιστορία.

«Αυτό είναι ένα επιφανειακό βιβλίο», απολογείται ο Κάρι στην εισαγωγή, καθώς αναφέρεται στις συνθήκες της δημιουργικής δραστηριότητας και όχι στα προϊόντα της. «Ακόμα καλύτερα!» αναφώνησα βλάσφημα, όχι γιατί δεν μου αρέσουν τα βιβλία ή η υψηλή τέχνη, αλλά γιατί έχω μια διεστραμμένη περιέργεια για το τι κρύβεται πίσω από τους ογκόλιθους της λογοτεχνίας ή της μουσικής. Πόσες ώρες δούλευαν (ή δουλεύουν) κάθε μέρα; Εριχναν έναν υπνάκο το μεσημέρι; Ποιες ήταν οι παραξενιές τους;

Εξετάζοντας δεκάδες διάσημους της τέχνης και της σκέψης, από τον Μότσαρτ, τον Βολταίρο και τον Κάφκα μέχρι ζώντες, όπως ο Γούντι Αλεν, ο Χαρούκι Μουρακάμι ή η Αλις Μονρό, το βιβλίο του Κάρι «δοξάζει» τις καθημερινές τελετουργίες μεγάλων της Ιστορίας, προκειμένου να καταλήξει ότι η ρουτίνα δεν είναι όσο «κακή» θέλουμε να πιστεύουμε.

Πολύ σωστά γράφει, λοιπόν, ο Μέισον Κάρι ότι η καθημερινότητα του καθενός είναι μια ολόκληρη σειρά από επιλογές. «Στα σωστά χέρια η ρουτίνα μπορεί να γίνει ένας καλοκουρδισμένος μηχανισμός, προκειμένου να εκμεταλλεύεται κανείς διάφορους περιορισμένους πόρους: τον χρόνο (τον πιο περιορισμένο από όλους τους πόρους), καθώς και τη δύναμη της θέλησης, την αυτοπειθαρχία, την αισιοδοξία. Μια σταθερή ρουτίνα ενθαρρύνει τη δημιουργία ενός πεπατημένου καναλιού για τη διοχέτευση της διανοητικής ενέργειας και βοηθά στην εξάλειψη της τυραννίας των διαθέσεων».

Ο συγγραφέας Γουίλιαμ Τζέιμς (1842-1910) το είχε πει με άλλα λόγια: «Υιοθετώντας καλές συνήθειες μπορούμε να απελευθερώσουμε το μυαλό μας, προκειμένου να προχωρήσουμε σε πραγματικά ενδιαφέροντες τομείς δράσης». Τι ειρωνεία, σημειώνει ο Κάρι, που ο ίδιος ο Γουίλιαμ Τζέιμς έπασχε από χρόνια αναβλητικότητα και δεν μπορούσε ποτέ να ακολουθήσει ένα συστηματικό πρόγραμμα…

Ετσι, πιθανότατα από προσωπική εμπειρία, έγραφε ότι «δεν υπάρχει πιο δυστυχισμένο ανθρώπινο ον από αυτό για το οποίο τίποτα δεν είναι προϊόν συνήθειας –εκτός από την αναποφασιστικότητα– και για το οποίο η απόφαση να ανάψει το κάθε τσιγάρο, να πιει το κάθε φλιτζάνι, η ώρα που ξυπνάει και η ώρα που κοιμάται καθημερινά, η έναρξη κάθε εργασίας, υπόκεινται σε ταχύτατη διαδικασία εμπρόθετης απόφασης».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή