Ο πρώτος σκόρερ της Λέστερ, Τζέιμι Βάρντι, πριν από πέντε χρόνια δούλευε σε εργοστάσιο ως συγκολλητής μεταλλικών σωμάτων. Ο δεύτερος, Ριάντ Μαχρέζ, πάσχιζε να κάνει αισθητή την παρουσία του στη Β΄ κατηγορία της Γαλλίας με τη φανέλα της Χάβρης. Ο τερματοφύλακάς της, Κάσπερ Σμάιχελ, ουδέποτε κατάφερε να στεριώσει σε ομάδα, κουβαλώντας μάλλον ως κατάρα το όνομα του πατέρα του, Πίτερ Σμάιχελ, που ήταν εκ των κορυφαίων του κόσμου τη δεκαετία του ’90. Παίκτες όπως οι Ρόμπερτ Χουτ, Ν’Γκολό Καντέ, Μαρκ Ολμπράιτον, Ντάνι Ντρίνκγουοτερ ήταν μέχρι και πριν από λίγους μήνες άγνωστοι μεταξύ… γνωστών στα αγγλικά γήπεδα.
Αρκετοί εξ αυτών βρήκαν στην πόλη του Λέστερ ένα καταφύγιο έπειτα από μια καριέρα γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Ο Ντρίνκγουοτερ μεταφερόταν από δανεισμό σε δανεισμό από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Ολμπράιτον είχε πτωτική πορεία αγωνιζόμενος στην Αστον Βίλα, όπως και ο Χουτ που είχε ξεκινήσει με εξαιρετικές προδιαγραφές από την Τσέλσι, ενώ ο Καντέ περνούσε… αδιάφορος από τα γαλλικά γήπεδα. Το πώς όλοι αυτοί έσμιξαν και κατέκτησαν το πρωτάθλημα στην Αγγλία μάλλον θα παραμείνει ένα από τα ανεξιχνίαστα μυστήρια του ποδοσφαίρου.
Οσο η Λέστερ στρογγυλοκαθόταν στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ, αρκετοί επιχείρησαν να διαλευκάνουν την υπόθεσή της. Τι μυστικό κρύβουν οι προπονήσεις του Ρανιέρι; Τι καινούργιο έχει φέρει η Λέστερ στο ποδόσφαιρο; Η απάντηση σε όλα τα παρόμοια ερωτήματα ήταν απλή και ήταν η ίδια: Τίποτα. Ο Ιταλός τεχνικός της Λέστερ δεν άλλαξε το ποδόσφαιρο, δεν παρουσίασε κάτι καινοτόμο. Ακόμη και το σύστημά του ήταν ένα παραδοσιακό αγγλικό 4-4-2, με «σφιχτές» γραμμές και τους Βάρντι και Μαχρέζ να έχουν περισσότερη ελευθερία κινήσεων στην επίθεση.
Ως ομάδα με μικρό αγωνιστικό μέγεθος, η Λέστερ επέλεξε τον αγαπημένο «κλεφτοπόλεμο». Γι’ αυτό, άλλωστε, και ήταν πρώτη σε τάκλιν και κλεψίματα στο αγγλικό πρωτάθλημα και τρίτη από το τέλος σε κατοχή μπάλας. Η λογική ήταν απλή: κλέβω την μπάλα και βγαίνω στην αντεπίθεση.
Το φαινόμενο της Λέστερ απασχόλησε πρόσφατα και τον οικονομολόγο από το Χάρβαρντ και ιδρυτή της North Yard Analytics (NYA) Ντάνιελ Αλτμαν, που χρησιμοποιεί κάθε είδους στατιστικό στοιχείο που θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμο σε μία ποδοσφαιρική ομάδα. Ποιο ήταν το συμπέρασμά του; Η Λέστερ σκοράρει περισσότερο όταν έχουν την μπάλα οι αντίπαλοι, παρά οι παίκτες της. Επίσης, έχρισε τους Καντέ και Ντρίνκγουοτερ (τα δύο αμυντικά χαφ) πραγματικούς «ήρωες» της ομάδας, αφού από αυτούς τους δύο έχουν προέλθει οι περισσότερες ευκαιρίες για γκολ κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τα πιο πολλά τέρματα των «αλεπούδων» προήλθαν από κλέψιμο στη μεσαία γραμμή και μακρινή μπαλιά προς τους επιθετικούς. Τακτική η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρόσφατη μόδα του ποδοσφαίρου που θέλει τις περισσότερες ομάδες να προτιμούν το παιχνίδι κυριαρχίας. Κοινώς, αυτό που έκανε ο Ρανιέρι ήταν να πάει τελείως κόντρα στο ρεύμα.
Σε όλα αυτά, όμως, μάλλον θα προστεθεί και κάτι ακόμη που δεν αναγράφεται (και ούτε πρόκειται) σε κανένα βιβλίο του ποδοσφαίρου. Οταν πέρυσι η Λέστερ είχε σωθεί την τελευταία στιγμή από υποβιβασμό, η «Telegraph» είχε αποκαλύψει την ευεργετική παρουσία βουδιστών μοναχών που ευλογούσαν τους παίκτες στα αποδυτήρια. Ο Τζέιμι Βάρντι, μάλιστα, τους είχε ευχαριστήσει δημοσίως, ενώ αποτελεί κοινό… μυστικό στην πόλη πως οι μοναχοί επισκέπτονται συχνά-πυκνά το στάδιο «Κινγκ Πάουερ» και προσεύχονται για την ομάδα. Και αυτό ίσως αποτελεί την πιο «λογική» εξήγηση στο φετινό θαύμα της Λέστερ…