Απειλείται ακόμη και η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας

Απειλείται ακόμη και η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το μεγάλο ερώτημα που απασχολεί το Βερολίνο και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μετά τη χθεσινή απόφαση του γερμανικού Κοινοβουλίου είναι μέχρι πού θα τραβήξει το σκοινί ο Ταγίπ Ερντογάν και κατά πόσον οι αντιδράσεις της Αγκυρας θα θίξουν και την εύθραυστη συμφωνία του περασμένου Μαρτίου μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας για το προσφυγικό.

Αποτελεί κοινό μυστικό στη Γερμανία ότι ούτε η Αγκελα Μέρκελ ούτε οι ηγέτες των Σοσιαλδημοκρατών εταίρων της στον κυβερνητικό συνασπισμό επιθυμούσαν την προώθηση της απόφασης για τη Γενοκτονία των Αρμενίων τη δεδομένη χρονική στιγμή, ακριβώς γιατί δεν ήθελαν να θέσουν σε κίνδυνο τη συνεργασία της Τουρκίας στο προσφυγικό. Αυτός ήταν και ο λόγος που τα δύο μεγάλα κόμματα ανέβαλαν τη σχετική συζήτηση στο γερμανικό Κοινοβούλιο, η οποία αρχικά προβλεπόταν να διεξαχθεί εντός του 2015.

Η προώθηση του σχεδίου απόφασης οφείλεται στην ισχυρότατη πίεση βουλευτών τόσο των Χριστιανοδημοκρατών όσο και των Σοσιαλδημοκρατών, οι οποίοι θέλησαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις ότι η κυβέρνηση την οποία στηρίζουν λειτουργεί ως «πλυντήριο» του Ερντογάν – ενός ηγέτη ελάχιστα δημοφιλούς στη Γερμανία, εν μέρει λόγω της ροπής του προς τον αυταρχισμό και εν μέρει λόγω της εντεινόμενης καχυποψίας απέναντι στο Ισλάμ. Το γεγονός ότι Μέρκελ, Γκάμπριελ και Σταϊνμάγερ απέφυγαν να προσέλθουν στη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής, παρότι είχαν τοποθετηθεί υπέρ της απόφασης στις εσωτερικές συνεδριάσεις των κομμάτων τους, υπογραμμίζει ότι υποχρεώθηκαν να ανεχθούν μια εξέλιξη που τους ήταν ανεπιθύμητη.

Για την κυβέρνηση του ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), όπως και για τους κεμαλικούς του CHP και τους υπερεθνικιστές του ΜΗΡ που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, το αρμενικό ζήτημα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο, σχεδόν υπαρξιακών διαστάσεων. Το διαβόητο άρθρο 301 του Ποινικού Κώδικα προβλέπει δίωξη όσων προσβάλλουν την «τουρκική ταυτότητα». Δυνάμει αυτού του άρθρου, έχουν διωχθεί διαπρεπείς διανοούμενοι που αναγνωρίζουν τη Γενοκτονία των Αρμενίων, όπως ο νομπελίστας συγγραφέας Ορχάν Παμούκ και ο αρμενικής καταγωγής δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2007 από νεαρό υπερεθνικιστή.

Το 2006, η Τουρκία διέκοψε τη στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία, όταν η Εθνοσυνέλευση ψήφισε σχέδιο απόφασης που καθιστούσε ποινικά κολάσιμη την άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, απόφαση που δεν έγινε ποτέ νόμος του κράτους λόγω αντιδράσεων της προεδρίας της Δημοκρατίας και του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Τουρκία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στην Ουάσιγκτον, καθώς επιτροπή του Κογκρέσου ενέκρινε απόφαση για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ούτε αυτή η απόφαση επικυρώθηκε, έως σήμερα, λόγω της αντίδρασης του Μπαράκ Ομπάμα.

Σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα, η απόφαση του γερμανικού Κοινοβουλίου δεν κινδυνεύει να μπλοκαριστεί, καθώς ο πρόεδρος της χώρας Χοακίμ Γκάουκ έχει ήδη αναγνωρίσει δημοσίως τη γενοκτονία από τον Απρίλιο του 2015. Το γεγονός αυτό ενισχύει τις ανησυχίες για το μέλλον της συμφωνίας Ε.Ε. – Τουρκίας, πολύ περισσότερο που η εφαρμογή της είχε ήδη τεθεί εν αμφιβόλω, ανεξάρτητα από το θέμα των Αρμενίων. Η Ε.Ε. αρνείται να καταργήσει τη βίζα για τους Τούρκους υπηκόους αν η Αγκυρα δεν αναθεωρήσει την αντιτρομοκρατική της νομοθεσία, κάτι που απέκλεισε κατηγορηματικά ο Ερντογάν, απειλώντας ότι δεν θα διστάσει να ακυρώσει τη συμφωνία για το προσφυγικό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή