Η ρίζα αυτής της ταλαιπωρίας εντοπίζεται σε ένα τηλέφωνο που χτύπησε στο Μόναχο το 2001. «Ο ξάδερφός σας ο Τάκης δεν είναι καλά». Αν ο Στρατής Γιγιντής δεν είχε τρέξει τότε στη Μυτιλήνη να τον βρει, ίσως τίποτα από όλα αυτά να μην είχε συμβεί, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα. Ο εξάδελφος «έφυγε», αφήνοντας στον Στρατή ένα χωράφι και μισό σπίτι στον Μόλυβο. «Οχι ολόκληρο, μισό», επαναλαμβάνει ο κ. Γιγιντής, 70 ετών σήμερα. Τα κληρονομικά, ο καρκίνος των ελληνικών οικογενειών, χτύπησαν γρήγορα και τη δική του.
Ούτε θυμάται πόσες φορές ταξίδεψε από τη Γερμανία όπου ζει από τα 20 του στο νησί για να παραστεί σε δίκη, πάντα από τη θέση του κατηγορουμένου. Πρώτος βαθμός, δεύτερος βαθμός και οι απαραίτητες ενδιάμεσες αναβολές τράβηξαν βασανιστικά την υπόθεση ώς το 2009, οπότε ξεκίνησε νέος γύρος αντιπαράθεσης. Οταν κι αυτός λήξει, ίσως ακολουθήσει κι άλλος. Γιατί και η δικομανία είναι στα έμφυτα ελαττώματά μας. «Η τελευταία δίκη έχει ήδη πάρει τρεις αναβολές, οι δύο εκ των οποίων κατά το διάστημα της απεργίας των δικηγόρων», λέει ο κ. Γιγιντής. «Περιμένω κάθε φορά να δω αν θα πρέπει να ταξιδέψω στη Μυτιλήνη. Είναι κουραστικό», συνεχίζει. «Είναι το κερασάκι στην τούρτα».
Ισως δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή της εξάμηνης πλέον αποχής των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους. Είναι το κερασάκι στην ούτως ή άλλως πολλαπλώς προβληματική κατάσταση του συστήματος δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Με τις δικάσιμες να ορίζονται ούτως ή άλλως μετά από τρία και τέσσερα χρόνια, ουδείς μπορεί να υπολογίσει τι θα συμβεί με τον συσσωρευμένο όγκο των υποθέσεων. Οι αδίκαστες υποθέσεις σε όλα τα δικαστήρια της χώρας πλησιάζουν πλέον τις 320.000, οι οποίες εκτιμάται ότι για να εκδικαστούν χρειάζονται επτά έως δέκα χρόνια.
«Ηδη έχουμε φτάσει τις δύο αναβολές ανά υπόθεση μέσα στο τελευταίο εξάμηνο», λέει στην «Κ» ο δικηγόρος Δημήτρης Καμαρόπουλος. «Δεν μπορούμε φυσικά να κάνουμε ούτε εξωδικαστηριακές ενέργειες αυτό το διάστημα, γιατί αποχή δεν σημαίνει μόνο από το δικαστήριο αλλά γενικά από τα καθήκοντά μας». Οπως αναφέρει, «οι επαγγελματίες ζοριζόμαστε πια πολύ οικονομικά, ενώ και οι δουλειές των πελατών μας πηγαίνουν πίσω, δυσκολεύονται να διεκπεραιώσουν και την πιο απλή διαδικασία».
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση πελάτη του που έχει προσφύγει στον ΟΑΕΔ όταν αδικαιολόγητα διέκοψε την επιδότησή του για απασχόληση υπαλλήλων. «Η δίκη έχει αναβληθεί δύο φορές, ενώ την ίδια στιγμή το ΙΚΑ κυνηγάει τον επαγγελματία για εισφορές που έπρεπε να καταβάλει από επιδοτήσεις του ΟΑΕΔ!».
Ευτράπελα και ασυδοσία
Τα πάντα έχουν παγώσει, όλα βρίσκονται σε μια αφηρημένη, επισφαλή εκκρεμότητα. Δεν πρόκειται για διαδικαστικά, γραφειοκρατικά θέματα. Εκκρεμείς βρίσκονται σήμερα υποθέσεις που αφορούν από επιμέλειες παιδιών μέχρι μισθώσεις ακινήτων, από λύσεις συμβάσεων μέχρι σοβαρά ποινικά αδικήματα. Ολες μετατίθενται για το μέλλον. Το γεγονός έχει οδηγήσει και σε ευτράπελα, καθώς μεταξύ άλλων έχουν παρατηρηθεί και φαινόμενα ασυδοσίας πολιτών, για παράδειγμα μη καταβολής ενοικίων, καθώς γνωρίζουν ότι δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να κινηθεί νομική διαδικασία εναντίον τους.
«Ταυτοχρόνως το κράτος χάνει τεράστια έσοδα. Ενώ πληρώνει δικαστικούς υπαλλήλους και δικαστές, δεν εισπράττει έσοδα από παράβολα και δικαστικά ένσημα». Φυσικά δεν δικάζονται ούτε φορολογικές υποθέσεις που θα έδιναν στο κράτος επιπλέον έσοδα.
Αυτό που ξεκίνησε ως αντίδραση στα πράγματι σκληρά μέτρα του νέου ασφαλιστικού και φορολογικού νόμου, κινδυνεύει να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα στον κλάδο, υποστηρίζουν κάποιοι εκπρόσωποί του. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, για παράδειγμα, μέτρησε αυτό το διάστημα απώλειες άνω του 1 εκατ. ευρώ σε σχέση με τις εισφορές της αντίστοιχης περυσινής περιόδου.
«Με έναν τρόπο επιταχύνεται η διάλυση», λέει ο κ. Καμαρόπουλος. «Προβληματίζομαι από τις εξελίξεις. Ισως χρειάζεται να επιστρατεύσουμε τους εαυτούς μας για να ζήσουμε».