Αχαλίνωτος ο Ερντογάν, σαρώνει με υπερόπλο τον «λαό» του, και με αφορμή και πρόσχημα το πραξικόπημα, όλους εκείνους που θεωρεί ότι αποτελούν απειλή ή δυνάμει απειλή για την εξουσία του. Κατονόμασε ανοιχτά ως υποκινητή του πραξικοπήματος τον μισητό του αντίπαλο και παλιό συνοδοιπόρο στη διαδρομή προς την εξουσία, επίσης ισλαμιστή, ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν και αξιώνει με ιταμό τρόπο από τις ΗΠΑ, όπου κατοικοεδρεύει ο τελευταίος, να του τον παραδώσουν αμέσως για να τον κρεμάσει στην πλατεία Ταξίμ, μαζί με τους αξιωματικούς και στρατιώτες που συνελήφθησαν. Ουδόλως λαμβάνει υπ’ όψιν του ο αλαζών Τούρκος πρόεδρος αν ο Γκιουλέν αποδοκίμασε, από την πρώτη στιγμή, το πραξικόπημα. Ας μην ξεχνάμε, ωστόσο, ότι και ο αυτοεξόριστος στην Πενσιλβάνια ιμάμης έχει το ίδιο πάνω-κάτω όραμα με τον Ερντογάν για την Τουρκία. Ισλαμικό μοντέλο, ενδεχομένως σε μια πιο ήπια εκδοχή –αν και δεν άσκησε εξουσία για να φανεί στην πράξη–, πρεσβεύει ο Γκιουλέν, σκληρός ισλαμιστής και παρανοϊκός έχει αποδειχθεί ο Ερντογάν. Η διαπάλη των δύο ηγετών για την εξουσία σοβεί χρόνια, έχει εξελιχθεί σε πολλές φάσεις και σε όλα τα επίπεδα, και τώρα ο Ερντογάν φορτώνει στον Γκιουλέν και το πραξικόπημα. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι πού μπορεί να φτάσει το άγριο κυνηγητό του «σουλτάνου» προκειμένου να ξεριζώσει το «παράλληλο σύστημα» του ιμάμη στη χώρα και στο εξωτερικό ή τι άλλο επιδιώκει. Πολλοί εκτιμούν ότι ο Γκιουλέν δεν είναι ο αποκλειστικός του στόχος και πως ο Ερντογάν κερδίζοντας την ενδοϊσλαμιστική μάχη για την εξουσία θα στραφεί, παντοδύναμος πλέον, ανοιχτά και εναντίον της κοσμικής ελίτ, πνευματικής, πολιτιστικής, οικονομικής, στρατιωτικής, η οποία ήταν ανέκαθεν, και όχι μόνο με πυλώνα τις εμπνεόμενες από τον κεμαλισμό ένοπλες δυνάμεις, εμπόδιο στα σχέδιά του για την εγκαθίδρυση θρησκευτικού κράτους και την πλήρη ισλαμοποίηση της Τουρκίας.
Η σύγκρουση κοσμικής και ισλαμιστικής κοινωνίας διεξάγεται χρόνια τώρα στη γείτονα, με τον Ερντογάν να προσπαθεί, από την ημέρα που έγινε πρωθυπουργός και στη συνέχεια πρόεδρος, να φορέσει ισλαμικό κηδεμόνα στα πάντα: στον κρατικό μηχανισμό, στην παιδεία, τη δημόσια ζωή, την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Και για να το πετύχει πλήρως, θα πρέπει να εξαλείψει τους φορείς της κοσμικής αντίληψης, τους υποστηρικτές μιας άλλης θεωρίας για τη ζωή πλην εκείνης που υπαγορεύει το Κοράνι. Τώρα, θεωρεί ότι του παρουσιάστηκε η μεγάλη ευκαιρία να «καθαρίσει» και με τους κοσμικούς και δύσκολα θα την αφήσει να πάει χαμένη, παρά τις διεθνείς αντιδράσεις. Το σύνθημα «θάνατος στους προδότες, θάνατος στους απίστους» δονεί, εξάλλου, τις συγκεντρώσεις των φανατικών ισλαμιστών οπαδών του, ενώ μεγάλος αριθμός συλληφθέντων ουδεμία σχέση φέρεται να έχει με το πραξικόπημα, ούτε με τον Φετουλάχ Γκιουλέν. Είναι, απλώς, πολιτικοί εχθροί του Ερντογάν.