Ιστορίες ναυαγίων και αλληλεγγύης στις ακτογραμμές της Ανδρου από το 1900 έως το 1999

Ιστορίες ναυαγίων και αλληλεγγύης στις ακτογραμμές της Ανδρου από το 1900 έως το 1999

2' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Θυμάμαι είχαμε φύγει πρωί από Τήνο για Ανδρο και Ραφήνα. Η θάλασσα έβγαζε φίδια. Πριν φύγουμε από Τήνο είχα πει στα παιδιά να κάνουν εξαέρωση στις μηχανές. Εγώ πετάχτηκα στην Παναγία να ανάψω ένα κερί. […] Φύγαμε με θάλασσα 9 μποφόρ. Τα χιόνια ήταν μέχρι τη Ραφήνα. […] Δεκαπέντε λεπτά από τη στιγμή που το πλοίο πήρε μόνιμη κλίση έγινε μια τρομερή έκρηξη. Το σκάφος κυκλώθηκε από φωτιά. Οσοι ήμασταν ακόμα στην πρύμνη αρχίσαμε να πέφτουμε στη θάλασσα όπως μπορούσε ο καθένας. Πέφτοντας κοίταξα την Εύβοια. Η Ανδρος ήταν πολύ μακριά. Πριν πέσω, πρόλαβα και έκανα το σταυρό μου κι είπα: – Βοήθα Παναγιά. Εγώ το πρωί ήρθα σπίτι σου…».

Το απόσπασμα προέρχεται από τη μαρτυρία του διασωθέντος Β΄ Μηχανικού Σίμου Λαβδά από το ναυάγιο του επιβατικού οχηματαγωγού πλοίου «Χρυσή Αυγή» που συγκλόνισε την κοινή γνώμη το 1983 και παρουσιάζεται στο βιβλίο «Ναυάγια στις ακτογραμμές της Ανδρου» (εκδ. Φιλοπρόοδος Ομιλος «Το Γαύριο») των Κώστα Θωκταρίδη και Αρη Μπιλάλη. Οι συγγραφείς παρουσιάζουν στην καλαίσθητη δίγλωσση έκδοση (ελληνικά – αγγλικά) τις ιστορίες 11 ναυαγίων που έλαβαν χώρα κοντά στις ακτές του νησιού το οποίο από την αρχαιότητα αποτελεί «επίκεντρο των ναυτικών δρώμενων στο Αιγαίο», όπως αναφέρει στην εισαγωγή του βιβλίου η προϊσταμένη της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων δρ Αγγελική Γ. Σίμωσι. Μανιασμένα κύματα, θυελλώδεις άνεμοι, τα ανθρώπινα λάθη που κόστισαν σε δεκάδες θύματα παρουσιάζονται με λεπτομέρεια στο βιβλίο παράλληλα με την ιστορία του κάθε πλοίου, το έτος ναυπήγησής του, τις αλλαγές στη χρήση του και τελικά την τραγική «ενσωμάτωσή» του στο περιβάλλον και στη ζωή του βυθού, όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Ομίλου «Το Γαύριο» Γιάννης Μαμάης.

Ετσι η ιστορία ξεκινάει από το ναυάγιο του ατμόπλοιου «Charkieh» το 1900 για να καταλήξει στον «Μαστροπέτρο» που έμεινε το 1999 στα αβαθή της υφάλου Βουβή ανοιχτά της Ανδρου, με το κουφάρι του να αποτελεί σήμερα έναν δημοφιλή καταδυτικό προορισμό, όπως και τα περισσότερα ναυάγια που παρουσιάζονται στο βιβλίο συνοδευόμενα από εντυπωσιακές υποβρύχιες φωτογραφίες. Παράλληλα διαβάζουμε για τη ναυτική αλληλεγγύη που επέδειξαν άλλα πλοία όταν λάμβαναν το σήμα «SOS» και έσπευδαν στο σημείο του ναυαγίου όπως και οι κάτοικοι της Ανδρου, οι οποίοι ουκ ολίγες φορές φρόντισαν ναυαγούς. Την εικόνα συμπληρώνουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις συνθήκες διαβίωσης των ναυτικών στις αρχές του 20ού αιώνα με τα ρούχα, τις κουβέρτες και τα στρώματα που έπρεπε να φέρνουν οι ίδιοι στο πλοίο, για τις κουζίνες που λειτουργούσαν με κάρβουνο και δεν άναβαν σε περίπτωση κακοκαιρίας, την εκτροφή ζώων για φρέσκο κρέας στα ταξίδια τους.

«Τα καράβια στο βυθό της Ανδρου συγκροτούν ένα ιδιόμορφο μουσείο ναυπηγικής τέχνης, καθώς κατέληξαν εκεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και η ιστορία τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξέλιξη των θαλάσσιων μεταφορών στο Αιγαίο, αλλά και με την ιστορία του ίδιου του νησιού», αναφέρουν στο εισαγωγικό τους σημείωμα οι δύο συγγραφείς με ειδική εμπειρία στα ναυτικά θέματα. Ο Κώστας Θωκταρίδης είναι τεχνικός πραγματογνώμονας καταδυτικών και ναυτικών ατυχημάτων και έμπειρος δύτης, ενώ ο Αρης Μπιλάλης ασχολείται συστηματικά με τη ναυτική ιστορία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή