Η προσήλωση της κυβέρνησης στη γρήγορη ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη αξιολόγηση, το κλείσιμο μετώπων στο εσωτερικό, για το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, η διατήρηση ισορροπιών, προκειμένου να μην ανοίξουν νέα, δύσκολα στη διαχείρισή τους μέτωπα για την κυβέρνηση –τουλάχιστον στον βαθμό που αυτό κατέστη εφικτό– και, τέλος, η στροφή προς ένα περισσότερο «ευρωπαϊκό» προφίλ, με απομάκρυνση από τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τα βασικά μηνύματα που εκπέμπουν οι επιλογές του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα για την αναμόρφωση του κυβερνητικού σχήματος. Από τις χθεσινές εξελίξεις ξεχωρίζει η απομάκρυνση από την κυβέρνηση του κ. Νίκου Φίλη, ο οποίος εμφανίζεται να μην αποδέχθηκε την πρόταση που του έγινε για μετακίνηση σε άλλο υπουργείο, θεωρώντας ότι η απομάκρυνσή του από το υπουργείο Παιδείας θα φανεί σαν αποδοκιμασία των επιλογών του που οδήγησαν στην κόντρα με την Εκκλησία. Φαίνεται, πάντως, ότι η εκτόνωση της έντασης στο μέτωπο αυτό ήταν η προτεραιότητα του κ. Τσίπρα, που δεν αποδέχθηκε την επιθυμία του τέως υπουργού να διατηρήσει το χαρτοφυλάκιό του.
Το κλείσιμο μετώπων, με την κοινωνία αυτήν τη φορά, φαίνεται ότι υπαγόρευσε επιλογές όπως η μετακίνηση του Γιώργου Κατρούγκαλου, ο οποίος είχε εξελιχθεί σε «κόκκινο πανί» μετά τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, αλλά και του Νίκου Παρασκευόπουλου. Σημαντική είναι και η μετακίνηση του Νίκου Παππά από το υπουργείο Επικρατείας, που ναι μεν «βγαίνει» από το κεντρικό κάδρο του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά αναλαμβάνει ένα ισχυρό υπουργείο, με διευρυμένες αρμοδιότητες, παρά το γεγονός ότι είχε επιφορτισθεί με τους χειρισμούς στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, οι οποίοι, τελικά, οδήγησαν σε πολιτική ήττα την κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση, οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για σημαντικές τομές, μεγάλες αλλαγές, είσοδο σημαντικού αριθμού νέων προσώπων, ανοίγματα σε ευρύτερους πολιτικούς χώρους δεν επιβεβαιώθηκαν. Ο ανασχηματισμός στην ουσία περιορίσθηκε σε ανακύκλωση γνωστών προσώπων, στην είσοδο στην κυβέρνηση ενός αριθμού συνεργατών του κ. Τσίπρα με τους οποίους έχει δοκιμασμένη σχέση. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έγιναν ορισμένες κρούσεις προς πολιτικά πρόσωπα προερχόμενα από τον χώρο του Κέντρου, οι οποίες, ωστόσο, δεν απέφεραν αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι τις κινήσεις του πρωθυπουργού προς την κατεύθυνση της διεύρυνσης συγκράτησε και η επιθυμία να περιορισθούν δυνητικές πηγές πρόκλησης έντασης. Για τον ίδιο λόγο εκτιμάται ότι τον ανασχηματισμό διατρέχει λογική ανακύκλωσης, καθώς η δημιουργία μιας ομάδας δυσαρεστημένων «πρώην» μάλλον δεν εξυπηρετεί το περιβάλλον που επιθυμεί να διαμορφώσει ο πρωθυπουργός. Παράλληλα, η αξιοποίηση στελεχών που θεωρείται ότι έδωσαν μάχες για την προάσπιση των κεντρικών κυβερνητικών επιλογών, όπως του Σωκράτη Φάμελλου και Νεκτάριου Σαντορινιού, μειώνει την πιθανότητα αντιδράσεων από «υπουργοποιήσιμους».
Στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης, που φαίνεται ότι είναι η κεντρική προτεραιότητα της κυβέρνησης, το βασικό οικονομικό επιτελείο, υπό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, παρέμεινε χωρίς αλλαγές, έχοντας την ευθύνη διεκπεραίωσης του μεγαλύτερου μέρους της διαπραγμάτευσης. Βεβαίως, θα πρέπει να σημειωθεί η απομάκρυνση από την κυβέρνηση του επιφορτισμένου με την αρμοδιότητα των εσόδων Τρύφωνα Αλεξιάδη, αλλά και του Δημήτρη Μάρδα, ο οποίος είχε το χαρτοφυλάκιο προσέλκυσης επενδύσεων στο υπουργείο Εξωτερικών. Παράλληλα, υπουργοί όπως ο Πάνος Σκουρλέτης και ο Θοδωρής Δρίτσας, που είχαν διατυπώσει λιγότερο ή περισσότερο ανοικτά τη διαφοροποίησή τους με την προοπτική συνέχισης του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, μετακινήθηκαν ή απομακρύνθηκαν. Ο πρώτος διατηρεί, βεβαίως, μια θέση στο κυβερνητικό σχήμα, όχι μόνο εξαιτίας της στενής σχέσης που διατηρεί με τον πρωθυπουργό, αλλά και διότι οι πρόσφατες επιδόσεις του στις εσωκομματικές διαδικασίες του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και η δημόσια στήριξή του στο θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ από τους «53+» κατέστησαν περισσότερο από σαφές ότι θα μπορούσε, εάν έμενε εκτός κυβέρνησης, να εξελιχθεί σε πόλο εσωκομματικής αμφισβήτησης κεντρικών κυβερνητικών επιλογών εφεξής.