Σε άλλη χώρα και υπό άλλες συνθήκες η παράδοση στο Δημόσιο ενός έργου όπως το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος θα ήταν ένα χαρμόσυνο γεγονός εθνικής εμβέλειας.
Ενας ιδιώτης (ή ιδιωτικός φορέας στην προκειμένη περίπτωση) ανέλαβε, χρηματοδότησε και κατασκεύασε ένα συγκρότημα ειδικών προδιαγραφών, μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο, για να εγκατασταθούν εκεί η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Εθνική Λυρική Σκηνή. Πρόσφερε δηλαδή μία υπηρεσία στην… πτωχή πατρίδα, κατά το παράδειγμα των εθνικών ευεργετών –Αβέρωφ, Σίνα, Τοσίτσα, Μπενάκη, Συγγρού και τόσων άλλων–, που είναι αλήθεια ότι εδώ και πολλά χρόνια είχε παύσει να προσελκύει πολλούς μιμητές τέτοιου βεληνεκούς.
Στη σημερινή Ελλάδα, όμως, και με την εμπειρία που έχει συσσωρευτεί επί δεκαετίες, η παράδοση ενός τέτοιου έργου στο κράτος για να το λειτουργήσει εκείνο, προκαλεί μεγάλες και εύλογες ανησυχίες. Για να το πούμε ωμά και με λόγια ξεκάθαρα, ο φόβος είναι ότι πολύ γρήγορα θα φανεί η κρατική ανεπάρκεια, τόσο στο σώμα όσο και στη λειτουργία του εγχειρήματος.
Μακάρι η ζωή και το μέλλον να διαψεύσουν τις απαισιόδοξες σκέψεις, αλλά η συλλογική πείρα λέει ότι στην ένδοξη χώρα των στρεβλώσεων η γραφειοκρατία, η απόρριψη της ευθύνης, ο συνδικαλισμός, η αδιαφορία, η διεκδίκηση με την έννοια του πολιτικαντισμού, η ρουσφετο-ευνοιοκρατία παραμένουν ανίκητα. Πολύ συχνά υπό τον διπλό μανδύα του «δημόσιου συμφέροντος» και της «έλλειψης πόρων», ώστε να δικαιολογούνται η αβελτηρία, η δυσλειτουργία, ή φθορά και η εγκατάλειψη.
Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, Ανδρέας Δρακόπουλος, έχει δηλώσει ότι το Ιδρυμα θα παραμείνει δίπλα στο Κέντρο Πολιτισμού και θα χρηματοδοτεί εκδηλώσεις του και μετά την παράδοσή του στο κράτος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το εννοεί και άλλωστε αυτό αποδείχθηκε από τις προδιαγραφές με τις οποίες έγινε το έργο.
Το ερώτημα είναι εάν θα παρακολουθεί και, κυρίως, εάν θα έχει δικαίωμα παρέμβασης, ώστε το επίπεδο των λειτουργικών εσόδων να παραμένει σε συνετά όρια, να εξασφαλίζεται η εύρυθμη λειτουργία του έργου και να προσφέρει κατά τρόπο ικανοποιητικό τις υπηρεσίες για τις οποίες δημιουργήθηκε.
Η ελπίδα για τους πολίτες που εκτιμούν την προσφορά του είναι ότι τώρα πλέον το Ιδρυμα Νιάρχου γνωρίζει τι εστί ελληνικό κράτος και πώς να το αντιμετωπίζει!