Μία από τις ιδιότητες των σύγχρονων τηλεοπτικών σειρών είναι πως δεν γνωρίζουν όρια ως προς τα είδη που εκπροσωπούν. Σχεδόν τίποτα πια δεν είναι υπερβολικά ακριβό ή υπερβολικά μεγαλεπήβολο ή τρομερά ρισκαδόρικο για να παιχτεί στη μικρή οθόνη. Ετσι, αυτή την εβδομάδα κάνουμε μια βουτιά στο λαγούμι της επιστημονικής φαντασίας μέσα από δύο σειρές –μία ολοκαίνουργια και μία που βρίσκεται στον δεύτερο κύκλο της– οι οποίες με την ποιότητά τους αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Η πρώτη μάς ταξιδεύει στο Διάστημα, συνεχίζοντας την παράδοση θρυλικών τίτλων όπως τα «Battlestar Gallactica» και «Star Trek»: η διαφορά ωστόσο του «The Expanse» σε σχέση με τα παραπάνω είναι η… μετριοπάθεια. Το ανθρώπινο είδος, δηλαδή, δεν εποικίζει τις άκρες του γαλαξία παρά περιορίζεται μέσα στο ηλιακό μας σύστημα, με τους δύο ισχυρούς κατοικημένους πλανήτες, τη Γη και τον Αρη, να βρίσκονται σε φάση Ψυχρού Πολέμου. Στη μέση της σύγκρουσης οι φτωχοί πληθυσμοί της ζώνης των αστεροειδών φυτοζωούν και παράλληλα βράζουν κατά των προνομιούχων που τους εκμεταλλεύονται.
Οπως καταλαβαίνει κανείς και από την περιγραφή, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια φαντασμαγορική διαστημική περιπέτεια ή με επικές συγκρούσεις ηρώων για κάποια ανώτερα (και συνήθως ασαφή) ιδανικά. Στο «The Expanse» υπάρχει χειροπιαστό πολιτικό σχόλιο, κοινωνική κριτική, ρεαλισμός· μια ματιά στο πώς θα μπορούσε όντως να μοιάζει ο κόσμος μας σε 100 ή 200 χρόνια από τώρα. Ενας κόσμος που οι οθόνες των (υπερεξελιγμένων) smartphones ακόμη ραγίζουν ενοχλητικά, οι διακρίσεις συνεχίζουν να υφίστανται και οι άνθρωποι παλεύουν για την καθημερινή επιβίωση.
Η δεύτερη σειρά είναι μία από τις πιο πρόσφατες παραγωγές του Netflix και εξερευνά ένα άλλο δημοφιλές πεδίο του φανταστικού: αυτό του ταξιδιού στον χρόνο. Εν συντομία, στο «Τravelers» (και με ελληνικούς υπότιτλους) οι μακρινοί μας επίγονοι του μέλλοντος βρίσκουν τον τρόπο να μεταφέρουν τις δικές τους συνειδήσεις σε σώματα ανθρώπων του 21ου αιώνα, προκειμένου να προλάβουν κάποια μεγάλη καταστροφή που τους έχει αποδεκατίσει. Το ενδιαφέρον είναι πως οι συνειδήσεις καταλήγουν σε άτομα τελείως διαφορετικά μεταξύ τους (έναν πράκτορα του FBI, ένα νεαρό τζάνκι, μια κοπέλα με νοητική υστέρηση κ.ο.κ.) οι οποίοι πρέπει τώρα να φέρουν εις πέρας την «αποστολή».