Καλές βέβαια οι αμερικανικές σειρές, καινούργιες και παλιές, με ποικιλία που ταιριάζει σε όλα τα γούστα και ιστορίες που μας κρατούν καθηλωμένους και ανυπόμονους επί βδομάδες για το επόμενο επεισόδιο· οι Αγγλοι ωστόσο (αρκετές φορές) το κάνουν καλύτερα: ειδικά τον τελευταίο καιρό η βρετανική τηλεόραση έχει παρουσιάσει μια σειρά από πολύ καλοφτιαγμένες παραγωγές, περισσότερο ή λιγότερο ακριβές, οι οποίες όμως πάντα έχουν βάθος και περιεχόμενο που τις ξεχωρίζει. Ετσι, ακόμα κι ένα (θεωρητικά) ανώδυνο νεανικό δράμα όπως το «Clique», που έκανε πρεμιέρα την περασμένη εβδομάδα, φέρνει μαζί του λογιών λογιών ενδιαφέροντα νοήματα.
Θέμα της σειράς είναι η ζωή στο πανεπιστήμιο. Η πρώτη κιόλας σκηνή μάς προσγειώνει σε ένα ξέφρενο πάρτι σε κάποιο φοιτητικό κοιτώνα, γεμάτο ποτά, ουσίες, ερωτισμό… η τυπική απεικόνιση. Σύντομα, ωστόσο, θα καταλάβουμε ότι στο πανεπιστήμιο του 2017 αυτά αποτελούν μόνο την επιφάνεια. Η δημιουργός της σειράς, Τζες Μπρίτεν, η οποία συνδέεται και με το κλασικό εφηβικό χιτ «Skins», κατασκευάζει εδώ μια σκοτεινή εικόνα του φοιτητικού ονείρου –ρεαλιστικού ή μη, λίγη σημασία έχει– που διαβάζεται και ως στόρι μυστηρίου.
Η Xόλι και η Τζόρτζια είναι δυο κολλητές, πρωτοετείς στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Ανυπόμονες να γνωρίσουν τον νέο κόσμο και τις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά τους, οι δύο φίλες θα σαγηνευτούν από τη διάλεξη της καθηγήτριας Τζουντ Μακντέρμοντ, η οποία «κηρύττει» τις αξίες ενός ιδιότυπου φεμινισμού. Ιδίως η Τζόρτζια δεν θα αργήσει να γίνει μέλος ενός κλειστού κύκλου κοριτσιών, προστατευόμενων από την καθηγήτρια, οι οποίες μεταξύ άλλων παίρνουν μέρος σε πολυτελή πάρτι, παρέα με κορυφαία μέλη της οικονομικής ελίτ.
Κάτι απειλητικό και σάπιο, ωστόσο, στοιχειώνει τη συγκεκριμένη συντροφιά· τα μυστικά και οι κρυφές υποϊστορίες είναι πολύ περισσότερα από αυτά που φαίνονται στην επιφάνεια.
Το νεανικό δράμα αναμειγνύεται με την ιστορία μυστηρίου σε μια σειρά που μοιάζει πολλά υποσχόμενη. Η πλοκή του «Clique», όπως και εκείνη του επιτυχημένου «Ηοw to get away with murder», διαβάζεται και ως εύστοχη παραβολή μιας πανεπιστημιακής κοινότητας όπου το αχαλίνωτο σεξ και τα ναρκωτικά είναι πια σχεδόν βαρετά: η πραγματικά σκοτεινή πλευρά είναι τα φαντάσματα που φωλιάζουν μέσα στις ψυχές των νεαρών ανθρώπων.