Η βαριά μεταλλική πόρτα κλείνει πίσω μας και περνάμε τον τελευταίο έλεγχο προτού μπούμε στο διοικητήριο των φυλακών Κορυδαλλού. Στο πάτωμα, μπροστά από τις σκάλες που οδηγούν στο προαύλιο, είναι ακουμπισμένο ένα βάζο με φρέσκα λουλούδια. «Για να ομορφύνει τον χώρο», μας λένε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, που μάλλον δεν έχουν συνηθίσει την παρουσία δημοσιογράφων, πόσο μάλλον των καλλιτεχνών του Εθνικού Θεάτρου και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, οι οποίοι τους τελευταίους έξι μήνες δούλευαν την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ με τη θεατρική ομάδα της Λέσχης Ανάγνωσης του Κορυδαλλού.
Ο ηλεκτρονικός ήχος ξεκλειδώνει μία ακόμη κλειδαριά. Τις παλιές εγκαταστάσεις διαδέχεται ένας φροντισμένος κήπος που μοιάζει ξένος με το περιβάλλον του. Στο μέσον μια μικρογραφία του ναού της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη και γύρω του δέντρα, γρασίδι και υδάτινα στοιχεία. Ο ψηλός τοίχος και το αγκαθωτό συρματόπλεγμα δεν μας αφήνουν να ξεχάσουμε πού βρισκόμαστε. «Στην κρίση απαντάμε με αλληλεγγύη», γράφει ένα πανό του ΚΕΘΕΑ στη μια πλευρά του τοίχου και παίρνουμε τις θέσεις μας για να ξεκινήσει η παράσταση, στην οποία συμμετείχαν και μέλη της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς».
Στην «Τρικυμία», ο δούκας του Μιλάνο Πρόσπερο βρίσκεται 12 χρόνια σε ένα ερημονήσι μαζί με την κόρη του Μιράντα, αφού ο αδελφός του Αντόνιο τον πρόδωσε, σφετερίστηκε την περιουσία του και, με τη βοήθεια του βασιλιά της Νάπολης Αλόνσο, τον εξόρισε. Ο Πρόσπερο ελέγχει το αγαθό πνεύμα Αριελ, ενώ ταλαιπωρεί τον υπηρέτη του Μάλιγκαν. Επειτα από μια τρικυμία που προκαλούν οι μαγικές δυνάμεις του Πρόσπερο, όσοι συνωμότησαν εναντίον του ναυαγούν στο ερημονήσι και ο Αλόνσο νομίζει ότι ο γιος του Φερδινάνδο πνίγηκε. Ο Φερδινάνδο όμως ερωτεύεται τη Μιράντα και περνάει, χωρίς να το ξέρει, μια σειρά από δοκιμασίες. Αν και οι πιο διάσημοι ήρωες του Σαίξπηρ ήταν πάντα οι «κακοί» της υπόθεσης, στην «Τρικυμία» ο Πρόσπερο αλλάζει, συγχωρεί όσους τον πρόδωσαν και αρραβωνιάζει τη Μιράντα με τον γιο του εχθρού του. «Το έργο μιλάει για τη συγχώρεση. Είναι η διαθήκη του Σαίξπηρ. Συγχωρώ, χωράω να ζήσω με τον εαυτό μου πρώτα και ύστερα μεταμορφώνομαι. Είναι μια προσωπική απόδραση για τον καθέναν η τέχνη», μας λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Στρατής Πανούριος.
Οσο ο Πρόσπερο συγκρούεται με τον Φερδινάνδο, το μουσικό εργαστήρι της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, που συμπληρώθηκε από τροφίμους του σωφρονιστικού καταστήματος, ανεβάζει τον ρυθμό και την ένταση της μουσικής. «Περάστε στο φτωχικό κελί μου, θα σας εξιστορήσω τα πάντα», λέει ο Πρόσπερο, τον οποίο ενσάρκωσε ο Τάσος, δείχνοντας στο μοναδικό σκηνικό στοιχείο της παράστασης, ένα κρεβάτι των φυλακών που συμβολικά «βγήκε» στον κήπο. «Νομίζω ότι όλοι γίναμε καλύτεροι άνθρωποι», θα μας πει λίγο αργότερα προσθέτοντας ότι στον ρόλο του Πρόσπερο, που προδίδεται από τον αδερφό του, βρήκε κάτι από την προσωπική του ιστορία. «Για μένα αυτό είναι η τέχνη, η σύμπραξη ανθρώπων και διαφορετικών κόσμων», σημείωσε η ηθοποιός Ασημίνα Αναστασοπούλου, που είχε τον ρόλο της Μιράντας. Μέσα από τη Λέσχη Ανάγνωσης του Κορυδαλλού αρκετοί βρήκαν τη δύναμη να ασχοληθούν με τη ζωγραφική, το θέατρο, τα εικαστικά, να κάνουν εκθέσεις ή να δώσουν ακόμη και για σχολές καλών τεχνών. «Ηθελα να βρω μια διέξοδο, άκουγα τους πάντες να μιλάνε όλη μέρα για μια δικογραφία», μας λέει ο Νίκος.
Λίγο προτού φύγουμε, ακούμε ευχές για καλό εφετείο και η θεατρική ομάδα ανανεώνει το ραντεβού της για τις επόμενες μέρες. Ο Στρατής Πανούριος σκέφτεται, μας είπε, να ασχοληθεί η ομάδα με αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπως την «Πολιτεία» του Πλάτωνα ή την «Απολογία» του Σωκράτη. Τα λουλούδια ήταν ακόμα στο βάζο.