Ο νέος προπονητής της Εθνικής ομάδας μπάσκετ καλείται να αποφασίσει για τον αγωνιστικό σχεδιασμό και το στυλ παιχνιδιού που θα παρουσιάσει στο προσεχές ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, οριοθετώντας τον ρόλο και τις αρμοδιότητες του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Με τη λογική πρόγνωση ότι ο Ελληνας σταρ των Μιλγουόκι Μπακς θα ανταποκρίνεται σε κάθε κλήση της Εθνικής ομάδας για τις μεγάλες διοργανώσεις, καθώς ο ίδιος έχει δηλώσει επανειλημμένως για τη «δίψα» διάκρισης που τον διακατέχει, είναι αυτονόητο και ηλίου φαεινότερον, ότι ο νέος προπονητής θα τον θέσει ως «θεμέλιο λίθο» του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, τουλάχιστον για την επόμενη 5ετία. Το ζητούμενο που έχει και τη μορφή προπονητικού διλήμματος, είναι η κατεύθυνση που θα έχει η ανάδειξη του Αντετοκούνμπο στη θέση του επόμενου ηγέτη της Εθνικής ομάδας. Θα δημιουργηθεί η ομάδα που θα εξαρτάται σε συντριπτικό ποσοστό από την αποτελεσματικότητα των δεδομένων δυνατοτήτων και φυσικών χαρισμάτων του Ελληνα σταρ και στο ελεύθερο στυλ που αγωνίζεται στο ΝΒΑ ή θα επιδιωχθεί η ομοιογένεια του συγκεκριμένου παίκτη με τους καταξιωμένους συμπαίκτες από τη «χρυσή» φουρνιά του 2009, ώστε ο «Greek Freak» (ελληνικό φαινόμενο) να προσαρμοστεί στα διαφορετικά δεδομένα των αμυντικών και επιθετικών συστημάτων του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Είναι δεδομένο ότι το «καλπάζον ελάφι» του Μιλγουόκι, θα είναι ο κύριος εκφραστής της ελληνικής επίθεσης, θα του δοθούν οι περισσότερες πρωτοβουλίες και σε οριακές φάσεις που θα κρίνονται αποτελέσματα θα αναλαμβάνει τη μεγαλύτερη ευθύνη, αλλά αναμφίβολα δεν πρόκειται να του… παραδοθούν και τα «κλειδιά» της Εθνικής από τον νέο προπονητή.
Υστερα από 6 χρόνια… χλιαρών διακρίσεων που δεν έφτασαν ποτέ στη ζώνη των μεταλλίων τριών ευρωπαϊκών και δύο παγκοσμίων πρωταθλημάτων, έχει συνειδητοποιηθεί απόλυτα απ’ όλους τους διεθνείς παίκτες, συμπεριλαμβανομένου και του Αντετοκούνμπο, ότι δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο να μην τοποθετηθεί το «εγώ» κάτω από το «εμείς», όπως πρώτη δίδαξε η Εθνική του ’87.