Δύσκολα θα φανταζόταν κανείς από μία ορχήστρα νέων την απόδοση της Πέμπτης Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι με τόσο ενδιαφέροντα και επιτυχημένο τρόπο, όπως αυτός της Ελληνοτουρκικής Ορχήστρας Νέων στις 8 Σεπτεμβρίου στο Ζάππειο. Προφανώς τη διαφορά κάνει ο ή η αρχιμουσικός, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ζωή Ζενιώδη, γνωστή στο αθηναϊκό κοινό από εμφανίσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Αναμφίβολα, το θετικό αποτέλεσμα ωφελήθηκε από το γεγονός ότι η αθηναϊκή υπήρξε η πέμπτη στη σειρά των συναυλιών της ορχήστρας, μετά τη Ρόδο, το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο και την Ελευσίνα. Ανεξάρτητα, όμως, από το γεγονός αυτό, το σύνολο δεν ήταν απλώς καλά συντονισμένο λόγω των διαδοχικών συναυλιών. Η ορχήστρα, η οποία φέτος συμπλήρωσε δέκα χρόνια ζωής, είχε αφομοιώσει τα βασικά στοιχεία της μουσικής και όσων επιθυμεί να εκφράσει ο Τσαϊκόφσκι μέσα από αυτήν. Η νεαρή ηλικία των μουσικών στη συγκεκριμένη περίπτωση αποδείχτηκε προσόν, καθώς βοήθησε στην απόδοση των εντάσεων της μουσικής στον υπερθετικό βαθμό, τον οποίο σταθερά επιλέγει ο συνθέτης. Από εκεί και πέρα η Ζενιώδη φρόντισε ώστε παρά τη μεγαλοπρέπεια της μουσικής, η ερμηνεία να αποφύγει τους στομφώδεις τόνους και παρά το πάθος να μην εκτραπεί σε κιτς. Αφηνε τις φράσεις να αναπτυχθούν και τις κλιμακώσεις να κορυφωθούν με φυσικότητα, χωρίς βιασύνη και αποφόρτιζε την ένταση, επιτρέποντας στις ενότητες να διαμορφώνονται με σαφήνεια. Πίσω από τη φλόγα και την ένταση διαφαινόταν ορθολογισμός.
Η ακουστική του χώρου ευνοούσε ιδιαίτερα τα έγχορδα, εμπλουτίζοντας τον όγκο τους. Στη σκιά έμειναν τα πνευστά, ξύλινα και χάλκινα, τα οποία όμως ήταν γενικά πολύ καλά, ακόμα και στα εκτεθειμένα σολιστικά μέρη τους. Συνολικά, ήταν μία ερμηνεία που θα τιμούσε ακόμη και επαγγελματικές ορχήστρες.
Στο πρώτο μέρος η συναυλία περιλάμβανε το δεύτερο Κοντσέρτο για τσέλο και ορχήστρα του Χάιντν με σολίστ την Γκέξε Μπαχάρ Οϊτούν. Τα έργα του κλασικισμού αποδεικνύονται σταθερά πιο «δύσκολα» για τους νέους μουσικούς, σολίστες ή σύνολα, καθώς απαιτούν να καθοδηγείται η έμφυτη μουσικότητα από γνώση και, κυρίως, από την εξοικείωση με τις επιταγές του στυλ. Στο γενικόλογα χαρίεν ερμηνευτικό ύφος της ορχήστρας η νεαρή Τουρκάλα τσελίστρια απάντησε με δεξιοτεχνία και εκφραστικότητα, ιδιαίτερα στο λυρικό δεύτερο μέρος, κάνοντας να λησμονηθούν επανερχόμενα θέματα ορθοτονίας.
Η βραδιά ξεκίνησε με δύο από τους δημοφιλείς «Ουγγρικούς χορούς» του Μπραμς, τον πρώτο και τον πέμπτο, οι οποίοι αποδόθηκαν από όλους ορμητικά και με νεύρο.