Ενα κτίριο αφηγείται την Ιστορία και τις ιστορίες

Ενα κτίριο αφηγείται την Ιστορία και τις ιστορίες

2' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ιστορία της τέχνης γράφεται, κατά κανόνα, από τα έργα και τα θεωρητικά κείμενα που τα συνοδεύουν. Οι προσωπικές ιστορίες, όμως, γράφονται από τις εμπειρίες, την καθημερινότητα και την πόλη. Μία τέτοια μείξη σε καλωσορίζει στο εμβληματικό νεοκλασικό της μικρής οδού Καπλανών 11, στο Κολωνάκι. Η οικία ανήκε αρχικώς στον ναύαρχο, αντιβασιλέα και Πρόεδρο της Δημοκρατίας Παύλο Κουντουριώτη, πέρασε στα χέρια των Απόστολου και Ελένης Ζούζουλα (αντιστοίχως, ιδρυτικού στελέχους και βουλευτή του Λαϊκού Κόμματος και πρώτης Ελληνίδας παιδικής συγγραφέως) και, τελικώς, επιτάχθηκε από το μεταξικό καθεστώς για τις ανάγκες του «Οίκου της Φοιτητρίας», φιλοξενώντας τις κρυφές επιθυμίες των νεαρών, άπορων φοιτητριών για γρήγορη έλευση του «απελευθερωτικού έρωτα».

Στο κτίριο του 1891, ο εικαστικός Κωστής Βελώνης, με πρόταση του οργανισμού ΝΕΟΝ του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, δημιουργεί το «Puppet Sun», στο πέμπτο City Project του οργανισμού. Ζωή ξανά θα μπορούσε να είναι ο τίτλος που θα συνόδευε το κτίριο, τα παράθυρα και οι πόρτες του οποίου άνοιξαν και πάλι – είχαν σφαλιστεί το 1993, ενώ από το 1981 ο οίκος δεν δεχόταν πλέον φοιτήτριες.

Στα δωμάτια του οικήματος, στο οποίο η παρέμβαση του ΝΕΟΝ περιορίστηκε στο επίπεδο της καθαριότητας και του φωτός, τεχνητού και φυσικού, με τις φθαρμένες τοιχογραφίες και τα ξύλινα πατώματα, τα κοσμήματα του ταβανιού και τα σκαλιστά καλοριφέρ, στο υπόγειο, στο ισόγειο, στον πρώτο όροφο αλλά και στη σοφίτα, ο επιμελητής Βασίλης Οικονομόπουλος, βοηθός επιμελητής των συλλογών της Tate Modern, λέει μια ιστορία για τα έργα του Κωστή Βελώνη. Είναι μια αφήγηση που ζωντανεύει, αδιόρατα λόγω της αφαιρετικότητας των έργων, κομμάτια ή και μνημειακά λείψανα της ιστορίας αυτού του σπιτιού. Ενα σπίτι στο οποίο έβαλαν το μαγικό τους χέρι ο Αριστοτέλης Ζάχος, ο Αγγελος Κορυζής, ο Γιώργος Βλάχος, ο Δημήτρης Πελεκάσης και ο Γιάννης Τσαρούχης.

Ξύλο, μέταλλο, οπλισμένο σκυρόδεμα, τσιμέντο, ο Κωστής Βελώνης ανασύρει συλλογικές και προσωπικές μνήμες της εκατονταετούς ιστορίας του κτιρίου, ανασυστήνοντας με τα έργα του κομμάτια του ελληνικού 20ού αιώνα, με στοιχεία από το Βυζάντιο αλλά και την αστική παράδοση και αρχιτεκτονική της Αθήνας. Η περιήγηση από το υπόγειο προς τη σοφίτα δημιουργεί μία κλιμάκωση του συλλογικού που μετατρέπεται σε προσωπικό. Από τη συνομιλία με την Ιστορία στη συνομιλία με τις ιστορίες. Μάλιστα, για τα γλυπτά και τις εγκαταστάσεις του, ο Κωστής Βελώνης, που εξακολουθεί να πειραματίζεται με τις έννοιες και τη φόρμα, έχει χρησιμοποιήσει «ευρήματα» από το οίκημα – οι εννοιολογικές του πρώτες ύλες δημιουργίας των έργων, οι τίτλοι των οποίων είναι ποίημα αφ’ εαυτών.

Μια επίσκεψη στο «Puppet Sun», στο κτίριο που συνδέεται οπτικά με το Αστεροσκοπείο, όπου έγινε η προηγούμενη δράση του ΝΕΟΝ με τον Αντριάν Βιλάρ Ρόχας, είναι μία ακόμη αποκάλυψη της κρυμμένης ζωής των πόλεών μας – και του τρόπου με τον οποίον η τέχνη υποκαθιστά εκείνους που είναι επιφορτισμένοι με τη διάσωση της αστικής μας μνήμης.

​​Κωστής Βελώνης, «Puppet Sun», ΝΕΟΝ – Εργο στην πόλη 2017. Καπλανών 11. Εως 14 Ιανουαρίου 2018.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή