Yποσπαδίας: Απαντήσεις σε όλα όσα ρωτούν οι γονείς

Yποσπαδίας: Απαντήσεις σε όλα όσα ρωτούν οι γονείς

6' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι γονείς των παιδιών με υποσπαδία έρχονται στο γιατρό, στην συντριπτική τους πλειοψηφία «διαβασμένοι». Έχουν αναστατώσει το διαδίκτυο αποκομίζοντας πλήθος πληροφοριών. Παρόλα αυτά, η εικόνα που έχουν για τον υποσπαδία είναι θολή και συγκεχυμένη, είτε λόγω της ποικιλίας των πληροφοριών που βρήκαν, είτε λόγω αδυναμίας να τις ερμηνεύσουν και να τις αξιολογήσουν.

Δείτε ποιες είναι οι πιο συχνές ερωτήσεις των γονιών στο γιατρό και τις απαντήσεις που θα πρέπει να έχουν, ώστε να καταλάβουν τι πρόκειται να γίνει με τα γεννητικά όργανα του παιδιού τους.

Τι σημαίνει ο όρος «υποσπαδίας»;

Ο όρος υποσπαδίας χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συγγενή ανωμαλία του πέους, κατά την οποία το στόμιο της ουρήθρας, δηλαδή το σημείο από όπου ουρεί το παιδί, δε βρίσκεται στην κορυφή της βαλάνου, αλλά σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της κάτω επιφάνειας της βαλάνου και του πέους ή ακόμη στο όσχεο ή στο περίνεο.

Υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις υποσπαδία. Ο υποσπαδίας μπορεί να συνοδεύεται απο γωνιώδη κάμψη του πέους. Αλλοτε πάλι, μπορεί να συνυπάρχουν κήλες, ατελής κάθοδος των όρχεων, ή παθήσεις απο το ουροποιητικό.

 

Η πλειονότητα των περιπτώσεων υποσπαδία είναι βαλανικοί, υποβαλανικοί, ή πρόσθιοι πεϊκοί. Οι υπόλοιπες περιπτώσεις είναι λιγότερο συχνές.  Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε και μία τελευταία κατηγορία, τους υποσπαδίες μετά από μία αποτυχημένη απόπειρα χειρουργικής αποκατάστασης.

Στο Ιατρικό ∆ιαβαλκανικό Θεσσαλονίκης, οι επεμβάσεις για χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία κάθε κατηγορίας είναι συχνές σε σχέση με τη συχνότητα εμφάνισης της πάθησης στα αγόρια.

Γιατί το παιδί μας γεννήθηκε με υποσπαδία; Έγινε κάποιο λάθος κατά την εγκυμοσύνη;

∆εν έγινε κανένα λάθος, ούτε μπορεί κανείς να εξακριβώσει την αίτια για κάθε περίπτωση χωριστά. Η πιθανότητα να γεννηθεί ένα αγόρι με υποσπαδία είναι 1 στις 300 γεννήσεις αγοριών, ενώ, αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, η πιθανότητα αυξάνεται στο 1 στις 100 ή 80 γεννήσεις.

Έχουν ενοχοποιηθεί ενδοκρινικοί, γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες (π.χ. παρουσία οιστρογόνων ή παρόμοιων ουσιών στο πόσιμο νερό), όπως επίσης και ενζυμικοί παράγοντες που έχουν σχέση με τη σύνθεση της τεστοστερόνης. Τέλος, έχει διαπιστωθεί ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης του υποσπαδία. Τα τελευταία χρόνια η συχνότητα εμφάνισης περιπτώσεων υποσπαδία έχει σχεδόν διπλασιασθεί.

Ποιά είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση και πότε πρέπει να γίνει;

Η αντιμετώπιση του υποσπαδία είναι πάντα χειρουργική. Όσον αφορά στο πότε, επικρατεί πλέον ομοφωνία ότι αυτή πρέπει να γίνεται μετά τον 6ο μήνα της ζωής και πριν από τα πρώτα γενέθλια του παιδιού. Η ηλικία αυτή είναι η καταλληλότερη για τα παιδιά, γιατί θυμούνται λιγότερα, αλλά, και για τους γονείς που αναλαμβάνουν τη μετεγχειρητική φροντίδα.

Τι πρέπει να γίνεται κατά τη χειρουργική αποκαταστάση του υποσπαδία;

Η χειρουργική αποκατάσταση του υποσπαδία περιλαμβάνει την ουρηθροπλαστική, τον ευθειασμό του πέους, αν υπάρχει γωνίωση, και την πλαστική της ακροποσθίας.

Λέγοντας ουρηθροπλαστική εννοούμε την κατασκευή ουρήθρας από το σημείο του υποσπαδιακού στομίου μέχρι την κορυφή της βαλάνου. Με άλλα λόγια αποκατάσταση της ουρήθρας στο φυσιολογικό.

Ο ευθειασμός του πέους γίνεται όταν υπάρχει σαφής γωνίωση που μελλοντικά θα δημιουργεί λειτουργικά προβλήματα.

Η πλαστική της ακροποσθίας σημαίνει την αποκατάσταση της ακροποσθίας έτσι ώστε να περιβάλλει τη βάλανο και να τη σκεπάζει. Όμως αυτό δεν είναι απαραίτητο. ∆εν είναι λάθος να κάνει κανείς ταυτόχρονα περιτομή.

Η διαφωνία που υπάρχει μεταξύ των παιδοχειρουργών που ασχολούνται με τον υποσπαδία είναι ότι αυτό το δέρμα της ακροποσθίας πρέπει να διατηρείται, γιατί σε περίπτωση μετεγχειρητικής επιπλοκής θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη διόρθωσή της.

Είναι απαραίτητο να χορηγούνται στο παιδί ορμόνες πριν από την εγχείρηση;

Σε πολύ λίγες και επιλεγμένες περιπτώσεις ναι. Αφήστε να το κρίνει και να το αποφασίσει ο γιατρός σας.

Υπάρχουν πολλές τεχνικές διόρθωσης του υποσπαδία; Ποια είναι η καταλληλότερη;

Η εποχή των πολλών τεχνικών, των πολλαπλών επεμβάσεων και της μακράς μετεγχειρητικής νοσηλείας των παιδιών με υποσπαδία είναι πλέον παρελθόν.

Yποσπαδίας: Απαντήσεις σε όλα όσα ρωτούν οι γονείς-1

Λιγότερο συχνά, προκύπτει η ανάγκη να εφαρμόσουμε τεχνικές που απαιτούν χρήση κρημνών από το δέρμα της ακροποσθίας (όπως είναι η τεχνική του αγγειούμενου επικαλυπτικού κρημνού). Ακόμη πιο σπάνια, χρησιμοποιούμε ελεύθερους κρημνούς (έσω επιφάνεια δέρματος ακροποσθίας ή στοματικός βλεννογόνος). Εδώ πρόκειται για επιπλεγμένους υποσπαδίες (αποτυχία προηγούμενων επεμβάσεων).

Πόση ώρα διαρκεί η επέμβαση και πόσο επικίνδυνη είναι; Ανησυχούμε πιο πολύ για την αναισθησία.

Η επέμβαση θα κρατήσει τόσο ώστε να γίνουν όλα τέλεια και με ασφάλεια. Η οδήγηση με το αυτοκίνητο είναι πολύ πιο επικίνδυνη από την εγχείρηση.

Η επέμβαση εκτελείται υπό γενική αναισθησία. Ποτέ σχεδόν δε διαρκεί λιγότερο από μιάμιση ώρα και μπορεί να φτάσει ως και τρεισήμισι ώρες περίπου, ανάλογα με τη βαρύτητα της κάθε περίπτωσης.

Πρακτικά, είναι μία ακίνδυνη επέμβαση. Στην πραγματικότητα, οι χειρουργικές επεμβάσεις στα παιδιά είναι ασφαλείς, όταν γίνονται σε ένα οργανωμένο κέντρο. Ο χειρουργός, ο αναισθησιολόγος και το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου κάνουν όλες τις απαραίτητες ενέργειες και παίρνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να «διπλοκλειδώσουν» τις πόρτες της κλινικής και του χειρουργείου σε όλους τους μέχρι αυτή τη στιγμή θεωρητικούς κινδύνους.

Πόσες μέρες θα μείνει το παιδί μου στο νοσοκομείο; Θα πονάει;

Στο Ιατρικό ∆ιαβαλκανικό Θεσσαλονίκης χειρουργούμε κάθε χρόνο πολλά παιδιά με υποσπαδία ποικίλης βαρύτητας. Τα παιδιά εισέρχονται το πρωί της ημέρας που θα γίνει η επέμβαση. Έχουν κάνει ήδη τον απαραίτητο προεγχειρητικό έλεγχο (κλινική εξέταση, αιμοληψία για εξετάσεις αίματος, υπερηχογράφημα νεφρών και ουροδόχου κύστεως και σε μερικές περιπτώσεις καρυότυπο). Εξετάζονται από τον αναισθησιολόγο και παίρνουν την προνάρκωση για να κατέβουν στο χειρουργείο ήρεμα, συνοδευόμενα από τους γονείς. Χειρουργούνται και επανέρχονται στο κρεβάτι τους, πάλι συνοδεία των γονέων. Μένουν στην κλινική ένα βράδυ, δηλαδή τόσο όσο χρειάζεται να εξοικειωθούν οι γονείς και να εκπαιδευτούν στο θέμα της μετεγχειρητικής φροντίδας. Στο διάστημα αυτό, τα παιδιά λαμβάνουν ορό μόνο για λίγες ώρες, συστηματικά παυσίπονο, για να μην πονούν, και αντιβίωση.

Πώς θα είναι το παιδί μας όταν γυρίσει από το χειρουργείο; Πότε θα φάει; Μπορούμε να το πάρουμε αγκαλιά;

Θα είναι πολύ καλά. Θα έχει ορό για λίγες ώρες μόνο. Σε 3-4 ώρες θα πάρει το πρώτο του γεύμα (τσάϊ, χαμομήλι ή νερό) και πάλι 3 ώρες μετά το 2ο, κ.ο.κ.. Ο ορός θα διακοπεί μετά την έναρξη της σίτισης. Κρατάμε όμως το φλεβοκαθετήρα στο χεράκι του για τη χορήγηση παυσίπονου και αντιβίωσης. Μερικά παιδιά είναι ανήσυχα ή κλαίνε για τα πρώτα είκοσι με τριάντα λεπτά. Μετά ησυχάζουν και κοιμούνται. Μπορείτε να το πάρετε αγκαλιά από την πρώτη στιγμή.

Θα μπορούμε να το φροντίζουμε μόνοι μας στο σπίτι; Θα χρειασθούν αλλαγές;

Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ! Είναι απλό πράγμα να δίνετε στο παιδί σας το σιροπάκι με το αντιβιοτικό και το παυσίπονο και να τακτοποιείτε τον καθετήρα στις πάνες του παιδιού σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.

Αλλαγές ίσως να χρειαστούν μία έως δύο, που θα τις κάνει ο γιατρός. Είναι απλές και ανώδυνες. Ο καθετήρας μένει συνήθως για 7 μέρες (το πιο συχνό) έως 10 μέρες (λιγότερο συχνό). Σπανιότερα, κρατούμε τον καθετήρα για 12-14 ημέρες. Στο διάστημα αυτό καθαρίζουμε και πλένουμε το παιδί τοπικά.

Τι επιπλοκές πρέπει να περιμένουμε;

Έχουν περιγραφεί διάφορες επιπλοκές στη χειρουργική του υποσπαδία, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν περιορισθεί κατά πολύ. Πρακτικά, αυτές που απασχολούν τον παιδοχειρουργό είναι τρείς: το συρίγγιο, η στένωση της ουρήθρας και το αισθητικό αποτέλεσμα. Όταν λέμε συρίγγιο εννοούμε τη διαφυγή ούρων από κάποιο σημείο της ουρηθροπλαστικής. Πρακτικά βλέπουμε να «στάζει» ούρα από την κάτω επιφάνεια του πέους ή ακόμη να σχηματίζεται ένα κανονικό ρεύμα ούρων. Το ποσοστό εμφάνισης της επιπλοκής αυτής κυμαίνεται και είναι γύρω στο 4%.

Η στένωση της ουρήθρας είναι ακόμα πιο σπάνια και αντιμετωπίζεται με διαστολείς.

Το αισθητικό πρόβλημα όταν υπάρχει αντιμετωπίζεται και αυτό χειρουργικά.

Όλα αυτά δεν αποτελούν «αποτυχία» της επέμβασης. Αποτυχία ονομάζουμε την πλήρη ή σε μεγάλη έκταση, διάσπαση ή διάνοιξη της ουρηθροπλαστικής και της βαλάνου. Αυτό αντιμετωπίζεται 6 μήνες μετά από την αρχική επέμβαση, με πλήρη αναθεώρηση της εγχείρησης και νέα πλαστική.

Παρόλα αυτά, είμαστε ακόμη αναποφάσιστοι τι πρέπει να κάνουμε;

Σωστό. Έτσι συμβαίνει με τους περισσότερους γονείς. Η γνώμη μου είναι να ρωτήσετε, να δείτε, να μιλήσετε με το γιατρό ή τους γιατρούς για ότι σας απασχολεί και να επιλέξετε ψύχραιμα αυτό που τελικά θα βεβαιωθείτε ότι είναι σωστό για το παιδί και για σας.

Όποια επιλογή γιατρού ή νοσηλευτικού ιδρύματος και αν κάνετε, πρέπει να ξέρετε ότι έχει μεγάλη σημασία και η δική σας συνεργασία με το γιατρό και το νοσηλευτικό προσωπικό. Γιατί μέσα από την καλή συνεργασία προκύπτει και το καλό αποτέλεσμα για το παιδί σας.   

Γράφει Παναγιώτης Αυτζόγλου, Διδάκτωρ Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Παιδοχειρουργός Ιατρικού Διαβαλκανικού Θεσσαλονίκης.

 

Όμιλος Ιατρικού Αθηνών

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή