Υπέρ ενός παραγωγικού μοντέλου αποδεσμευμένου από τις στρεβλώσεις του παρελθόντος και υπό το βάρος των διδαγμάτων της κρίσης τάσσεται ο ΣΕΒ, ανοίγοντας τον δημόσιο διάλογο για το μέλλον της εργασίας μετά το μνημόνιο.
Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας που αναλαμβάνει, ο Σύνδεσμος διοργανώνει σήμερα συνέδριο με τη συμμετοχή εκπροσώπων επιχειρήσεων-μελών του, καθώς και των προέδρων των θεσμικών κοινωνικών εταίρων (ΓΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) και της ΟΚΕ.
Σε αυτό αναμένεται να θέσει ως κεντρική αναγκαιότητα τη διασύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα, να ξεκαθαρίσει ότι οι ευέλικτες μορφές εργασίας δεν είναι ανάθεμα και να επαναλάβει την θέση του ότι η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε το 2009 δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μετά το τέλος του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, τον Αύγουστο του 2018.
Κατά την έναρξη της εκδήλωσης αναμένεται να παρουσιαστεί μήνυμα του γενικού διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) Γκάι Ράιντερ, σύμφωνα με το οποίο ο κόσμος της εργασίας υφίσταται βαθιά αλλαγή και μετασχηματισμό κι αν οι κοινωνικοί εταίροι δεν οικοδομήσουν το μέλλον της εργασίας που θέλουν –λόγω ατολμίας, αδράνειας ή αντίληψης ιδιωτικού συμφέροντος– τότε είναι καταδικασμένοι να υποστούν το μέλλον που οι άλλοι θα αποφασίσουν.
Αλλά και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας, στην εισήγησή του αναμένεται να υπογραμμίσει την ανάγκη μιας ξεκάθαρης πρότασης για ένα σύγχρονο, ευέλικτο και παραγωγικό εργασιακό περιβάλλον που θα υπηρετεί μια ανοιχτή, διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία. Βασικά χαρακτηριστικά της πρότασης αυτής, σύμφωνα με τον κ. Φέσσα είναι:
• Η στήριξη ενός νέου παραγωγικού μοντέλου βασισμένου στην ενίσχυση και στην ανάπτυξη του τομέα διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, ο οποίος παράγει, εξάγει και δημιουργεί βιώσιμες θέσεις εργασίας. Αυτός χρειάζεται, μεταξύ άλλων, και το κατάλληλο πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς εργασίας και ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων.
• Η μη επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν από την κρίση. Η δύσκαμπτη αγορά εργασίας του 2009 ήταν μέρος του προβλήματος που οδήγησε στη χρεοκοπία και όχι μέρος της λύσης.
• Η σύνδεση των μισθών με την πορεία της παραγωγικότητας. Η διατήρηση και η βελτίωση της παραγωγικότητας της εργασίας (κι όχι μόνο αυτής) είναι η ενδεικνυόμενη στρατηγική επιλογή για τις επιχειρήσεις, τις κυβερνήσεις και τους εργαζομένους.
• Η διεύρυνση του κοινωνικού διαλόγου μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων και σε άλλα ζητήματα πέρα από τον στενό προσδιορισμό του κατώτατου μισθού, όπως το ασφαλιστικό, η εκπαίδευση και η επιχειρηματική μεγέθυνση.
• Η αποτελεσματικότερη διασύνδεση της εκπαίδευσης με την επιχείρηση και η βελτίωση των επιδόσεων της χώρας στην ψηφιακή οικονομία προκειμένου να μην εγκλωβιστεί η Ελλάδα στις χώρες χαμηλών ειδικοτήτων και μισθών.
Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, δεν μπορεί να έχουν θέση η υπερ-ρύθμιση και η υπερφορολόγηση, καθώς οδηγούν τις μεγάλες επιχειρήσεις σε απώλεια ανταγωνιστικότητας και θέσεων εργασίας και τις μικρές επιχειρήσεις στην παραοικονομία. Οπως και δεν μπορεί να αποτελούν ανάθεμα οι ευέλικτες μορφές εργασίας, καθώς θεωρούνται αναγκαίο συμπλήρωμα μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης αγοράς εργασίας.