Ο αρμόδιος εισαγγελέας και ένας νόμος του 1999 για τη χορήγηση αδειών στους κρατούμενους ήταν οι κρίσιμοι παράμετροι, που οδήγησαν τον Δημήτρη Κουφοντίνα, επιχειρησιακό –κατά δική του ομολογία– αρχηγό της 17Ν εκτός φυλακής, έστω και για ένα 48ωρο. Η πρόβλεψη του νόμου, που χρονολογείται από το τέλος της δεκαετίας του ’90, άλλαξε μόνον «για λίγο» το 2014 μετά το «πάθημα» με την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού, όταν πήρε άδεια για έβδομη φορά και δεν επέστρεψε.
Τότε ψηφίστηκε ο λεγόμενος νόμος για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, που ποτέ δεν λειτούργησαν (νόμος 4274/2014), που προέβλεψε ότι οι καταδικασμένοι σε πολλές φορές ισόβια και για βαρύτατα αδικήματα, που θα κρατούνται στις ειδικές αυτές φυλακές, δεν θα παίρνουν άδεια. Με την προσθήκη, μάλιστα, πως αν δεν κρατούνται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας αλλά σε κανονικές φυλακές λόγω της καλής τους διαγωγής, για να πάρουν άδεια θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουν μείνει στη φυλακή τουλάχιστον 18 χρόνια. Ο νόμος αυτός, που έκλεινε σχεδόν εντελώς την πόρτα της φυλακής στους καταδικασμένους ως ηγετικά στελέχη της 17Ν σε πολλές φορές ισόβια, δεν εφαρμόστηκε για πολύ. Μόλις εξελέγη η παρούσα κυβέρνηση, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος, υλοποιώντας προεκλογική δέσμευση, κατήργησε τις διατάξεις για τις λεγόμενες φυλακές Τύπου Γ και μαζί με αυτές και τις διασφαλιστικές διατάξεις για τους κρατουμένους με πολλά ισόβια στην πλάτη.
Μετά ταύτα, αφού δεν υπήρξε άλλη νομοθετική ρύθμιση που να προβλέπει τι θα γίνεται με τις άδειες κρατουμένων «τύπου» Κουφοντίνα, αναβίωσε και ισχύει ώς σήμερα ο νόμος του 1999, στον οποίο δεν υπήρχε πρόβλεψη ούτε για συλλήψεις και εγκλεισμό τρομοκρατών ούτε για καταδικασμένους σε δέκα και παραπάνω ισόβια.
Οπως σημειώνουν με έμφαση νομικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, η κατάργηση του νόμου του 2014 και η αναβίωση του παλιότερου νόμου έδωσε στον Δημήτρη Κουφοντίνα το δικαίωμα να υποβάλει εκ νέου αίτηση για άδεια. Διότι, ο εν λόγω κρατούμενος με τον νόμο του 1999, είχε υποβάλει και άλλες αιτήσεις για άδεια, οι οποίες όμως είχαν απορριφθεί.
Τα συμβούλια των φυλακών που συγκροτούνται από τον διευθυντή της φυλακής, ένα κοινωνικό λειτουργό και τον εισαγγελέα, δεν είχαν κάνει δεκτά τα αιτήματά του, κρίνοντας ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να βγει. Μάλιστα, κατά τον νόμο (αυτόν του 1999) καθοριστικό ρόλο στο να βγει ένας κρατούμενος έχει ο εισαγγελέας που μετέχει στο συμβούλιο. Αν πει όχι στο αίτημα, ό,τι και να πουν οι άλλοι δύο δεν μετράει.
Ομως, στην περίπτωση Κουφοντίνα, ο εισαγγελικός λειτουργός που εποπτεύει τώρα στις φυλακές –πρόκειται για τον Δημήτρη Σαββαΐδη– ήταν θετικός στο αίτημα και έτσι ο καταδικασμένος σε έντεκα φορές ισόβια και 1.700 χρόνια κάθειρξη (κατά συγχώνευση 25 χρόνια) βγήκε με άδεια.
Ανεπαρκής
Εισαγγελικοί λειτουργοί τονίζουν πως ο ισχύων νόμος παρουσιάζει τεράστια προβλήματα, καθώς είναι εξαιρετικά ανεπαρκής να αντιμετωπίσει περιπτώσεις πολυϊσοβιτών και βαρύτατων εγκλημάτων με πολιτικό πρόσημο, όπως είναι οι υποθέσεις τρομοκρατίας, ενώ σημειώνουν πως «ένα πρόβλημα είναι ο νόμος, αλλά η εφαρμογή του εναπόκειται στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης».
Πάντως, επισημαίνουν πως «δεν μπορεί υποθέσεις βαρύτητας τρομοκρατικής δράσης ή κρατούμενοι με πολλές φορές ισόβιες καθείρξεις να κρίνονται από μία κοινωνική λειτουργό, τον διευθυντή της φυλακής και έναν εισαγγελέα», θέτοντας θέματα επάρκειας του νομοθετικού πλαισίου και ως προς τη συγκρότηση της εν λόγω επιτροπής, ενώ παράλληλα εγείρουν και θέματα προστασίας των εισαγγελέων που αναλαμβάνουν τον δύσκολο ρόλο εποπτείας των φυλακών.