Με ένα περισκόπιο κοσμοπολιτισμού αλλά και με μια διάθεση ενδοσκόπησης, ο αρχιτέκτων Βασίλης Σγούτας κατέθεσε στη δημόσια σφαίρα ένα απόσταγμα πορείας 25 ετών. Ενας τόμος στην αγγλική γλώσσα συμπυκνώνει ομιλίες, άρθρα και συνεντεύξεις που αφορούν την αρχιτεκτονική σκέψη και πράξη εν συνόλω, καθώς ο Βασίλης Σγούτας έπαιξε σημαντικό ρόλο στα διεθνή δρώμενα διατελέσας γενικός γραμματέας και πρόεδρος της Διεθνούς Ενωσης Αρχιτεκτόνων (UIA).
To βιβλίο με τίτλο «Α Journey With the Architects of the World» εκδόθηκε στο Βερολίνο από τον οίκο Jovis και έχει την πρωτοτυπία να είναι ένα βιβλίο προσωπικό όσο και ένα βιβλίο δημόσιο. Σε κάθε περίπτωση, η σύμπλευση της πορείας του Βασίλη Σγούτα με την ανθολόγηση σημαντικών διεθνών γεγονότων στην αρχιτεκτονική σκηνή και η ανάδειξη επιδραστικών προσωπικοτήτων συντείνουν σε ένα άτυπο ανθολόγιο, καθώς περιλαμβάνεται και «ένα ημερολόγιο με πάνω από 150 αναφορές σε εμπειρίες και σκέψεις που πηγάζουν από γεγονότα σχετικά με αρχιτέκτονες και αρχιτεκτονική και στις πέντε ηπείρους».
Οικογενειακή παράδοση
Ο Βασίλης Σγούτας είναι ένας ευγενής της ελληνικής αρχιτεκτονικής, άνθρωπος με βαθιά παιδεία, διεθνή δράση, γνώση του ελληνικού περιβάλλοντος και με συνείδηση της ιστορικής συνέχειας. Τα τελευταία χρόνια, από το 1999, διατηρεί το γραφείο του (Sgoutas Architects/Σγούτας Αρχιτέκτονες) μαζί με τον γιο του Δημήτρη Σγούτα, επίσης αρχιτέκτονα, συνεχίζοντας μια οικογενειακή παράδοση που ανάγεται πίσω στον 19ο αιώνα. «Το γεγονός ότι τόσον ο πατέρας μου Κώστας όσο και ο αδελφός του παππού μου Λουκάς είχαν αξιοσημείωτη παρουσία ως αρχιτέκτονες ήταν ένα φορτίο αλλά και μια ευθύνη για μένα από την αρχή της καριέρας μου. Ταυτόχρονα όμως και μια πηγή έμπνευσης», λέει ο Βασίλη Σγούτας. «Σταδιακά, το αίσθημα της συνέχειας έγινε κυρίαρχο. Αυτό ενισχύθηκε από το γεγονός ότι μπορούσα να δω κάποια από τα κτίρια των προγόνων μου».
O πατέρας του Βασίλη Σγούτα, Κώστας Σγούτας (Κωνσταντινούπολη, 1893 – Αθήνα, 1983), υπήρξε σημαντική μορφή του ελληνικού Μεσοπολέμου με μεγάλη κοινωνική και αρχιτεκτονική δράση. Είχε καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση των προσφύγων την πενταετία 1923-28, έντονη κοινωφελή δράση και μεγάλο αρχιτεκτονικό έργο από το Κολλέγιο Αθηνών, μεταξύ άλλων, ώς μια σειρά από εκλεκτές μεσοπολεμικές πολυκατοικίες της Αθήνας. Και τώρα που η νεότερη γενιά, ο Δημήτρης Σγούτας, έχει ενισχύσει την οικογενειακή παράδοση, η αίσθηση της συνέχειας είναι πληρέστερη. «Νιώθω εμπλουτισμένος, ακόμη και με μια ευρύτερη, από ιστορικής απόψεως, θεώρηση της αρχιτεκτονικής, με το παρελθόν να συνδιαλέγεται με το παρόν αλλά και με φυγές προς το μέλλον», λέει ο Βασίλης Σγούτας. «Είναι ένα συνεχές 122 ετών, ώς τώρα, με μία μόνο 20ετή διακοπή στις αρχές του 20ού αιώνα».
Το βιβλίο είναι ένα πραγματικό «ταξίδι με τους αρχιτέκτονες του κόσμου». Επιχειρεί μια αποτίμηση μιας πορείας όχι μόνο σε επίπεδο προσωπικό, έστω και με τρόπο υπαινικτικό, αλλά σε επίπεδο ευρύτερα αρχιτεκτονικό. Οι προτεραιότητες κάθε εποχής κρίνονται και αποτιμώνται. «Πού πετύχαμε, πού αδρανήσαμε και πού αποτύχαμε σαν κλάδος και σαν κοινωνία».