Γιατί να πάτε: Για τη μαγική εναλλαγή του τοπίου από βουνό σε θάλασσα, για τα χιονισμένα πυκνά δάση, για περιπάτους σε πλακόστρωτα χωριά, για την καλαίσθητη αρχιτεκτονική, για την υπέροχη τοπική κουζίνα, που αξιοποιεί τους χειμωνιάτικους καρπούς του βουνού και για την εγγύτητά του στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Τρώμε: Στον παραμυθένιο ξενώνα «Χαμένος Μονόκερος» (Τσαγκαράδα, Τ/24260-49.930) λειτουργεί ένα εξαιρετικά κομψό εστιατόριο, ευρωπαϊκού στυλ, με βικτοριανό τζάκι, βελούδο και πιάνο.
Με ανακαινισμένο εσωτερικό χώρο και το τζάκι να καίει, οι οικοδέσποινες της ταβέρνας Κρίτσας (Πλατεία Πορταριάς, Τ/ 24280-99.121) μαγειρεύουν μοσχαράκι με κυδώνια και κάστανα, μαύρο χοίρο με δαμάσκηνα ή και κοκκινιστό με πουρέ μελιτζάνας, κοτόσουπα, αρνάκι φρικασέ. Ξεχωρίζουμε τον αγριόχοιρο στιφάδο ή πρασοσέλινο. Οπωσδήποτε παραγγείλτε κάποια από τις πίτες, με τυρί ή με πράσο και κιμά, σε δικό τους φύλλο, αλλά και τους λαχανοντολμάδες ή τον τραχανά με λουκάνικα και πάπρικα.
Στην παραδοσιακή ταβέρνα του Γιωργάρα (Βυζίτσα, Τ/24230-86.359) στην κεντρική πλατεία της Βυζίτσας θα απολαύσετε ψητό στη σούβλα, κρεατικά στη σχάρα, ωραίους λαχανοντολμάδες και αγριογούρουνο στιφάδο. Από το καλντερίμι που ξεκινά κοντά στην είσοδο του χωριού θα περπατήσετε μερικά μέτρα μέχρι την πόρτα του Γευσοκράτορα(Πορταριά, Τ/24280-99.919). Παλιά ήταν παντοπωλείο, ράφια και αντικείμενα έχουν διατηρηθεί, όπως και μια ορίτζιναλ τοιχογραφία του Θεόφιλου. Ο χώρος έχει μοναδικό στυλ, χάρη στη γαλλική καταγωγή της συνιδιοκτήτριας Συλβί, που μαζί με τον σύζυγό της και σεφ Αντώνη Τσολακούδη έφτιαξαν μια ατμοσφαιρική σάλα, με φράγκικες αναφορές, με καρέκλες ντυμένες με βελούδο, τζάκι και πολλές διακοσμητικές φινετσάτες λεπτομέρειες.
Μη χάσετε: Την ταβέρνα της Νίκης, το Μεϊντάνι (Ζαγορά, Τ/24260-22.626). Απλό σκηνικό, με μια ξυλόσομπα και στριμωχτά τραπέζια. Θα φάτε τοπικές σπεσιαλιτέ, με έμφαση στο κρέας. Οι ντόπιοι ορκίζονται για τον τράγο στη λαδόκολλα, καλή επιλογή και τα παϊδάκια, από τα της ώρας.
Τη σπεσιαλιτέ με τα κοκκινιστά χόρτα με αυγά και λοιπά παραδοσιακά φαγητά στο εστιατόριο του ξενοδοχείουΠαράδεισος (Τσαγκαράδα, Τ/24260-49.209) . Ένα από τα ελάχιστα σημεία στο Πήλιο με καλή λίστα κρασιού.
Τη βόλτα στην κεντρική πλατεία της Αγίας Παρασκευής στην Τσαγκαράδα, με έναν από τους γηραιότερους πλατάνους της χώρας.
Για καφέ το «Άννα να ένα μήλο» στις Μηλιές (Τ/24230-86.889), με την ξεχωριστή διακόσμηση, με κορνίζες από το ταβάνι έως το πάτωμα, για σπιτικά γλυκά και γλυκά κουταλιού.
Πιο κάτω, το Ρόδο και το Αηδόνι (Τ/24230-86.689), με ζεστή ατμόσφαιρα, τζάκι και υπέροχο μπαρ.
Την ταβέρνα του Γιάννη του Γερμανού (Νεοχώρι, Τ/24230-55.390, 6946-934.183), για πολύ καλό ψητό κρέας και σούβλες.
Το καφενείο του Φορλίδα, στην κεντρική υπέροχη πλατεία του Λαύκου, στο νότιο Πήλιο. Σε ένα κτίριο που χρονολογείται από το 1750, προτείνεται ελληνικό καφέ και κουβεντολόι με τους κατοίκους, σε ένα εξαιρετικά καλτ περιβάλλον.
Τι παίρνουμε για το σπίτι: Γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες και κουλουράκια από τον γυναικείο συνεταιρισμό Βυζίτσας «Εσπερίδες» (Βυζίτσα, Τ/24230-86.838), με κορυφαία επιλογή το φιρικάκι, το κάστανο και τα βουτήματα αμυγδάλου. Ψωμί από τον ξυλόφουρνο, κουλούρι και τυρόπιτες, από τον φούρνο του Μάριου, στην πλατεία στις Πινακάτες. Μικρή ποσότητα, ανοιχτά καθημερινά μετά τις 10.30. Πετιμέζι από φιρίκια Πηλίου Π.Ο.Π., παρασκευασμένο από τον συνεταιρισμό Ζαγοράς, στο κατάστημα του γυναικείου συνεταιρισμού (Τ/24260-23.460). Ιδανικό άρτυμα για πράσινες σαλάτες, μαρινάδες, ψητά, αλλά και γλυκά. Ψωμί από τον εξαιρετικό φούρνο του Γιάννη Δροσίτη (Λαύκος, Τ/24230-65.046), παραδοσιακό με προζύμι, λευκοψημένο αφράτο καρβελάκι, αλλά και τυρόψωμο. Μπακλαβάς, κουλουράκια και λοιπά γλυκά ημέρας, πολύ ποιοτικά, σε έναν φούρνο αιώνων.