Μια ιδιόμορφη γενική δοκιμή έδωσε προχθές το βράδυ στο Ηρώδειο ο Ζαν Μισέλ Ζαρ, καθώς προετοιμαζόταν για τις δύο συναυλίες του κάτω από την Ακρόπολη. Ουσιαστικά επρόκειτο για μία ακόμη συναυλία, στην οποία ήταν προσκεκλημένοι παιδιά και έφηβοι. Στις κερκίδες του Ηρωδείου είχαν προσκληθεί 2.500 παιδιά από τα Ιδρύματα «Χατζηκώστα», «Χατζηκυριάκειο», «Ιωσηφόγλειο», τα παιδικά χωριά SOS, τους δήμους της Δυτικής Αττικής, μαθητές των εκπαιδευτηρίων «Δούκα» και μαθητές ωδείων και των μουσικών σχολείων. Το Ηρώδειο, όμως, γέμισε τη Δευτέρα το βράδυ με κοινό που δεν αποτελούσαν αποκλειστικά παιδιά. Στις θέσεις βρέθηκαν ακόμη (πάρα πολλοί) συνοδοί των προσκεκλημένων παιδιών και πολλοί ακόμη θεατές που έχουν περάσει προ πολλού τη σχολική ηλικία, οι οποίοι με κάποιον τρόπο κατάφεραν να εξασφαλίσουν την ελεύθερη είσοδό τους στο Ηρώδειο. Ο συνωστισμός ήταν τέτοιος που δεν έλειψαν μικροεπεισόδια διεκδίκησης μιας θέσης μεταξύ κυριών και συνοδών παιδιών, που ως ύστατο «όπλο» τους επικαλούνταν και οι δύο το όνομα και την προσωπική πρόσκληση της κυρίας Μαριάννας Βαρδινογιάννη, προέδρου του συλλόγου «Ελπίδα», για τους σκοπούς του οποίου ο Ζαρ δίνει τις συναυλίες.
«Τη βοήθειά σας»
Βγαίνοντας στη σκηνή με ημίωρη καθυστέρηση, ο Ζαν Μισέλ Ζαρ διευκρίνισε από την αρχή ότι δεν επρόκειτο για μια κανονική συναυλία, αλλά για μια γενική δοκιμή με όλα τα τυχόν προβλήματά της. «Ζητώ τη βοήθειά σας», είπε στο κοινό, που από ώρα τον χειροκροτούσε ρυθμικά φωνάζοντας με σχολικό ενθουσιασμό «Ζαν Μισέλ, Ζαν Μισέλ». Στην πολύχρονη καριέρα του ο Ζαν Μισέλ Ζαρ έχει διακριθεί περισσότερο για τα πολυθεάματα που οργανώνει, παρά για τη δύναμη των ήχων της ηλεκτρονικής του μουσικής. Αυτό έκανε και στο Ηρώδειο, με ένα σόου που βασιζόταν κυρίως στα φωτιστικά εφέ που κάλυπταν τη μουσική. Και ο ίδιος συμπεριφέρθηκε περισσότερο σαν σόουμαν, καθώς ζητούσε τη συμμετοχή του κόσμου, χτυπώντας τα χέρια, χαμογελώντας και παίζοντας μια σειρά ιδιαίτερων οργάνων. Ανάμεσά τους τα πιο συμβατικά ήταν ένα μικρό ακορντεόν και μια… ντουντούκα, από την οποία ακουγόταν τροποποιημένη η φωνή του να λέει «Revolution». Τα πιο παράξενα ήταν μια άρπα λέιζερ με ακτίνες που υψώνονταν πολλά μέτρα στον ουρανό και ένα άλλο όργανο, που έμοιαζε με μεσοπολεμικό σεκρετέρ με κεραία και έβγαζε ήχους μουσικού πριονιού.
Τον Ζαν Μισέλ Ζαρ συνόδευσαν εκτός από τους τέσσερις μουσικούς του, η ορχήστρα «Εναρμόνια», η Μικτή Δημοτική Χορωδία Αθηνών, η Παιδική Χορωδία Αγ. Ευθυμίου Κερατσινίου Μητροπόλεως Νικαίας και η σοπράνο Βασιλική Καραγιάννη. Μόνο που οι φωνές τους και οι ήχοι των φυσικών οργάνων χάνονταν κάτω από τους ηλεκτρονικούς ήχους των υπολογιστών. Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι στη γενική δοκιμή υπήρχαν ακόμη πολλά πράγματα να ρυθμιστούν. Αλλωστε, δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Ζαρ, ενώ έπαιζε, έκανε νόημα προς τους ηχολήπτες να διορθώσουν κάποιες ατέλειες. Το πρόγραμμα αποτελούνταν από μια συλλογή «Best of» έργων του, που έχει παρουσιάσει κατά καιρούς στα σόου του στην Κίνα, στο Χιούστον ή στη δισκογραφία του («Oxygene» 2, 4, 8, 12, 13, «Je me Souviens», «Magnetic Fields 2», «Chronologie 6» κ.ά.), ενώ ο πολυδιαφημισμένος «Υμνος» στην Ακρόπολη ήταν τελικά μία και μόνο σύνθεση από τις 23 του προγράμματος, που κινήθηκε σε τόνους «μεγαλοπρέπειας» και θύμιζε αρκετά αντίστοιχες «ελληνοπρεπείς» συνθέσεις του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Καπνοί και σαπουνόφουσκες
Σε ό,τι αφορά, τέλος, το οπτικό μέρος της συναυλίας, στις καμάρες του Ηρωδείου προβάλλονταν φωτισμοί που απεικόνιζαν ανθρώπινες σκιές, πουλιά, ψάρια και ακρίδες, διαστημόπλοια, αρχαϊκές μορφές και πρόσωπα σε στυλ ποπ αρτ, ενώ ο χώρος της σκηνής γέμιζε από πολύχρωμα φώτα, λέιζερ, καπνούς και σαπουνόφουσκες. Αμφιλεγόμενης αισθητικής το συνολικό αποτέλεσμα, ωστόσο, το κατάμεστο Ηρώδειο καταχειροκρότησε τον Ζαρ και τον ανάγκασε να ξαναβγεί στη σκηνή, όπως άλλωστε συμβαίνει με όποιο θέαμα παρουσιάζεται στο Ρωμαϊκό Ωδείο με τη σφραγίδα του ξένου και «επιτυχημένου».
Σε σχετικές δηλώσεις που έκανε ο υπουργός Πολιτισμού χθες το πρωί, μετά την ομιλία του στην 1η Συνεδρίαση της Επιτροπής Παρακολούθησης του «Πολιτισμός – Γ’ ΚΠΣ», παραδέχθηκε ότι επισκέφθηκε τον χώρο για να έχει «προσωπική εικόνα για τα έργα που εκτελούνται», διότι «η θέση μου είναι πως πρέπει τα μνημεία να χρησιμοποιούνται». Δεν αναφέρθηκε στο συμβάν με τον γερανό και το αρχαίο πηγάδι, τόνισε μόνο ότι ζήτησε να γίνει μια «σαφέστερη συμμόρφωση προς τους όρους χρήσης του μνημείου». Επεβλήθησαν συνέχισε «κάποιοι όροι που εναρμονίζονται με το ίδιο το μνημείο και τους σκοπούς της εκδήλωσης», χωρίς όμως να τους αναφέρει.