Το 2003, όταν όλα έδειχναν, ότι το ΠΑΣΟΚ χάνει τις εκλογές, ο τότε πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης έκανε μια έσχατη κίνηση· έναν ανασχηματισμό. Οι αλλαγές ήταν και τότε περιορισμένες, όπως είπε και ο νυν κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Δημήτρης Τζανακόπουλος. Εξ αυτών θυμόμαστε μόνο μία, η οποία ονοματοδότησε την αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα. Είχαμε τον «ανασχηματισμό του Μπίστη», ο οποίος έγινε υφυπουργός Εσωτερικών.
Τώρα κατ' αντιστοιχία -επειδή έχουμε κυβέρνηση σε αποδρομή, αλλά χωρίς το προηγούμενο έργο της κυβέρνησης Σημίτη- έχουμε τον «ανασχηματισμό του Κουβέλη». Αυτό θα είναι το μόνο που θα θυμόμαστε από αυτή την κυβερνητική αλλαγή. Θα θυμόμαστε όμως και τον κ. Φώτη Κουβέλη, επειδή τον πληρώσαμε ακριβά.
Ο πάλαι ποτέ πρόεδρος της «Δημοκρατικής Αριστεράς», πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, και νυν αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας εκλήθη το 2015 για μια εθνική συνεισφορά. Του προτάθηκε να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για να αποφύγει η χώρα τις πρόωρες και -όπως αποδείχτηκε- καταστροφικές εκλογές. Αρνήθηκε το ύπατο αξίωμα της χώρας, για να γίνει τώρα αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, και μάλιστα σε μια κυβέρνηση οι οπαδοί της οποίας φώναζαν στους δρόμους «Μισθούς και συντάξεις τις έκανε κουρέλι, άντε γαμ… σύντροφε Κουβέλη».
«Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε // η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες…», που θα 'λεγε ο σύντροφός του ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης, αλλά και ο πρωθυπουργός δεν τον τελείωσε με μια κάποια γενναιοδωρία. Δεν τον έκανε καν υπουργό. Τον όρισε υφιστάμενο του κ. Πάνου Καμμένου. Ποιον; Εκείνον που θεωρούσε πολύ Δεξιούς τους «σαμαροβενιζέλους».
Κατά τα άλλα ο ανασχηματισμός ήταν βαριεστημένος, εμβαλωματικός. Έκλεισε απλώς τις τρύπες που άνοιξε το επίδομα ενοικίου στους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, την παλιότερη μικρή τρύπα που είχε ανοίξει το «βουντού, βουντού, βουντού στον Άρη» από τον κ. Κώστα Ζουράρη και την αναγκαστική αποχώρηση του κ. Γιάννη Μουζάλα.
«Ανασχηματισμό τήρησης ισορροπιών επέλεξε, τελικά, ο πρωθυπουργός, κ. Αλέξης Τσίπρας και οι αποφάσεις του για τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα δείχνουν ότι κυριάρχησε ως κριτήριο η ελαχιστοποίηση των κραδασμών που θα μπορούσαν να προκληθούν από δυσαρέσκεια εξαιτίας τοποθετήσεων ή μετακινήσεων», που γράφει και η καθ' ύλην αρμόδια κ. Δώρα Αντωνίου http://www.kathimerini.gr/951167/article/epikairothta/politikh/amesh-analysh-anasxhmatismos-thrhshs-isorropiwn-apo-tsipra. Ή όπως θα έλεγε και πάλι ο Μανώλης Αναγνωστάκης
«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ
Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες»…