Κατώτερη των περιστάσεων και ουσιαστικά αδιαφορώντας ακόμα και για τις δυνατότητες που της παρέχει ο Κανονισμός της Βουλής προκειμένου να προστατεύσει τον κοινοβουλευτισμό, η Επιτροπή Δεοντολογίας αν και κλήθηκε από τον κ. Ν. Βούτση να αντιμετωπίσει ένα –και κατά δήλωση του Προέδρου της εθνικής αντιπροσωπείας- πρωτοφανές περιστατικό υπέρβασης ακόμα και των «συνόρων του μίσους και του διχασμού», περιορίστηκε σε εισήγηση λήψης πειθαρχικών μέτρων κατά τριών μελών της ΚΟ της Χρυσής Αυγής, σαν να επρόκειτο για ένα σύνηθες περιστατικό παραβατικότητας μελών της Βουλής.
Ειδικότερα, προτάθηκε η «μομφή» κατά των Ν. Μιχαλολιάκου, Ηλ.Κασιδιάρη και Π. Ηλιόπουλου, οι οποίοι καθύβρισαν μουσουλμάνο βουλευτή. «Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά και τα λεγόμενα των βουλευτών της ΧΑ δεν έχουν προηγούμενο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και ξεπερνούν κατά πολύ τα σύνορα της κοινοβουλευτικής ευπρέπειας, του πολιτικού διαλόγου, αλλά και τα σύνορα του μίσους και του διχασμού. Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό», σημείωνε σχετικά ο κ. Βούτσης στο παραπεμπτικό σημείωμά του προς την Επιτροπή Δεοντολογίας. Τα μέλη της κατά τη σημερινή συνεδρίασα, ωστόσο, αντιμετώπισαν το εν λόγω περιστατικό εισηγούμενα το προαναφερθέν μέτρο (η απόφαση επ' αυτού θα ληφθεί στην Ολομέλεια, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, την προσεχή Δευτέρα), το οποίο «πρακτικά» σημαίνει μικρής διάρκειας αποκλεισμό από συνεδριάσεις (της Ολομέλειας ή και των Επιτροπών), καθώς και στέρηση του ¼ της μηνιαίας βουλευτικής αποζημίωσης. Υπενθυμίζεται ότι τέτοιο μέτρο έχει και άλλη φορά επιβληθεί σς βουλευτές του συγκεκριμένου κόμματος, χωρίς –όπως φαίνεται από τα λόγια και τις πράξεις τοπυς- να τους πτοεί.
Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τον Κανονισμό (Αρθρο 43α), η Επιτροπή Δεοντολογίας έχει την δυνατότητα «να μελετά και να εισηγείται μέτρα και να παρεμβαίνει, όταν κρίνεται αναγκαίο, δημόσια για την προστασία και ενίσχυση του κύρους του κοινοβουλευτικού θεσμού και των Βουλευτών». Στο πλαίσιο αυτό, θα μπορούσε με αφορμή τη συγκεκριμένη περίπτωση, να μελετούσε και προτάσεις αυστηροποίησης του Κανονισμού, καθώς διαπιστώνεται το ανίσχυρο των σημερινών διατάξεών του. Αξιοσημείωτο είναι ότι ούτε και ο Πρόεδρος της Βουλής, στο έγγραφό του προς την Επιτροπή, ζητεί ευθέως κάτι τέτοιο.
Η τελευταία αυτή εξέλιξη ενισχύει τον προβληματισμό που από καιρό εκφράζεται στους διαδρόμους της Βουλής, αναφορικά με τα πραγματικά αίτια της αδυναμίας (για «απροθυμία» κάνουν λόγο ορισμένοι) της εθνικής αντιπροσωπείας, των κομμάτων και της πολιτικής διεύθυνσης του Κοινοβουλίου, να λάβουν αυστηρά μέτρα απέναντι στο κόμμα Μιχαλολιάκου.
Ως γνωστόν, κυρίως ο Κανονισμός της Βουλής ως προς την αντιμετώπιση περιστατικών αντικοινοβουλευτικής συμπεριφοράς μελών της, όσο όμως και ο σχετικά πρόσφατα ψηφισθείς Κώδικας Δεοντολογίας, αντικειμενικά αφορούν ένα Κοινοβούλιο εντός του οποίου δεν υπάρχουν άτομα-ομάδες-δυνάμεις οι οποίες διακρίνονται από βίαιες πολιτικές συμπεριφορές και δεδηλωμένες απόψεις (ή και συμπεριφορές) μίσους. Η νεοελληνική πολιτική πραγματικότητα, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια με την επιλογή μέρους του εκλογικού σώματος να αναδείξει – και διά της ψήφου του να εξακολουθεί να στηρίζει – κόμμα μισαλλοδοξίας με αναφορές στον ναζισμό και το ρατσισμό, αδυνατίζει στο μέγιστο βαθμό την όποια ισχύ μπορεί να έχουν και ο Κανονισμός και ο Κώδικας Δεοντολογίας. Η επαναλαμβανόμενη, από στελέχη του συγκεκριμένου σχήματος, επιθετική συμπεριφορά εντός του Κοινοβουλίου, έρχεται να επιβεβαιώσει το ξεπερασμένο των θεσμικά προβλεπομένων για τέτοιες συμπεριφορές. «Μομφή», «ανάκληση στην τάξη», «αποκλεισμός από συνεδριάσεις» μέχρι 15 ημέρες (αλλά συμμετοχή στις ψηφοφορίες), στέρηση τμήματος της βουλευτικής αποζημίωσης, είναι αυτά τα προβλεπόμενα. Οι υπότροποι, με έργα και με λόγια, δεν κρύβουν ότι τέτοια μέτρα δεν τους πτοούν.
Ανεπάρκεια επαναλαμβανόμενη
Ο κ. Βούτσης, στο σχετικό παραπεμπτικό προς τη σημερινή συνεδρίαση έγγραφό του, άλλωστε, παραδέχεται ότι «δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό», αλλά για «συμπεριφορά επαναλαμβανόμενη».
Τούτου δοθέντος, αρνητική έκπληξη συνιστά το γεγονός ότι ούτε τώρα δεν αναλαμβάνεται θεσμική πρωτοβουλία για αυστηροποίηση των μέτρων, μέσω μιας άμεσης αλλαγής του Κανονισμού. Το επιχείρημα ότι και σε άλλα Κοινοβούλια υπάρχουν αυστηρότερα – των ελληνικών – μέτρα, αλλά δεν έχει εκλείψει το φαινόμενο των αντικοινοβουλευτικών και ακραίων συμπεριφορών, προφανέστατα δεν είναι πειστικό. Ανεξάρτητα του εάν είναι αποτελεσματικά ή όχι αυτά τα μέτρα σ’ εκείνα τα Κοινοβούλια, τουλάχιστον μεταδίδουν μήνυμα στους πολίτες πως δεν μπορεί να υπάρχει ασυδοσία. Οταν δεν συμβαίνει αυτό, το μήνυμα εύκολα χειροτερεύει, λαμβάνοντας τη μορφή μηνύματος «ανοχής».
Και είναι η ανοχή του ελληνικού πολιτικού συστήματος σε τέτοια φαινόμενα εντός Βουλής, που όχι μόνο αποθρασσύνει τους πρωταγωνιστές, και – φυσικά – τους υποστηρικτές αυτών στην κοινωνία, αλλά και που εξασθενεί (σχεδόν εξαφανίζει) τα αναγκαία αμυντικά αντανακλαστικά των λειτουργών της Δημοκρατίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα;
Οταν ο Πρόεδρος της Βουλής παρενέβη στην τελευταία συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για να επισημάνει το γεγονός ότι ο προλαλήσας εκείνη την ώρα Ν.Μιχαλολιάκος ουσιαστικά είχε παράσχει πολιτική κάλυψη στις ακραία επιθετικές φραστικές επιθέσεις στελεχών κατά μουσουλμάνου βουλευτή, ο αρχηγός της ΧΑ είπε «κάτι» το οποίο φαίνεται να πέρασε απαρατήρητο, αν και συνιστούσε πλέον νέα εκδήλωση μίσους και διχασμού, ασυκρίτως ευρύτερο εκείνου το οποίο αφορούσε έναν μουσουλμάνο βουλευτή: «…Πολύ γρήγορα θα είστε παρελθόν σε αυτήν τη χώρα και η παράταξή σας και η Κυβέρνησή σας» είπε χαρακτηριστικά, απευθυνόμενος στον τρίτο θεσμικά πολιτειακό παράγοντα, ο αρχηγός βουλευτών που έχουν στα σύμβολά τους τη ναζιστική σβάστικα και τη σημαία της χούντας. Το πραγματικό νόημα της φράσης και όλα όσα αυτό αποκαλύπτει αναφορικά με τις απόψεις/διαθέσεις του φορέα της, είναι που δυστυχώς πέρασε απαρατήρητο. Εξίσου όπως και οι επιθετικές σε βάρος δημοσιογράφων, αναφορές μίσους. Οχι μόνο οι γενικές και ισοπεδωτικές περί πληρωμένων κονδυλοφόρων (έκφραση του συρμού, πλέον, και από στελέχη άλλων παρατάξεων), αλλά και οι προσωποποιημένες, με τον αρχηγό της ΧΑ να αναφέρεται επωνύμως σε δημοσιογράφο (που είναι, μάλιστα, συντάκτης της «Κ»).