Kαστελλόριζο: «Οι ιστορίες του κυλούν στις φλέβες μου»

H Marilyn Tsolakis είναι καθηγήτρια Αγγλικών και συντονίστρια της ομάδας Friends of Kastellorizo, που διοργανώνει πλήθος δράσεων, όπως ανταλλαγή φοιτητών, το διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ κ.ά.

Πρωτοάκουσα για το Καστελλόριζο όταν ήμουν μικρό κορίτσι, καθώς και οι δύο γονείς μου γεννήθηκαν εκεί και μετανάστευσαν στην Αυστραλία τη δεκαετία του 1930. Οι ιστορίες για το νησί, τους ανθρώπους και την ένδοξη ιστορία του κυλάνε στις φλέβες μου με τέτοιο τρόπο, που με έκαναν να συνδεθώ αμέσως μαζί του την πρώτη κιόλας φορά που το αντίκρισα, το 1986. Κάθισα στην αποβάθρα κι έκλαψα – είχα φτάσει επιτέλους στο πνευματικό μου «σπίτι», στον τόπο όπου έζησαν οι γονείς μου τα παιδικά τους χρόνια, κι ένιωσα έντονα τη σύνδεση με τους προγόνους μου. Αυτή η «κάθαρση» με βοήθησε να αντιληφθώ ποια είμαι σήμερα.

H Γαλάζια Σπηλιά. (Φωτογραφία: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΜΕΡΑΚΟΣ)

Επιστρέφω συχνά και μου αρέσει να παρακολουθώ τις αλλαγές που γίνονται στο νησί. Λατρεύω τα πολύχρωμα σπίτια, τα πλοία και τα κότερα που μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι, τους περιπάτους στο βουνό, να κολυμπώ στη Γαλάζια Σπηλιά, στο λιμάνι μπροστά στο ξενοδοχείο Μεγίστη ή στο νησάκι του Αγίου Γεωργίου, να ανακαλύπτω την πολυεπίπεδη ιστορία του από την αρχαιότητα έως το Βυζάντιο, την οθωμανική, τη γαλλική και την ιταλική κατοχή του. Σήμερα το Καστελλόριζο έχει περήφανα ανακτήσει –και συνεχίζει καθημερινά να επιβεβαιώνει– την ελληνική του ταυτότητα. Θα δείτε τουρίστες να πίνουν ούζο στις παρατεταγμένες στη σειρά ταβέρνες του λιμανιού, καθώς δύει ο ήλιος, και θα μαγευτείτε με τον ρομαντισμό του νησιού, στο οποίο συναντιούνται άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο.

Όποια εποχή κι αν βρεθείτε στο Καστελλόριζο, υπάρχει πάντα κάτι ιδιαίτερο να ανακαλύψετε. Τον Μάιο γιορτάζουν οι πολιούχοι του, Κωνσταντίνος και Ελένη. Τον Ιούλιο επιστρέφουν πολλοί Ελληνοαυστραλοί, με καταγωγή από το Καστελλόριζο, και ανοίγουν τα σπίτια που κληρονόμησαν ή αναπαλαίωσαν στη μνήμη των προγόνων τους.

Η 19η Ιουλίου, παραμονή της γιορτής του Προφήτη Ηλία, είναι μια μέρα μοναδική. Ακολουθώντας το έθιμο, θα βρεθείτε ξαφνικά στη θάλασσα ή μπουγελωμένοι στη στεριά. Τελείται στη μνήμη του ιερέα που πήδηξε στο νερό από τη χαρά του όταν είδε τον κόσμο να επιστρέφει στο νησί, το οποίο είχε εκκενωθεί πριν από την Επανάσταση του 1830. Συνωστίζεται πολύς κόσμος για τη γιορτή αυτή, που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο όλο.

Η μέρα χαράς ολοκληρώνεται με ένα γλέντι που οργανώνει ο δήμος με σουβλάκια, ποτά και ζωντανή μουσική. Τα τελευταία χρόνια, στα τέλη Αυγούστου διοργανώνεται το διεθνές φεστιβάλ ντοκιμαντέρ «Πέρα από τα σύνορα». Είναι πολλοί αυτοί που απολαμβάνουν να κάθονται κάτω από τα άστρα, με τον ζεστό αέρα του νησιού να τους αγκαλιάζει, και να παρακολουθούν ποιοτικές προβολές.

Και ειδικά σε όσους δεν έχετε επισκεφτεί ποτέ το Καστελλόριζο, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω τους στίχους του Καβάφη: «Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοϊδωμένους».