Η ζωή και ο θάνατος σε μια καθημερινότητα με χιούμορ και στοχασμό

Η ζωή και ο θάνατος σε μια καθημερινότητα με χιούμορ και στοχασμό

1' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Χαμηλή βλάστηση (Θάμνοι, πόες και μπονσάι)

εκδ. Κίχλη, σελ. 117

Μια τοιχογραφία προσώπων εκείνης της προσιτής καθημερινότητας που αιφνιδιάζει ήρεμα και εσωτερικά μάς προσφέρει η Μαρία Στασινοπούλου, με ιστορίες σαν σπίθες. Με σχετική ασφάλεια, θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτή η πεζογραφική «Χαμηλή βλάστηση», αποτελούμενη από κείμενα της μικρής φόρμας («θάμνους, πόες και μπονσάι»), συνθέτει τη μεγάλη πινακοθήκη, με όλες εκείνες της ψηφίδες των προσώπων, που ήρθαν, πέρασαν και παρήλθαν. Θέλει δεξιοτεχνία, αλλά κυρίως σοφία και μια καλά μελωμένη ωριμότητα, για να προκαλείς χαμόγελο μιλώντας για τα πιο σοβαρά θέματα. Και η Μαρία Στασινοπούλου διαθέτει άφθονο χιούμορ και στυλ και, προ πάντων, η δική της διάθεση για αυτοσαρκασμό και διασάλευση του «κανόνα» μιας ορισμένης κοινωνικής ετικέτας, μας προικίζει με κείμενα που αγγίζουν χωρίς περιστροφές την ουσία των πραγμάτων.

Θα έλεγε κανείς πως η Μαρία Στασινοπούλου επιχειρεί εδώ να οργανώσει κοιτάσματα εμπειριών και βιωμάτων σε θραυσματικές λάμψεις πεζογραφικής αμεσότητας. Αιφνιδιάζει με την πυκνότητα αλλά και με την όχι σπάνια ελλειπτικότητα, που ανάλογα την περίπτωση και σύμφωνα με το πνεύμα της κάθε ιστορίας συστέλλουν και διαστέλλουν την εμπειρία του αναγνώστη. Αλλά το διάχυτο πνεύμα του οξύμωρου, που σφραγίζει αυτή τη συλλογή, υπηρετείται από τη συγκατοίκηση της πηγαίας χαράς της ζωής με τον πικρό ρεαλισμό του θανάτου.

Δεν θα ήταν υπερβολή να συνοψίσει κανείς το πνεύμα αυτών των ιστοριών και την επίγευσή τους, σε εκδοχές ερμηνείας όχι του ίδιου του θανάτου αλλά της επίδρασής του στους ζώντες. Ο θάνατος διατρέχει και ενώνει τις ιστορίες, που είναι γεμάτες ζωή, και γέλιο, και ειρωνεία, και στοχασμό. Είναι ένα παιχνίδισμα του μυαλού καθώς αποκρούει και ελκύει την ιδέα του τέλους, που πάντα είναι απρόβλεπτο και ενισχυτικό της ματαιότητας. Οπως λέει και η «Πέπω» με τις «παροιμιώδεις ατάκες», στη σελίδα 60, κάθε φορά που βλέπει «καινουργιοφερμένα πράγματα» στα σπίτια: «Σήμερον εμού, αύριον ετέρου, ουδέποτε του ιδίου».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή