Κύριε διευθυντά
Οπως απορρέει από την άποψη του καθηγητή κ. Δ. Καιρίδη («Η λάθος συμφωνία», «Καθημερινή» 17-06-18), αλλά και από τον γενικότερο «αντίλαλο» της συμφωνίας, ο ιστορικός, γεωγραφικός και πολιτισμικός όρος «Μακεδονία» νοθεύεται με στοιχεία πολιτικών επιδιώξεων, που φαίνεται να αποσκοπούν στην ανατροπή του στάτους κβο στα Βαλκάνια. Η αμφισβήτηση, ωστόσο, της πολυ-πολιτισμικής διάστασης του όρου αμφισβητεί και την ίδια τη βάση της συμφωνίας, η οποία επικυρώνει το όνομα της γειτονικής χώρας. Ειδικά όσον αφορά στις ονομασίες γηγενών αγροτικών προϊόντων, βρίσκεται προς το κοινό συμφέρον η υποστήριξη της τοπικής παραγωγής με τη χρήση των τοπικών όρων που χαρακτηρίζουν το «terroir» (εντοπιότητα) μιας περιοχής. Αυτό θα διευκολύνει το δύσκολο έργο των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων που συμβάλλουν σημαντικά στην οικονομία των δύο και όχι μόνον χωρών και που αναπτύσσονται δυναμικά στο ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Είναι προφανές ότι μεταξύ των λαών της Βαλκανικής υπάρχουν κοινές παραδόσεις, που δεν μπορεί να σφετερισθεί μια πλευρά και όπου δεν χωρούν αλυτρωτικές βλέψεις. Μετά την κατάχρηση των όρων «φέτα» και «ελληνικό γιαούρτι» διεθνώς, ας μη χάσουμε και τον «μακεδονικό χαλβά». Σε τελική ανάλυση, δεν είμαστε λιγότερο «Μακεδόνες» από κανέναν (με εξαίρεση, ίσως, τους Καλάς). Η Ελλάδα δεν έχει λόγο να αλλάζει την παραγωγική της δραστηριότητα καθώς ο παγκόσμιος χάρτης μεταβάλλεται.
Λαυρια Πρωτοπαπαδακη