Κάποιοι ανάμεσά μας, ίσως όχι πολυάριθμοι, σίγουρα όμως προσεκτικοί πολίτες, πιστεύουν ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης έπρεπε να ξεπεράσει την τακτική έντασης την οποία προδήλως υιοθέτησε ο Αλ. Τσίπρας και να υποστηρίξει τη συμφωνία των Ψαράδων (Πρεσπών). Περιμένουν ειλικρινώς πολλά από τον Μητσοτάκη «προσωπικά» και συχνά τον υποστήριξαν μέχρι του σημείου να λάβουν μέρος στις διαδικασίες εκλογής αρχηγού.
Παρότι μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών, άνθρωποι κατά βάση κεντρώοι και νεοσυντηρητικοί, δεν έχουν τα κόμματα σε ιδιαίτερη εκτίμηση, αντιλαμβάνονται όμως ότι η θέσπιση της δημοκρατίας μας είναι κομματική και αρχηγική, άρα η ποιότητα στην κορυφή των σχηματισμών έχει ιδιαίτερη σημασία.
Παρατηρούν λοιπόν πως όταν το «χαρτί», που υπέγραψαν οι υπουργοί Εξωτερικών, αποκτήσει χαρακτηριστικά συνθήκης συνύπαρξης μεταξύ του βορείου κρατιδίου και της Ελληνικής Δημοκρατίας, όταν δηλαδή οι γείτονες αποδείξουν ότι εννοούν όσα υποσχέθηκαν στο βιαστικό δίδυμο Κοτζιά-Τσίπρα, θα πρέπει ο Μητσοτάκης να αποδεσμευθεί από την άρνηση που εξέφρασε, κατά τρόπο εμφατικό, στη πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή.
Παρατηρούν συμπληρωματικά ότι πρόκειται για μια σημαντική συνθήκη και η παράταξη του ιδρυτή της Καραμανλή πρέπει να συμμετάσχει στην επικύρωση των σημαντικών συνθηκών. Ας υποθέσουμε προσώρας ότι η κριτική αυτή, εκτός από καλοπροαίρετη, είναι και ακριβής σε ό,τι αφορά τις θετικές επιπτώσεις που θα πρέπει να εξασφαλίζει, κυρίως στο κρισιμότατο ζήτημα της εθνικής ομόνοιας και στο εξίσου σημαντικό θέμα της ενίσχυσης της κρατικής μας υπόστασης. Ακόμη κι έτσι, η κριτική που ασκούν στον Μητσοτάκη απ’ αυτή την πλευρά λησμονεί ότι είναι η συντηρητική παράταξη, αυτή που αποκαλούμε «Δεξιά», που σκέφτηκε, διαπραγματεύθηκε, συνέταξε, υπέγραψε, ψήφισε και, ιδίως, υπερασπίστηκε όλες, μα όλες, τις ιδρυτικές συνθήκες του κράτους μας. Κυριολεκτικώς όσες διεθνείς πράξεις έφτιαξαν και στήριξαν αυτό που είναι η Ελληνική Δημοκρατία οφείλονται στην παράταξη της οποίας ηγείται σήμερα ο Μητσοτάκης και, κυρίως, στην πλευρά όσων υπερασπίστηκαν στις πιο αντίξοες στιγμές το δικαίωμα να μείνουμε πάντοτε στον πυρήνα των ελεύθερων κρατών. Το επιχείρημα ενισχύεται αν σκεφτείτε ότι η σημερινή κυβερνώσα παράταξη όχι μόνον δεν βοήθησε, ούτε ψήφισε, έστω με την ανοχή της, αλλά πολέμησε με συστηματικό και ολοκληρωτικό τρόπο όλες αυτές τις διεθνείς συνθήκες.
Μετρήστε: Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΑΤΟ, Λωζάννη, Παρίσι-Δωδεκάνησα (όπου η ΕΣΣΔ επέβαλε τον αφοπλισμό των νήσων). Ακόμη και στην προσχώρηση της Κύπρου στην Ε.Ε., η εθνική «πινελιά» του Κώστα Σημίτη συνάντησε τις αντιρρήσεις των ανθρώπων που σήμερα κατοικούν στα δώματα της εξουσίας. Είμαι πεπεισμένος πως, όταν θα έρθει η ώρα, το ζήτημα με τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών θα επιλυθεί από την ίδια παράταξη.