«Ξένος πόνος ξώδερμος»…

3' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το πρώτο ενδιαφέρον του κράτους είναι να μαζεύει παράδες και να τους σπαταλά, κατά το πλείστον σε πελατειακές παροχές ή για να συντηρεί τον στρατό του. Από το σημείο αυτό ξεκινώντας, μπορούμε να ερμηνεύσουμε την κακοδαιμονία μας, το αίτιό της και τα αναπόφευκτα αποτελέσματα που απορρέουν απ’ αυτή την πολιτική. Κοντόφθαλμη μεν, αποτελεσματική δε, για όσους ευνοούνται.

Μπορούμε να ερμηνεύσουμε το γιατί δεν θα γίνουμε ποτέ κράτος δικαίου, αλλά θα βολοδέρνουμε στην ανυπαρξία και στην κακή απομίμηση πολιτισμένων κρατών. Ενα κρατικό μόρφωμα τελικά, που μαθαίνει τους πολίτες του πώς να γίνονται χειρότεροι, πώς να μην τιμωρούνται, πώς να φοροδιαφεύγουν, πώς να μη δουλεύουν, πώς να γίνονται ανυπότακτοι, πώς να μην είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Το καλό παράδειγμα το δίνει πρώτο αυτό, με τη Βουλή να νομοθετεί κατά βούληση και σπανίως κατά το εθνικό συμφέρον, να αλλάζει τους νόμους σαν χαρτομάντιλα, κατά πως βολεύει κάποιους, να ζει σε έναν τριτοκοσμικό κόσμο. Και όταν μια κυβέρνηση συμπεριφέρεται έτσι, πώς να απαιτήσει από τους πολίτες να βελτιωθούν, να είναι πιο υπεύθυνοι, πιο νομοταγείς.

Θρηνήσαμε –πότε στη Μάνδρα, πότε στον Νέο Βουτζά και στο Μάτι– δεκάδες αθώα θύματα. Νέους, γέρους, παιδιά. Και πάλι χωρίς ούτε μία παραίτηση. Αναισθησία πλήρης. Οι ίδιοι, λίγο καιρό πριν, καλούσαν τους κατέχοντες οικία αυθαίρετη σε δασική έκταση να τη νομιμοποιήσουν πληρώνοντας ένα σοβαρό ποσό. Είχε γίνει και παλιότερα. Να νομιμοποιήσουν αυθαίρετα και στον αιγιαλό, έναντι τιμήματος αντίστοιχου. Κάθε τόσο επανέρχονται και κάνουν τους υπολογισμούς τους. Τόσα επί τόσα αυθαίρετα, τόσα θα μας αποδώσουν, για να μοιράσουμε στους πελάτες μας.

Και όταν συμβεί το κακό, τρέχουν, αλλά είναι αργά. Τα θύματα δεν επανέρχονται. Οι ίδιοι όμως διαιωνίζονται στις θέσεις και στις καρέκλες τους. Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα κι αυτοί επανέρχονται με το γνωστό ύφος, ξεπουλώντας σαν επαρχιακοί πραματευτάδες. «Ολα στη φθήνια». Πράγματι, έχουμε φθηνύνει πολύ και ίσως μας αξίζει αυτό που έχουμε. Το φαινόμενο θα επαναληφθεί ασφαλώς, ίσως με περισσότερα θύματα. Η αιτία μπορεί να μην είναι η ίδια, αλλά τα φαινόμενα, απαράλλαχτα, θα μας συνοδεύουν και θα μας γεμίζουν θλίψη και πόνο. Γιατί, παρά ταύτα, δεν υπάρχει σχεδιασμός. Ούτε υπήρχε ούτε θα υπάρξει.

Το πελατειακό κράτος είναι εδώ και δεν το πτοούν οι καταστροφές. Εχουν τον τρόπο να το γυρίσουν, να το αντιστρέψουν και να βγάλουν το μαύρο άσπρο. Τελευταίο που τους απασχολεί είναι το νοικοκύρεμα του κράτους, η αγωγή του πολίτη, η καλλιέργειά του. Οταν παντού στην Ελλάδα βλέπουμε πρόχειρους σκουπιδότοπους, στα ωραιότερα σημεία, δίπλα σε θάλασσα και βουνά, να πετάνε πλαστικά και η περιοχή να ζέχνει, θα ’πρεπε να τους προβληματίσει όλους. Πρωτίστως, όσους υποτίθεται ότι κυβερνούν. Είναι μια αντικοινωνική συμπεριφορά, μεταξύ των άλλων, που δεν συναντάται εύκολα στον πολιτισμένο κόσμο. Η έλλειψη υπεύθυνων, συνετών πολιτών οφείλεται στην έλλειψη καθοδήγησης και στην έλλειψη σεβασμού, πρωτίστως, απ’ όσους ηγούνται, που φτάνει στους γύρω τους.

Ετσι φθάνουμε σε ανυπόληπτο κράτος και ανυπόληπτους πολίτες, σε μεγάλο βαθμό. Κι αυτό δεν έχει τελειωμό. Επεκτείνεται και δημιουργεί μια ζούγκλα. Και κάποια στιγμή εμφανίζονται και τα άγρια ένστικτα που ο καθένας κρύβει μέσα του, όταν δεν υπάρχει κάτι που να τον συνεφέρει, να τον συνετίσει, να τον κάνει να ντραπεί.

«Ξένος πόνος ξώδερμος». Πόσο δίκιο έχουν. Χάνεις τον άνθρωπό σου μέσα σε τραγικές συνθήκες τρόμου. Από τυχαία φυσικά γεγονότα, που δεν ήταν τέτοιας έκτασης και της έντασης που να δικαιολογούν τόσους νεκρούς. Από κρατική αδιαφορία, θα έλεγα. Η αίσθηση του καθήκοντος, που λειτουργούσε στο παρελθόν, έχει πάει για μόνιμες διακοπές. Οι πολιτικοί ολοφύρονται όταν πλησιάζει η κάμερα της τηλεόρασης και παίρνουν μονομιάς το θλιμμένο ύφος. Αυτούς όμως που έχασαν τον δικό τους άνθρωπο, το σπίτι τους, ποιος θα τους παρηγορήσει και θα τους εξηγήσει τι και πώς έγινε;

Συνήθισαν να ξεπερνούν τον καημό τους μόνοι τους, χωρίς την παρουσία του ανύπαρκτου κράτους. Αλλωστε ό,τι και αν έγινε στην κατεύθυνση ενός ημισόβαρου κράτους έγινε με την πίεση της τρόικας και λόγω του μνημονίου. Δυστυχώς. Το κράτος είναι παντελώς απόν, άδικο, άνισο. Απλώς φοροεισπράττει με γνώμονα το δικό του πολιτικό συμφέρον και δημιουργεί αθώα θύματα με τις χρόνιες εγκληματικές πολιτικές του.

* Πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή