Ηταν καθορισμένη η μοίρα των συνεργατών του Στάλιν που έπεφταν σε δυσμένεια. Δεν εξαφανίζονταν μόνο από προσώπου γης, αλλά και από τις φωτογραφίες. Το δικτατορικό καθεστώς ακολουθούσε την οργουελιανή τακτική της «διόρθωσης της Ιστορίας», έτσι ώστε αυτή να ταιριάζει με τα κελεύσματα της εξουσίας.
Ως γνωστόν, ο Τζορτζ Οργουελ στο μυθιστόρημά του «1984» έχει ως πρωταγωνιστή τον Γουίνστον Σμιθ. Αυτός εργάζεται για το υπουργείο Αλήθειας, το οποίο είναι υπεύθυνο για την προπαγάνδα και την ιστορική αναθεώρηση. Η δουλειά του είναι να ξαναγράφει τα άρθρα των παλαιότερων εφημερίδων, έτσι ώστε το ιστορικό αρχείο να υποστηρίζει πάντα τη γραμμή του κόμματος. Το σκεπτικό του καθεστώτος ήταν απλό: «Οποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον. Οποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν».
Το ίδιο έκανε και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), προφανώς ως βραχίονας του υπουργείου Αλήθειας, με λεγόμενα του υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη. «Διόρθωσε» την Ιστορία, έτσι ώστε να μη δημιουργεί πρόβλημα στην κυβέρνηση. Μετά τις έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, τροποποίησαν το κείμενο της δημοσιευμένης συνέντευξής του. Οπως αναφέρει η «Καθημερινή», στο αρχικό κείμενο και με ώρα 8. π.μ., στη βάση των συνδρομητών, «ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, αναφερόμενος στην πυρκαγιά στο Μάτι, σημείωνε ότι: “ο αριθμός των θυμάτων ‘θολώνει’ την εικόνα”». Μερικές ώρες αργότερα, και πιο συγκεκριμένα με «τελευταία ενημέρωση», δηλαδή με αναθεώρηση, στις 16.57, χωρίς να υπάρξει καμία επίσημη διόρθωση από την πλευρά του πρακτορείου, η λέξη «θολώνει» αντικαθίσταται με τη λέξη «μαυρίζει» στη διαδικτυακή, μη συνδρομητική έκδοση του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Μικρό το κακό», θα πουν κάποιοι. Συνηθίσαμε τα χειρότερα και δεν προξενεί εντύπωση η «διόρθωση» μιας τόσο δα ψηφίδας της Ιστορίας του τόπου· η συνέντευξη ενός υπουργού, ακόμη κι αν είναι του κ. Πολάκη, μπορεί να μην είναι καμπή, ούτε μέγα γεγονός, αλλά αποτελεί μέρος της Ιστορίας του τόπου. Αλλά πάλι εξ όνυχος τον λέοντα. Σύμπασα η ελληνική Αριστερά είναι εμποτισμένη από τη σταλινική παράδοση και μόνο το ΚΚΕ παινεύεται γι’ αυτή. Τούτοι εδώ ακόμη περισσότερο, ίσως επειδή είναι η μόνη κοινωνική μηχανική που κατανοούν· η εγγράμματη Αριστερά ανήκει πλέον στο παρελθόν. Γι’ αυτό και δεν ορρωδούν προ ουδενός, εξ ου και η φιλολογία περί κυβέρνησης και εξουσίας. Τώρα, έχοντας την κυβέρνηση, ελέγχουν το ΑΠΕ και δεν διστάζουν να αλλάζουν δημοσιευμένες συνεντεύξεις. Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν αν είχαν την ανέλεγκτη εξουσία, όπως οραματίζονται. Θα βλέπαμε το Μάτι καταπράσινο και ανθρώπους ευτυχισμένους να ατενίζουν αποφασιστικά το μέλλον. Οπως στις αφίσες του σοσιαλιστικού ρεαλισμού…