Σε καταπράσινο νησί του Ιονίου. Μεσημέρι. Περιφραγμένο οικόπεδο που καταλήγει στη θάλασσα. Ιδιωτική πλαζ. Οχι ακριβώς παραλία. Επίπεδα βράχια. Με ξαπλώστρες, σκάλα για να κατέβεις να κολυμπήσεις και ντους. Κατεβαίνω από τον κοινόχρηστο διάδρομο που υποχρεωτικά έχει αφήσει στο πλάι του οικοπέδου ο ιδιοκτήτης και πηδάω στην πλευρά του περιφραγμένου βράχου. Εχω τη διακριτικότητα να μη χρησιμοποιήσω τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες. Απλώνω την πετσέτα μου στον (ιδιωτικό) βράχο κάτω από το (ιδιωτικό) αρμυρίκι. Ηλικιωμένη Βρετανίδα σηκώνεται και με πληροφορεί ότι ο βράχος είναι ιδιοκτησία της και πως σε λίγο θα έρθει ο γαμπρός της ο οποίος θα θυμώσει πολύ αν δεν φύγω αμέσως. Αποφεύγω πικρόχολα σχόλια περί Brexit και ευγενικά εξηγώ ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει η έννοια «ιδιωτική παραλία». Aδιαφορεί. Μιλάει στο τηλέφωνο. Εμφανώς ενοχλημένη από την παρουσία μου, τα μαζεύει και φεύγει, επαναλαμβάνοντας την απειλή περί μαινόμενου γαμπρού.
Περιμένοντας τον γαμπρό, ανασυντάσσω δυνάμεις. Γκουγκλάρω τον σχετικό νόμο (2971/2001), τον προσθέτω στα «αγαπημένα» του κινητού μου για να μην ψάχνω τελευταία στιγμή και σκέφτομαι μεθόδους άμυνας σε περίπτωση άσκησης βίας από τον ιδιοκτήτη του βράχου (κλήση στο Λιμενικό, βουτιά στη θάλασσα).
Ο γαμπρός δεν ήρθε ποτέ. Ισως ενημερώθηκε στο μεταξύ ότι η περίφραξη των παραλιών ήταν μία απο τις αιτίες της τραγωδίας στο Μάτι. Οι κυβερνητικές μπουλντόζες έχουν πολλή δουλειά. Θα πρέπει εκτός των άλλων να γκρεμίσουν δεκάδες χιλιάδες αυθαίρετες κατασκευές που ιδιωτικοποιούν τον αιγιαλό. Δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο. Στις ΗΠΑ παράνομες αναπλάσεις παραλίας αποδεικνύονται όχι μόνο αντικοινωνικές αλλά και περιβαλλοντικά καταστροφικές: επέτειναν π.χ. τις ζημιές που προκάλεσε ο τυφώνας «Σάντι» το 2012. (Αμμόλοφοι που εμπόδιζαν τις πλημμύρες ισοπεδώθηκαν για να γίνουν παραλίες, άλλες αμμώδεις εκτάσεις που απορροφούσαν τα νερά αξιοποιήθηκαν για εμπορικές χρήσεις.)
Σε όλον τον κόσμο κατοχυρώνεται η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες. Πρόκειται για δικαίωμα που χρονολογείται από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τον Κώδικα του Ιουστινιανού. Εκκληση προς λουόμενους: Μην «τσιμπάτε» στις απειλές. Τον νόμο σας τον είπα. Στο άρθρο 2 αναφέρει: «Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη είναι πράγματα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται». Καλές βουτιές.