Αποψη: Απατηλά όνειρα μετα-φυλετικής αρμονίας στις ΗΠΑ

Αποψη: Απατηλά όνειρα μετα-φυλετικής αρμονίας στις ΗΠΑ

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι φυλετικές σχέσεις έχουν διαδραματίσει τον τελευταίο μισό αιώνα κομβικό ρόλο στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Με τη νομοθεσία για τα πολιτικά και τα εκλογικά δικαιώματα (1964-65) που προώθησε ο (Τεξανός) πρόεδρος Λίντον Τζόνσον και με τη «Νότια Στρατηγική» που υιοθέτησαν οι Ρεπουμπλικανοί τη δεκαετία εκείνη για να εκμεταλλευθούν την οργή των λευκών στον Νότο για το τέλος των πολιτικών διαχωρισμού άλλαξε ριζικά ο εκλογικός χάρτης των ΗΠΑ. Ο Νότος έγινε προνομιακό πεδίο των Ρεπουμπλικανών, ενώ οι πιο πολυπληθείς μειονότητες –οι Αφροαμερικανοί και οι Ισπανόφωνοι– στράφηκαν μαζικά στους Δημοκρατικούς.

Η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα το 2008 θεωρήθηκε από πολλούς σημείο καμπής, τη στιγμή κατά την οποία οι ΗΠΑ έγιναν στην πράξη μία μετα-φυλετική κοινωνία. Οι εξελίξεις θα τους διέψευδαν πανηγυρικά. Στις πρώτες εβδομάδες της προεδρίας Ομπάμα, με αφορμή το μεγάλο πρόγραμμα τόνωσης της οικονομίας που ψηφίστηκε στον απόηχο της κατάρρευσης της Lehman Brothers, ξεπήδησε το κίνημα του Tea Party. Οι οπαδοί του ισχυρίζονταν ότι κινητοποιήθηκαν από τον φόβο του δημοσιονομικού εκτροχιασμού και της υπερχρέωσης της χώρας. Τα ζητήματα αυτά, όμως, δεν τους είχαν απασχολήσει επί των σπάταλων ημερών του Τζορτζ Γουόκερ Μπους. Το κίνημα είχε κεντρικό σύνθημα «να πάρουμε πίσω τη χώρα μας», δυσανάλογη εκπροσώπηση στον Νότο και ρατσιστικά πλακάτ στις διαδηλώσεις του. Ο ρατσισμός έπαιξε κεντρικό ρόλο και στην πολιτική άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ. To 2011 o Νεοϋορκέζος μεγιστάνας ενστερνίστηκε ενθουσιωδώς τη θεωρία συνωμοσίας σύμφωνα με την οποία ο Ομπάμα δεν είχε γεννηθεί ποτέ στις ΗΠΑ (και άρα δεν είχε το δικαίωμα εκλογής στην προεδρία). Η ομιλία του όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία το 2015 εστίασε στην εγκληματική φύση των Μεξικανών που μεταναστεύουν στις ΗΠΑ. Η αστυνόμευση του δημόσιου διάλογου από τους προοδευτικούς θιασώτες της πολιτικής ορθότητας αναμφίβολα έσπρωξε μεγάλο αριθμό λευκών ψηφοφόρων προς τον Τραμπ, ακριβώς επειδή ήταν διατεθειμένος να αψηφήσει τις επιταγές του πολιτικά ορθού λόγου.

Ως πρόεδρος, στη ρητορική και στις πολιτικές του –την απαγόρευση εισόδου σε πολίτες από συγκεκριμένες μουσουλμανικές χώρες, τον διαχωρισμό μεταναστών από τα παιδιά τους στα σύνορα, τις επιθέσεις μέσω Twitter σε Αφροαμερικανούς αθλητές, την αμφιταλαντευόμενη στάση του απέναντι στους ακροδεξιούς στο Σάρλοτσβιλ κ.ο.κ.– ο Τραμπ συνεχίζει να υποδαυλίζει τα φυλετικά πάθη. Το μέρος της συρρικνούμενης λευκής πλειοψηφίας που τον υποστηρίζει δείχνει διατεθειμένο να τον υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων. Παρότι είναι άγνωστο πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, ένα είναι βέβαιο: ότι η μετα-φυλετική κοινωνία απέχει πολύ από το να γίνει πραγματικότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή