«Γιατί τόσο μίσος, τόσος αλληλοσπαραγμός;»
Κύριε διευθυντά
«Ανθρωποι, άνθρωποι, πού είναι οι άνθρωποι, γιατί τόσο μίσος και τόσος αλληλοσπαραγμός, έλεγε ο αείμνηστος ηθοποιός Χρήστος Τσαγανέας στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» με τον Λογοθετίδη. Πράγματι, αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή η χώρα έχει περάσει τόσα δεινά, διερωτάται ένας ξένος τι ψάχνει αυτός ο λαός με πολιτικούς που δεν θέλουν να οργανώσουν την πατρίδα τους και αλληλοσπαράσσονται για την εξουσία και μόνο. Ορισμένοι ιθύνοντες είναι κουφοί, όπως η Δικαιοσύνη είναι «τυφλή» και δεν βλέπει, αλλά ακούει τις φωνές των θυμάτων και το όργιο των λαθών και παραλείψεων. Πόσα παραδείγματα έχουμε, χώρες που η Δικαιοσύνη παρενέβη για παραπτώματα πρώην προέδρων κρατών, πρωθυπουργών, υπουργών κ.λπ., όπως π.χ. του προέδρου της Βραζιλίας, του προέδρου του Ισραήλ κ.ά. Στην Ελλάδα οι 300 ψηφίζουν νόμους για να απαλλάσσονται οι ίδιοι, βουλευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί με το άσυλό τους.
Στις περιπτώσεις αδικημάτων, έχουν βρει τον τρόπο τους, κάνουν επιτροπές μεταξύ των για τις ανακρίσεις και γνωρίζουμε τα αποτελέσματα, όλοι αθώοι, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Εάν υπήρχε η παραμικρή λογική και η αγάπη για τον λαό και την πρόοδο της χώρας, θα έπρεπε όλα τα κόμματα να βρουν λύσεις μεταξύ των, αφήνοντας στην άκρη την καρέκλα, τα ρουσφέτια για την επανεκλογή τους και τη στήριξη ορισμένων συμφερόντων. Είναι καιρός πλέον να ενωθούν και να μελετήσουν σοβαρά προγράμματα ανάπτυξης, σοβαρή παιδεία (όχι τύπου Γαβρόγλου), ασφάλεια στους πολίτες, για να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη των νέων, ιδιαίτερα αυτών που είναι εδώ αλλά και εκείνων που είναι στο εξωτερικό και τους παρακαλούν να επιστρέψουν. Ετσι μόνο θα μπορέσει να πάει μπροστά αυτή η χώρα.
Τέλος πάντων, μιμηθείτε κάποια άλλη χώρα, δεν θέλω να αναφερθώ στον Ιωάννη Καποδίστρια που έκανε το Σύνταγμα του ελβετικού κράτους με τα κρατίδια (26 καντόνια τώρα). Προ ημερών κάποιος φίλος μού υπενθύμισε το εξής συμβάν: όταν στη Ζυρίχη έστησαν τον ανδριάντα του Καποδίστρια, δεν παρευρέθησαν Ελληνες επισήμως (δεν το γνωρίζω προσωπικά), και είπε ότι «Η Ελβετία ευγνωμονεί και η Ελλάδα δολοφονεί». Και ο νοών νοείτω.
Δημητρης Σκεπαρνιας
Γενεύη
«Σλαβομακεδονία, καθ’ όλα ταιριαστό»
Κύριε διευθυντά
Η συμφωνία των Πρεσπών για το όνομα του κράτους των Σκοπίων δεν πρόκειται να εγκριθεί από την ελληνική Βουλή με αντίθετη την αντιπολίτευση, πολλούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τον ξεσηκωμό της κοινής γνώμης εναντίον της αποδοχής του ονόματος Μακεδονία με οποιονδήποτε συνδυασμό Βόρεια, Ανω, Νέα.
Η έντονη και δυναμική αντίδραση του κόσμου στηρίζεται στο πολύ λογικό επιχείρημα ότι ανεξαρτήτως του ονόματος που θα βαπτιστούν οι Σκοπιανοί, Γκορνο-Μακεδόνες ή Βόρειο-Ανω Μακεδόνες, οι ξένοι θα τους αποκαλούν μόνο Μακεδόνες. Αυτό βέβαια το γνωρίζουν και όσοι επικροτούν με πανηγυρισμούς τη συμφωνία, αλλά το παρακάμπτουν επειδή δεν τους ενδιαφέρει διότι αφορά μόνο την Ελλάδα. Οπότε με τις σύνθετες ονομασίες που προτείνονται για να μπαλωθεί και όχι για να λυθεί ένα εθνικό θέμα, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο και μόνιμη αναταραχή. Η μόνη συνεπώς αποτελεσματική λύση, με ιστορικό υπόβαθρο που την κάνει ισχυρή, η οποία έπρεπε να είχε προταθεί από την αρχή, είναι το όνομα Σλαβομακεδονία, με το οποίο ξεχωρίζεται ουσιαστικά και εμφατικά για όλο τον κόσμο από την ιστορική Ελληνική Μακεδονία. Για τους Ελληνες το όνομα Σλαβομακεδόνες είναι γνωστό από την εποχή του εμφυλίου, έχει περάσει σε επίσημα στρατιωτικά και δημοσιογραφικά κείμενα και είναι λογικό η χώρα των Σλαβομακεδόνων να ονομάζεται Σλαβομακεδονία.
Οι κάτοικοι της γειτονικής χώρας είναι δύσκολο να μη δεχτούν αυτό το όνομα, θα ήταν σαν να μην τιμούν τη σλαβική τους καταγωγή.
Οσο για τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς που τάχα ανησυχούν μήπως με το σλαβικό όνομα τα Σκόπια προσεγγίσουν τους Ρώσους, γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι οι Σλαβομακεδόνες δεν θα επιθυμούν λιγότερο από τους άλλους σλαβικούς λαούς, Σέρβους και άλλους, να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Μενελαος Μπατρινος
Ομ. Καθηγητής Ενδοκρινολογίας
Πίσω από κάθε τζίτζικα υπάρχει η Ηώς
Κύριε διευθυντά
Το χαρακτηριστικό τραγούδι του τζίτζικα μέσα από τα δένδρα είναι συνυφασμένο με τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού. «Αν δεν λαλήσει ο τζίτζικας δεν είναι καλοκαίρι» ή «έσκασε ο τζίτζικας» δηλωτικό της μεγάλης ζέστης.
Το όχι και τόσο χαριτωμένο αυτό έντομο έχει περιβληθεί από θρύλους και μύθους.
Ενας νεοελληνικός θρύλος θέλει τον τζίτζικα να αδιαφορεί κάποτε να βοηθήσει την άρρωστη μητέρα του και εκείνη τον καταριέται «όλο το καλοκαίρι να τραγουδά και τον χειμώνα να ψοφά από την πείνα» ή να «φωνάζει, να φωνάζει και να σκα».
Περισσότερο όμως γραφικός είναι ο αρχαίος μύθος που τον συσχετίζει με την κόρη του Υπερίωνα, την Ηώ.
Η Ηώς, η «ωραία θεά» πάντοτε δροσερή και λάμπουσα που τη θαυμάζει όλη η φύση, ερωτεύεται και παντρεύεται τον Κέφαλο. Ασυγκράτητη όμως όπως είναι, ερωτεύεται πολλούς, όπως τον Ωρίωνα, τον Κλείτο και τον Τιθωνό.
Το πάθος της για τον Τιθωνό είναι μεγάλο, τον απάγει, τον παντρεύεται και τον πηγαίνει στο σπίτι της στην Αιθιοπία. Δεν θέλει να τον χάσει ποτέ. Γι’ αυτό παρακαλεί τον Δία να τον κάνει αθάνατο. Λησμονεί όμως μια σημαντική λεπτομέρεια, να τον κρατήσει και νέο. Ετσι, ο Τιθωνός γερνάει χωρίς να πεθαίνει. Η Ηώς προσπαθεί να σταματήσει το γήρας τρέφοντάς τον με αμβροσία και ντύνοντάς τον με λαμπρά ενδύματα. Δυστυχώς όμως ο χρόνος περνά αδυσώπητος μετατρέποντας τον Τιθωνό σε έναν αποκρουστικό αδύνατο γέρο και μόνο η φωνή του παραμένει ζωηρή. Μη μπορώντας να τον βλέπει σε αυτή την κατάσταση η Ηώς τον κλείνει σε ένα δωμάτιο από όπου ακούγονται το κλάμα του, οι παρακλήσεις του και πότε πότε τα τραγούδια του. Τότε παρακαλεί τον Δία να τον μετατρέψει σε τζίτζικα. Είναι το έντομο χωρίς σάρκα παρά μόνο φωνή. Δημιουργήθηκε έτσι ο μύθος ότι ο τζίτζικας ήταν κάποτε άνθρωπος ο οποίος δεν μπορούσε να πεθάνει, ζάρωνε συνεχώς ώσπου κατάντησε ένα αδύνατο και άσαρκο έντομο!
Ι. Κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Καρδιολόγος
Οι επιβαρύνσεις και η ρύθμιση δανείων
Κύριε διευθυντά
Ολοι γνωρίζουμε την άσχημη οικονομική κατάσταση που περνάμε τα τελευταία 8 χρόνια. Μία παράμετρος της οικονομικής κρίσης είναι τα δάνεια τα οποία δεν μπορούν να πληρωθούν ή πληρώνονται με μεγάλη δυσκολία. Οι τελευταίες πληροφορίες από την αγορά, μας λένε ότι οι τράπεζες ρυθμίζουν επιχειρηματικά δάνεια με επιτόκιο από 1% έως 3%.
Αυτό το γεγονός δίνει μία χαραμάδα ευκαιρίας να αρχίσουν να αποπληρώνονται τα περίφημα κόκκινα δάνεια. Ομως υπάρχει μία πολύ μεγάλη επιβάρυνση στο επιτόκιο και αυτή ανέρχεται σε 0,60%. Είναι η εισφορά του Ν. 128/75 που είναι πλέον άδικη, παρωχημένη και απλώς φορομπηχτική.
Οταν τα επιτόκια βρίσκονταν στο 8% με 10%, η παραπάνω επιβάρυνση δεν επηρέαζε σχεδόν καθόλου. Ομως, τώρα, με τα σημερινά δεδομένα ανεβάζει το κόστος των τόκων από 20% έως 60%(!). Τη στιγμή που με μεγάλη δυσκολία οι επιχειρηματίες προσπαθούν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, καλούνται να πληρώσουν επιπλέον αυτή την απαράδεκτη εισφορά.
Επίσης, να αναφέρω και έναν ακόμα παλαιό φόρο που επιβαρύνει τις εμπορικές επιχειρήσεις που νοικιάζουν κατάστημα. Είναι το τέλος χαρτοσήμου (3,60%) που καλούνται να πληρώσουν επιπλέον του ενοικίου. Τη στιγμή που γίνονται προσπάθειες να επιβιώσουν οι επιχειρήσεις, θεωρώ πολύ άστοχο να επιβαρύνονται με τέλη και φόρους που δεν έχουν κανένα νόημα.
Παρακαλώ, τα συγκεκριμένα θέματα να τα προβάλετε και να τα αναδείξετε. Διότι αν αρχίσουμε να διορθώνουμε τα «μικρά», θα φθάσουμε και στα «μεγάλα».
Παναγιωτης Κυριακιδης
Εμπορος