Δέκα η ώρα το πρωί στην είσοδο της πολύβουης Βαρβακείου Αγοράς ο 23χρονος Αλαντίν Χουσεΐν περιμένει, όπως κάθε Σάββατο, να ξεναγήσει μια ομάδα ταξιδιωτών στην πολυπολιτισμική γαστρονομικά Αθήνα. Οι δύο κοριτσοπαρέες –η μία από τις ΗΠΑ και η άλλη από το Βερολίνο– που ξεπροβάλλουν λίγο μετά τα στενά του Μοναστηρακίου βρίσκονται μόλις λίγα 24ωρα στην Αθήνα και μένουν σε κατάλυμα μέσω της Airbnb. «Ακολουθήστε με στην αγορά, όπου, χάρη στη μεγάλη ποικιλία, προμηθεύομαι συστηματικά τις πρώτες ύλες», αναφέρει εισαγωγικά στο ολιγομελές γκρουπ ο Αλαντίν, που φοιτά στη σχολή μαγειρικής Le Monde, ενώ παράλληλα εργάζεται ως μάγειρας σε ξενώνα ανήλικων προσφύγων της Solidarity Now. Η εμπειρία, άλλωστε, που δεσμεύεται να προσφέρει στους ταξιδιώτες προέρχεται από τη δική του διπλή ιδιότητα ως εκκολαπτόμενου μάγειρα και ως μετανάστη δεύτερης γενιάς στην Αθήνα – καθώς η οικογένεια του Αλαντίν ήρθε στην Ελλάδα από το Σουδάν τη δεκαετία του ’90.
Η σαββατιάτικη περιήγηση ξεκινάει από την αγορά κρεάτων της Βαρβακείου, συνεχίζεται στην ψαραγορά και στην παρακείμενη λαχαναγορά. Το γκρουπ παρακολουθεί πολλές φορές έκπληκτο και φωτογραφίζει τους τρόπους κοπής και συντήρησης των κρεάτων. Ταυτόχρονα, αντιλαμβάνονται τις ιδιαιτερότητες της μεσογειακής κουζίνας – τα κομμάτια και τα είδη κρέατος που προτιμώνται, αλλά και τις… ιδιότυπες μεθόδους μάρκετινγκ που επιστρατεύουν οι έμποροι στην κεντρική αγορά της πόλης. Τις περισσότερες, ωστόσο, απορίες εγείρουν τα… λαχανικά. «Σήμερα, είδα για πρώτη φορά χόρτα, που δεν βρίσκουμε στις αγορές του Βερολίνου», σχολίασε η Ζοζεφίνα, αναφερόμενη στο σταμναγκάθι.
Λίγο πριν από τις 12, η παρέα με επικεφαλής τον Αλαντίν, έχοντας ήδη προμηθευθεί την πρώτη ύλη, βρίσκεται στην εξωτερική κουζίνα του Μουσείου Ελληνικής Γαστρονομίας, που έχει παραχωρήσει τον χώρο στο Airbnb experience, με ποδιές και ένα… μαχαίρι ανά χείρας. Υπό την καθοδήγηση του Αλαντίν, ψιλοκόβουν όλα τα λαχανικά, μυρίζουν όλα τα μπαχαρικά και θα περιμένουν υπομονετικά έως ότου οι σάλτσες «δέσουν και μελώσουν». Η υπομονή, modus vivendi στην Εγγύς Ανατολή, γίνεται καλή άσκηση για τη γενιά του… fast food. Το τελικό αποτέλεσμα τους ανταμείβει – μαροκινά πιτάκια, αρωματικό ρύζι με ξηρούς καρπούς και κοτόπουλο ραγού με μπαχαρικά και ως επιδόρπιο γαλακτομπούρεκο. Στόχος της εν λόγω ξενάγησης είναι, άλλωστε, να ανακαλύψουν οι τουρίστες τις «παράλληλες» κουζίνες που συνυπάρχουν στην Αθήνα, να δοκιμάσουν τις γεύσεις των ξένων που ζουν στο κλεινόν άστυ.
«Οταν ξεκίνησα να δουλεύω στον ξενώνα, μαγείρευα αμιγώς ελληνικά πιάτα», θυμάται ο Αλαντίν, που, χάρη στην καταγωγή του και στη γνώση αραβικών, κρίθηκε ο καταλληλότερος για το πόστο. «Τα παιδιά, όμως, δεν έτρωγαν καθόλου, παραπονιόνταν μάλιστα ότι το φαγητό δεν είχε καθόλου… πιπέρι», θυμάται. Ετσι, ο νεαρός μάγειρας προσέφυγε σε αραβικές συνταγές της μαμάς του, αλλά έμαθε και νέες, που του υπέδειξαν οι νεαροί τρόφιμοι. «Μέρα με τη μέρα άρχισαν, χάρη στις οικείες γεύσεις, να νιώθουν λίγο σαν το σπίτι τους. Τώρα βρήκαμε μια χρυσή τομή, δύο μέρες την εβδομάδα ινδικό (που αρέσει στους Πακιστανούς) και τις υπόλοιπες πιο δυτικές γεύσεις», καταλήγει.