Εξωστρεφής και δεξιοτεχνικός Βαρβαρέσος στον «Παρνασσό»

Εξωστρεφής και δεξιοτεχνικός Βαρβαρέσος στον «Παρνασσό»

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γνωστές και σημαντικές είναι οι αρετές του πιανίστα Βασίλη Βαρβαρέσου. Επιβεβαιώθηκαν για ακόμα μία φορά κατά το πρόσφατο ρεσιτάλ του στις 9 Οκτωβρίου στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Η βραδιά έφερε τον τίτλο της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς του, «V for valse», και περιλάμβανε στο δεύτερο μέρος βαλς συνθετών όπως ο Λιστ, ο Σκριάμπιν και ο Ραβέλ, αλλά και τη «Βιεννέζικη βραδιά» του Λιστ, βασισμένη σε μουσική του Σούμπερτ.

Για το πρώτο μέρος ο Βαρβαρέσος επέλεξε δύο έργα, τα οποία λόγω του μεγαλύτερου εύρους των απαιτήσεών τους επέτρεψαν να εκτιμηθούν περισσότερες όψεις του ταλέντου του. Ηταν μία από τις διασημότερες σονάτες για πιάνο του Μπετόβεν, η επονομαζόμενη «Του αποχαιρετισμού», καθώς επίσης το «Καρναβάλι της Βιέννης» του Ρόμπερτ Σούμαν. Γνωστά στοιχεία από προηγούμενες εμφανίσεις είναι η τεχνική άνεση και η εντυπωσιακά λαμπερή δεξιοτεχνία του Βαρβαρέσου. Πρόκειται για αρετές που εύλογα τον ωθούν σε ερμηνείες οι οποίες εντυπωσιάζουν το πλατύ κοινό, αλλά δεν είναι πάντοτε βέβαιο ότι ωφελούν την έκφραση. Σε έργα όπως η Σονάτα του Μπετόβεν, οι κάθε είδους εντάσεις και υφέσεις δεν αποτελούν οδηγίες του συνθέτη προς τον ερμηνευτή, αλλά υπαγορεύονται από τη μουσική δραματουργία, δηλαδή από όλα όσα εκφράζει ο δημιουργός τους μέσα από το μουσικό κείμενο. Ακούγοντας κανείς προσεκτικά τη μουσική, ανακαλύπτει το βάρος που πρέπει να έχει κάθε μουσική παράγραφος, ακόμη και κάθε φράση, προκειμένου να αναδειχθούν τα συναισθήματα που ήθελε να αποδώσει ο συνθέτης. Κατά τον 19ο αιώνα το βαλς είχε κατηγορηθεί ότι προκαλεί την ερωτική επιθυμία, καθώς τα ζευγάρια στροβιλίζονταν σφιχταγκαλιασμένα. Ο ερωτισμός που εξέπεμπαν οι ερμηνείες του Βαρβαρέσου σε έργα όπως το περίφημο «Βαλς» του Ραβέλ, δεν απέδιδε τόσο το ημίφως, τον υπαινικτικό φωτισμό, τις ξαφνικές αποκαλύψεις, τις καμπύλες και παλλόμενες διατυπώσεις. Αποτελούσε μάλλον έκφραση μιας πιο σύγχρονης αποστασιοποιημένης αντίληψης, με φράσεις που διέθεταν σαφή περιγράμματα, ήταν γωνιώδεις και κοφτές. Στο πρώτο από τα «Βαλς του Μεφιστοφελή» του Λιστ, «δαιμονική» μάλλον παρά ερωτική σελίδα ή έστω δαιμονική μέσα στον ερωτισμό της, η αντίληψη αυτή έφτανε κάποτε ώς τη βίαιη κατάτμηση του μουσικού κειμένου.

Υπήρξε πραγματικά ευχάριστο ότι κατά τη συγκεκριμένη βραδιά επιτυχέστερες ερμηνείες αποδείχτηκαν εκείνες των χαμηλόφωνων σελίδων, και πιο συγκεκριμένα του δεύτερου μέρους –«Ρομάντσα»– από το «Καρναβάλι» του Σούμαν, του «Βαλς» έργο 38, του Σκριάμπιν και της «Βιεννέζικης βραδιάς» των Σούμπερτ και Λιστ. Σε αυτές είχε κανείς σαφέστερα την εντύπωση ότι ο ταλαντούχος πιανίστας άφηνε στην άκρη το λαμπερό δεξιοτεχνικό του οπλοστάσιο, ότι εισχωρούσε περισσότερο στην έκφραση και επικεντρωνόταν στην απόδοση του συναισθήματος, που είναι άλλωστε και το κύριο ζητούμενο στις συγκεκριμένες σελίδες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή