Αγκελα Μέρκελ: Μοναξιά

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Και καλά εμείς. Μια χώρα που έχει χάσει σχεδόν το 1/4 της οικονομίας της και όπου πάντα το κομματικό σύστημα έρρεπε στη δημαγωγία, είναι φυσικό να πέφτει βορά των λαϊκιστών. Οι Γερμανοί όμως; Πώς πρέπει να εξηγήσουμε την άνοδο της αντισυστημικής Ακροδεξιάς σε μια χώρα με μηδενική ανεργία; Μονολεκτική απάντηση δεν υπάρχει. Ή μάλλον υπάρχει μόνο στα γερμανικά: Abstiegsangst. Η αγωνία της καθόδου – της κοινωνικής ή ακόμη και της πολιτισμικής υποβάθμισης που στοιχειώνει τη μεσαία, και ιδίως τη μικρομεσαία, τάξη. Μπορεί οι κίνδυνοι να μην είναι πραγματικοί. Οι φόβοι, όμως, είναι εντελώς πραγματικοί – και εκλογικά δραστικοί.

Το γεγονός ότι οι Γερμανοί ήταν περισσότερο θωρακισμένοι στις κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας απ’ ό,τι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι το οφείλουν σε μεγάλο βαθμό στη γυναίκα που κρατάει όλο αυτό το διάστημα τα ηνία της χώρας. Σύμφωνα με μία ανάλυση, η Μέρκελ έπεσε θύμα ακριβώς αυτής της επιτυχίας της. Προστάτευσε τόσο τους Γερμανούς, ώστε να τους κάνει να πιστέψουν ότι μπορούν να μείνουν εσαεί απρόσβλητοι από τους ανέμους της εποχής – όπως, ας πούμε, το προσφυγικό. Εσαεί οχυρωμένοι στο κέλυφος της ασφάλειας που τους δημιούργησε η μερκελική εξουσία – αυτό το νέο υπόδειγμα ηγεσίας, που οφείλει την επιβολή του στην αργή, χαμηλόφωνη, συμβιβαστική διαβούλευση.

Το ότι η Μέρκελ δεν θα διεκδικήσει ξανά την καγκελαρία δεν είναι είδηση. Αντιθέτως, ήταν είδηση ότι το φθινόπωρο του 2016 αποφάσισε να διεκδικήσει τέταρτη θητεία. Ηταν μια απόφαση που, όπως είχε πει τότε στον Ομπάμα, πήρε μετά την εκλογή του Τραμπ.

Ενας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Ομπάμα, ο Ben Rhodes, περιγράφει στα απομνημονεύματά του («The World as It Is») τις μαύρες ημέρες που ακολούθησαν τον εκλογικό σεισμό. Στο τελευταίο του ταξίδι ως πρόεδρος, αμέσως μετά την επίσκεψή του στην Αθήνα, ο Ομπάμα είχε πάει στο Βερολίνο για να δει την καγκελάριο – στην οποία στήριζε πλέον τις ελπίδες του για τη διατήρηση του οικοδομήματος της φιλελεύθερης Δύσης. Σε εκείνο το δείπνο, στο ξενοδοχείο Adlon, δίπλα στην Πύλη του Βραδεμβούργου, συζήτησαν οι δυο τους για τρεις ώρες. Η Μέρκελ, λέει ο Rhodes, χαιρέτισε τον Ομπάμα δακρυσμένη. «Τώρα είναι τελείως μόνη της», σχολίασε ο απερχόμενος πρόεδρος.

Υπάρχει εναλλακτική στη Μέρκελ; Στην καλύτερη περίπτωση, έχουμε ακόμη τρία χρόνια –έως το 2021, οπότε τελειώνει η θητεία της– μέχρι να βρεθεί η απάντηση. Αποσυρόμενη από την αρχηγία του κόμματός της, η καγκελάριος ανέλαβε, όπως ομολόγησε, «ένα ρίσκο». Παραχώρησε εξουσία, για να μπορέσει να κυβερνήσει. Από την έκβαση αυτού του στοιχήματος δεν εξαρτάται η τύχη μόνο της Γερμανίας.

Αν τον Ομπάμα μπόρεσε να διαδεχθεί ο Τραμπ, ποιος τολμάει να φανταστεί ποιος μπορεί να διαδεχτεί πρόωρα, ύστερα από μια άτακτη κατάρρευση, την καγκελάριο; Από το 2016 η Μέρκελ έχει μείνει μόνη της. Και η Ευρώπη έχει μείνει μόνο με τη Μέρκελ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή