Οι φίλοι της Μαρίας Κόφου δεν της εύχονται ποτέ «καλό ταξίδι». Τις πρώτες φορές είχε νόημα. Τα τελευταία δύο χρόνια, όμως, ταξιδεύει δώδεκα μήνες τον χρόνο. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει βαλίτσες για Ιταλία και αμέσως μετά θα φύγει για Κύπρο, Θεσσαλονίκη, Παναμά, Κόστα Ρίκα και Ιορδανία. Στο μεταξύ, έχει ήδη προγραμματισμένα και τα ταξίδια της επόμενης χρονιάς, που περιλαμβάνουν Ισραήλ, Ρωσία, Μογγολία, Κίνα, Κορέα και ένα μίνι οδοιπορικό στην Ευρώπη με τρένα. Τις εμπειρίες της από τις 40 και πλέον χώρες που έχει επισκεφθεί μοιράζεται με τους «ακολούθους» της στο T-Stories, ένα από τα πρώτα ελληνικά ταξιδιωτικά blogs, αλλά και μέσω των λογαριασμών που διατηρεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός ανθρώπου που ταξιδεύει συνέχεια;
Πλέον είναι συνήθεια για μένα. Όπως κάποιος ξέρει ότι πρέπει να ξυπνήσει συγκεκριμένη ώρα για να είναι στο γραφείο, έτσι και εγώ έχω τη ρουτίνα μου με το πακετάρισμα της βαλίτσας, το πώς θα φτάσω στο αεροδρόμιο, το πού θα καθίσω μέχρι να περάσω τους ελέγχους, το τι θα φάω και θα πιω ανάλογα με την ώρα της ημέρας που ταξιδεύω. Αυτό που δεν μπορώ να συνηθίσω με τίποτα είναι το ότι δυστυχώς χάνω στιγμές της καθημερινότητας και σημαντικά γεγονότα των δικών μου ανθρώπων, όπως και το ότι δεν μπορώ να ξεκινήσω καμία δραστηριότητα, όπως χορό ή γυμναστική. Όσον αφορά τα πρακτικά, ακόμα κι αν έχω ταξίδι την αμέσως επόμενη μέρα, έχω στην άκρη αρκετά ρούχα – πολλές φορές, μάλιστα, βάζω μπουγάδα όσο ταξιδεύω, ώστε να τα έχω έτοιμα για το επόμενο ταξίδι.
Δώστε μας μια εικόνα για το επάγγελμα του travel blogger. Πώς εξελίσσεται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Το travel blogging υπάρχει στο εξωτερικό εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια. Travel blogger είναι αυτός ο οποίος ταξιδεύει συχνά και μοιράζεται τις σκέψεις και τις εμπειρίες του στο προσωπικό του blog. Κανείς δεν ξεκινάει με σκοπό να βγάλει χρήματα, είναι ένα χόμπι. Αν όμως έρθεις σε επαφή με ανθρώπους, εταιρείες επικοινωνίας, μάρκετινγκ και ταξιδιωτικά πρακτορεία, μπορεί να ξεκινήσεις κάποια «επιχορηγούμενα» ταξίδια, γράφοντας κείμενα προώθησης προορισμών, αεροπορικών εταιρειών ή τουριστικών επιχειρήσεων.
Στην Ελλάδα τα πράγματα κινούνται αρκετά πιο αργά. Δυστυχώς, η έννοια του travel blogger άρχισε να γίνεται γνωστή μόλις πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, όταν κάποια ξενοδοχεία, αεροπορικές εταιρείες και γραφεία επικοινωνίας, διαβάζοντας τις τάσεις του εξωτερικού, άρχισαν να μας αναζητούν. Τα τελευταία δύο χρόνια δημιουργούνται μαζικά ελληνικά travel blogs.
Εγώ ξεκίνησα τον Αύγουστο του 2012, εγκαταλείποντας τη δουλειά γραφείου που είχα σε μια εταιρεία επικοινωνίας. Πλέον έχω καταφέρει να δημιουργήσω αρκετά καλές συνεργασίες με εγχώριες και διεθνείς εταιρείες που με πιστεύουν και με επιλέγουν. Ακόμα και τώρα, ωστόσο, «τρέχω» παράλληλα και άλλα πρότζεκτ ως freelance marketeer, ενώ συνεργάζομαι και με κάποια ταξιδιωτικά γραφεία. Για την ώρα, στην Ελλάδα δεν γίνεται να ζήσεις μόνο από το travel blogging.
Ποιες είναι οι νέες ταξιδιωτικές τάσεις που διακρίνετε;
Όλο και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να αφήσουν πίσω τους φοβίες και στερεότυπα και να κάνουν μόνες το ταξίδι που ονειρεύονταν χρόνια. Έχουν δημιουργηθεί πολλές κοινότητες, αλλά και ταξιδιωτικά πακέτα που απευθύνονται αποκλειστικά σε γυναίκες solo travelers. Έχω τη χαρά να λέω πως έκανα την αρχή με την πρώτη ελληνική ομάδα στο Μαρόκο και στη συνέχεια συνόδευσα ένα δεύτερο γκρουπ από τη Ρωσία μέχρι την Κίνα και τη Νότια Κορέα με τον Υπερσιβηρικό και τον Υπερμογγολικό Σιδηρόδρομο. Ταξιδεύοντας μόνη, έμαθα να με προσέχω περισσότερο, έγινα πιο σκληρή και δεν περίμενα από κανέναν να με φροντίσει, να μου κρατήσει τις βαλίτσες κ.λπ. Κατάλαβα πως, όταν βγαίνεις από την ασφάλεια του κύκλου σου, γίνεσαι τελικά πιο ανοιχτός και πιο περίεργος να μάθεις και για τους άλλους γύρω σου.
Διαπιστώνω επίσης ότι αυξάνεται το ενδιαφέρον για εναλλακτικό τουρισμό. Ο τουρίστας μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε ταξιδιώτη, έχει περισσότερη γνώση για τον προορισμό και αναζητά δραστηριότητες όπως μαθήματα μαγειρικής, γευσιγνωσίες, βόλτες σε κρυμμένες γωνιές της πόλης και αγαπημένα στέκια των ντόπιων.
Και, τέλος, έχει αρχίσει να δίνεται έμφαση στον υπεύθυνο τουρισμό. Όλο και περισσότερα ξενοδοχεία και τουριστικές επιχειρήσεις επιδιώκουν να εξασφαλίσουν στον επισκέπτη υπηρεσίες και προϊόντα που θα είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Αλλά και οι ίδιοι οι ταξιδιώτες έχουν αρχίσει να επιλέγουν «πράσινα» ξενοδοχεία ή προθυμοποιούνται να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους στην τοπική κοινότητα.
Μοιραστείτε μαζί μας μερικά ταξιδιωτικά hacks που ανακαλύψατε.
Αν κοιτάξετε online μια συγκεκριμένη πτήση και ξαναμπείτε την επόμενη ημέρα, το κόστος έχει ανέβει. Αυτό συμβαίνει γιατί σε κάθε αναζήτησή μας το website κρατάει τα λεγόμενα «cookies», αναγνωρίζει δηλαδή τη δραστηριότητά μας και ανεβάζει την τιμή, μια και αντιλαμβάνεται ότι μας ενδιαφέρει η συγκεκριμένη αγορά. Για να αποφύγετε τις έξτρα χρεώσεις, μπορείτε να χρησιμοποιείτε την ανώνυμη περιήγηση.
Για πτήσεις εκτός Ευρώπης μπορείτε να φτάσετε πρώτα στην Ιταλία (Ρώμη, Μιλάνο) ή στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί να πετάξετε προς οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Αυτές οι πόλεις λειτουργούν σαν airline hubs και οι πτήσεις που ξεκινούν από εκεί είναι πολύ πιο οικονομικές από το να πετάξει κανείς απευθείας από Αθήνα.
Καταρρίψτε τον μύθο τριών διάσημων προορισμών.
Όταν επισκέφθηκα το Σινικό Τείχος με τη χαρά του ανύποπτου ταξιδιώτη, πίστευα ότι θα μαγευτώ από την ιστορία και το μέγεθός του. Φτάνοντας εκεί με τελεφερίκ και αφού είχα αναμείνει αρκετή ώρα για να βγάλω εισιτήριο, oμολογώ ότι δεν εντυπωσιάστηκα. Είναι τόσοι οι άνθρωποι που απλώνονται σαν τα μυρμήγκια παντού, που χάνεται εντελώς το μεγαλείο του αξιοθέατου. Το ίδιο έπαθα όταν είδα για πρώτη φορά το σιντριβάνι Φοντάνα ντι Τρέβι στη Ρώμη. Μου φάνηκε υπερβολικά μικρό, σαν να το είχε στριμώξει κάποιος στο κέντρο της πόλης. Μεγάλο σοκ, τέλος, ήταν τα νερά της Καραϊβικής και συγκεκριμένα του Πουέρτο Ρίκο, που το ονειρευόμουν χρόνια ολόκληρα. Έχει μία από τις πιο διάσημες και όμορφες παραλίες του κόσμου, την παραλία Flamingo. Πράγματι, το σκηνικό με τα τιρκουάζ νερά και τους κοκοφοίνικες ήταν μαγευτικό. Μέχρι που μπήκα στη θάλασσα. Ήταν τόσο ρηχά, που έπρεπε να περπατήσω τουλάχιστον δέκα λεπτά για να φτάσω σε βάθος όπου θα μπορούσα να κολυμπήσω, ενώ το νερό ήταν υπερβολικά ζεστό. Άρχισα να παραμιλάω και να ονειρεύομαι βουτιές στα νερά του Αιγαίου.
Η πιο συγκλονιστική ταξιδιωτική εμπειρία που έχετε ζήσει;
Μετά από 18 ώρες ταξίδι με τρένο από τον Νότο μέχρι τον Βορρά της Σουηδίας, μέσα στο δριμύ ψύχος του Aρκτικού Kύκλου, έφτασα στο δωμάτιο όπου θα έμενα το βράδυ, που ήταν στην ουσία μια «γυάλινη κάψουλα». Παρόλο που θα έμενα σε αυτό το μέρος μόνο 24 ώρες και ένιωθα ότι δεν υπήρχε καμιά πιθανότητα να δω το Βόρειο Σέλας, κάτι με απέτρεπε από το να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ. Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα, μου ήρθε μήνυμα στο κινητό από τον ιδιοκτήτη του καταλύματος: «Βάλε τη στολή σου, βγες έξω και κοίταξε προς τα αριστερά». Σοκαρίστηκα. Ντύθηκα βιαστικά, κουκουλώθηκα μέχρι τα αυτιά και βγήκα στο πολικό κρύο. Και ναι, σηκώνοντας τα μάτια ψηλά, το είδα. Άρχισα να κλαίω σαν μικρό παιδί…