Κύριε διευθυντά
Η κυβέρνηση καθιέρωσε με νόμο τον θεσμό του οικογενειακού γιατρού. Ολοι οι ασφαλισμένοι αντιστοιχίστηκαν αυτόματα με έναν οικογενειακό γιατρό. Για να βρούμε αυτόν τον γιατρό, πρέπει να γνωρίζουμε τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, κάτι δύσκολο για τους ηλικιωμένους.
Πρέπει να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό και μάλλον στον φοροτεχνικό που μας συντάσσει και τη φορολογική δήλωση.
Οταν τον βρούμε, αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να δηλώσουμε αν τον θέλουμε ή θέλουμε κάποιον άλλο. Πάλι μέσω του φοροτεχνικού. Θα ήταν πολύ απλό αν πηγαίναμε στο ΚΕΠ και με την προσκόμιση του ΑΜΚΑ μαθαίναμε τον οικογενειακό γιατρό.
Και γιατί όλα αυτά; Οταν πονάει το μάτι μας, προφανώς πρέπει να πάμε σε οφθαλμίατρο. Γιατί πρέπει να πάμε πρώτα στον οικογενειακό; Καθυστέρηση. Ραντεβού στον οικογενειακό, ραντεβού στον οφθαλμίατρο. Οταν πονάει ο λαιμός μας ή το αυτί μας, προφανώς πρέπει να πάμε σε ΩΡΛ. Γιατί πρέπει να πάμε πρώτα στον οικογενειακό; Καθυστέρηση. Ραντεβού στον οικογενειακό, ραντεβού στον ΩΡΛ. Και τι θα πρωτοκάνει ο οικογενειακός; Θα εξετάζει τους ασθενείς, θα γράφει παραπεμπτικά, θα γράφει συνταγές; Πότε θα τα προλαβαίνει όλα αυτά;
Πέρα από όλα αυτά, στο Χαλάνδρι, όπως πληροφορήθηκα, δεν έχει κανείς παθολόγος συμβληθεί ως οικογενειακός γιατρός. Ισως είναι μικρή η αμοιβή. Ας το επανεξετάσει ο αρμόδιος υπουργός το θέμα.
Γιαννης Γεωργιαδης