Οταν ο διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή», Αλέξης Παπαχελάς, μου ζήτησε να γράψω για τον Στάμο Ζούλα, γνωρίζοντας τη στενή φιλία που μας έδενε, κάθησα για ώρες στο γραφείο μου προσπαθώντας να χαράξω μερικές φράσεις που θα αποτυπώνουν την προσωπικότητά του. Το έργο ήταν δυσχερές. Με τις ώρες προσπάθησα και τελικά κατέληξα στα τετριμμένα, τα οποία αναφέρονται σε όλους σχεδόν τους εκλιπόντες. Για πολλούς είναι απλά η τελευταία κολακεία. Για τον Στάμο είναι η μεγάλη αλήθεια!
«Εφυγε» ένα εξέχον στέλεχος του δημοσιογραφικού κόσμου, μα πάνω απ’ όλα ένας σπουδαίος φίλος. Πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης και διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή», την οποία υπηρέτησε πάνω από 60 χρόνια με υπευθυνότητα και αφοσίωση. Ευγενής και αποδεκτός από όλους, χάραξε τη δική του πορεία στην ελληνική δημοσιογραφία και αφήνει σημαντική παρακαταθήκη στον γιο και διάδοχό του Κωνσταντίνο. Καθαρός και έντιμος, απαρνήθηκε κάθε συμμετοχή στη διαπλοκή. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που εγκατέλειψε την «Καθημερινή» και αργότερα τη «Βραδυνή», όταν αυτές πέρασαν στην ιδιοκτησία του Κοσκωτά.
Θα ήθελα, όμως, μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας που τόσο αγάπησε να απευθυνθώ σε εκείνον.
Ο Στ. Ζούλας (δεξιά) με τον Ιω. Βαρβιτσιώτη (αριστερά) και τον Π. Μολυβιάτη.
Φίλε Στάμο, είχες το προνόμιο να χαίρεις ιδιαίτερης εκτίμησης του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος σε άκουγε πάντοτε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν θα ξεχάσω όταν στις συναντήσεις μας, συνδαιτυμόνες του τις Κυριακές στο Γκολφ της Γλυφάδας, μονοπωλούσες τη συζήτηση, μη διστάζοντας να λες τη γνώμη σου.
Προσωπικά, είχα τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στη γνώμη σου που δεν προχωρούσα σε έκδοση των πολιτικών μου βιβλίων αν πρώτα δεν συζητούσα μαζί σου. Ιδιαιτέρως σημαντική ήταν η συμβολή σου στον τόμο β΄ του βιβλίου μου «Οπως τα έζησα: 1981-1993», αφού πολλά από τα γεγονότα που αναφέρονται στο βιβλίο τα ζήσαμε μαζί.
Αλησμόνητες θα μείνουν οι συναντήσεις μας τα Σαββατόβραδα. Η Σόφη κι εγώ πάντοτε απολαμβάναμε την παρέα τη δική σου και της Χρύσης, που ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου.
Θα κρατήσουμε, με ευγνωμοσύνη, όσα μεγάλα και σπουδαία πρόσφερες, μαχόμενος από 18 χρόνων στον στίβο της ενημέρωσης από τις στήλες της «Καθημερινής». Λόγος σαφής, στρογγυλός, πολλές φορές υπαινικτικός, άλλοτε αιχμηρός αλλά πάντα τεκμηριωμένος. Ο θάνατός σου δημιουργεί τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό, ιδιαίτερα στη χώρα μας, η οποία –στις συνθήκες που ζούμε– δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει προσωπικότητες σαν τη δική σου.
Χειραψία μεταξύ του Στ. Ζούλα και του Αρ. Αλαφούζου.
Θα μου λείψεις πολύ! Θα λείψεις στους συναδέλφους σου και στους αναγνώστες σου… Θα λείψουν οι εύστοχες και τεκμηριωμένες παρεμβάσεις σου… Μα, πάνω απ’ όλα, θα λείψεις στην οικογένειά σου. Στη Χρύση, τη σύντροφο της ζωής σου, και στους δύο γιους σου που διαπρέπουν. Ο ένας στην Αμερική και ο άλλος εδώ, ακολουθώντας πιστά τα βήματά σου.
Λυπάμαι για «όσα δεν έγραψες» για τα τελευταία χρόνια της πολιτικής μας ζωής… Είμαι βέβαιος ότι θα είχες πολλά ακόμη να πεις…
Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη και τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια. Η μνήμη σου θα είναι πάντοτε ζωντανή σε όλους μας.