Κύριε διευθυντά
Εύστοχες οι παρατηρήσεις του κ. Παναγιώτη Καμπά («Η Καθημερινή», 17/11/18, «Το μπλοκάκι με τα μαργαριτάρια») σχετικά με την κακοποίηση της γλώσσας· μια μικρή σταχυολόγηση από τα αναρίθμητα γλωσσικά σφάλματα στα οποία υποπίπτουν καθημερινώς οι ομιλητές των ΜΜΕ.
Θα ήθελα, όμως, να επισημάνω την εσφαλμένη διατύπωση της λέξης πλαγκτόν, που δεν είναι άκλιτη ούτε ξενικής προέλευσης, αλλά ακραιφνώς ελληνική από την ομηρική ακόμη εποχή (βλ. επιστολή μου, «Η Καθημερινή» 30/9/17). Το πλαγκτόν, σύνολο έμβιων οργανισμών που αναπτύσσονται στην επιφάνεια ωκεανών, θαλασσών και λιμνών και αποτελούν τροφή ψαριών, είναι ουδέτερο του επιθέτου πλαγκτός-ή-όν, που παράγεται από το ρήμα πλάζω και παθητικό πλάζομαι = περιπλανώμαι, περιφέρομαι.
Το ρήμα αναφέρεται στα ομηρικά έπη (Οδύσσεια, α 1-2: Ανδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ός μάλα πλάγχθη…), όπως και οι λέξεις πλύπλαγκτος = πολυπλάνητος, πλαγκτοσύνη = περιπλάνηση, Πλαγκταί πέτραι = Συμπληγάδες.
Αναστασιος Αγγ. Στεφος, δ.φ., Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος