Το κενό που αφήνει ο Μπουτάρης

Το κενό που αφήνει ο Μπουτάρης

3' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αυτά συμβαίνουν πάντα όταν ο αποχωρών είναι προσωπικότητα και όχι ανδρείκελο. Δημιουργείται ένα κενό, το οποίο βέβαια εν καιρώ θα καλυφθεί, καθώς η φύση απεχθάνεται το κενό. Μέχρι τότε, όμως, επικρατεί η δυσάρεστη αναστάτωση της αβεβαιότητας.

Η απόφαση του Γιάννη Μπουτάρη να μη διεκδικήσει και μία τρίτη θητεία ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Πολιτικά, ήταν πάντα αδύνατο να τον εντάξεις σε οποιοδήποτε κόμμα, διότι χάρη στην αυθεντικότητα της προσωπικότητάς του ο Μπουτάρης μπορούσε (και ακόμη μπορεί) να εκφράζει μια ποικιλία απόψεων, ενίοτε αντιφατικών, που καλύπτουν την έκταση από την πεφωτισμένη Δεξιά μέχρι τους φιλελεύθερους αριστερούς. Δεν υπήρχε ταμπέλα που να ταιριάζει στον Μπουτάρη για να του καρφιτσώσεις, ήταν και είναι sui generis. Μπορούσε να γίνει προκλητικός άνευ λόγου, από την κούραση ή τα νεύρα του, αλλά και αυτό ήταν εντέλει απόδειξη της αυθεντικότητάς του. Χιούμορ, αυτοσαρκασμός, κοινός νους και μαχητικότητα, όλα αυτά σε έναν κανονικό άνθρωπο, που μιλά σαν κανονικός άνθρωπος και πολιτεύεται με γνώμονα την κοινή λογική, έκαναν τον Μπουτάρη να είναι μία μοναδική προσωπικότητα στην πολιτική ζωή της Θεσσαλονίκης, με επιρροή και πέραν του χώρου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δύσκολος και πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος, αλλά χωρίς αγκάθια στην προσωπικότητά του, ειλικρινά ανοικτός σε όλους και ακομπλεξάριστος.

Για να το μεταφέρω με τους όρους που μου το είπε μία κυρία (ειδική σε αυτά), «ως δήμαρχος ο Μπουτάρης ήταν ο συνδυασμός του manager και του visionary». Οπως και να το πεις, το γεγονός είναι ότι ο Μπουτάρης άνοιξε τη Θεσσαλονίκη στον κόσμο. Μπήκε στην πόλη καθαρός αέρας και ανέπνευσε, όπως όταν γκρεμίστηκαν τα τείχη της. Τι ήταν η Θεσσαλονίκη μέχρι να έλθει ο Μπουτάρης; Μια πόλη εσωστρεφής και φοβική, που παρήγαγε θλιβερά πανομοιότυπους χονδρούς υφυπουργούς για τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. Μια πόλη γνωστή και ως «ερωτική Θεσσαλονίκη», λόγω των δυνατοτήτων που προσέφερε για καλοπέραση, της οποίας η μεγάλη στιγμή ήταν να μαζεύει κάθε Χριστούγεννα τους σκυλάδες στην πλατεία Αριστοτέλους, να στήνει ένα υπαίθριο μπουζουξίδικο με αγιοβασιλιάτικες διακοσμήσεις και να το ονομάζει «γιορτή των αγγέλων»! Πριν από τον Μπουτάρη, η Θεσσαλονίκη μύριζε ποδαρίλα. Ο Μπουτάρης την άνοιξε στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο, νομίζω, ότι αν κάποιος σήμερα μισεί ανοικτά τον Μπουτάρη και δεν μπορεί να το κρύψει, αυτός είναι ο πρώην νομάρχης Ψωμιάδης, που ενσαρκώνει έξοχα όλο το εύοσμο και εσωστρεφές παρελθόν της πόλης.

Πολύ φυσικό να μένει ένα κενό με την αποχώρηση του Μπουτάρη, αισθητό σε όλους τους πολιτικούς χώρους, καθώς αποδεσμεύονται ακόμη και δεξιοί (πεφωτισμένοι) ψηφοφόροι. Είναι, όμως, ειρωνεία ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ανακύπτει για τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι αιτία της αποχώρησης ήταν η ανακίνηση του Μακεδονικού από την κυβέρνηση. Οσο το Μακεδονικό κοιμόταν, οι απόψεις του Μπουτάρη για το θέμα μπορεί να εκνεύριζαν αλλά δεν ενοχλούσαν. Ομως με μια συμφωνία επικείμενη και με το κλίμα φορτισμένο, οι θέσεις του γίνονται εμπόδιο στη συνέχεια της σταδιοδρομίας του στον δήμο. Ποιος έχει όρεξη στα 76 του να τον κυνηγούν για να τον λιντσάρουν οι κάφροι, όπως συνέβη στο συλλαλητήριο με τον τρελό στρατηγό;

Με τον Μπουτάρη φευγάτο, ο ΣΥΡΙΖΑ μένει χωρίς το άλλοθι του εξευρωπαϊσμού, που του προσέφερε η στήριξη της υποψηφιότητας του επιτυχημένου δημάρχου. Τώρα πρέπει να βρει έναν «χρήσιμο ηλίθιο», πρόθυμο να εξευτελιστεί ως υποψήφιος δήμαρχος. Πάντως, η συζήτηση για υποψηφιότητα της Κατερίνας Νοτοπούλου είναι αστεία. Η κ. Νοτοπούλου είναι η αριστερή εκδοχή του επαρχιωτισμού που έδιωξε ο Μπουτάρης, με τα ίδια ψηλά τακούνια, τα ίδια ταγιέρ από τηλεοπτικές σειρές της δεκαετίας του 1990 και το ίδιο βραδινό μακιγιάζ πρωινιάτικα. Μία Ελενα Ράπτη της άλλης πλευράς.

Πρόβλημα προκύπτει και για το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ. Σε βαθμό ώστε να συζητείται (φαντάσου μιζέρια…) ως και η πολιτική νεκρανάσταση του Σπυράκου Βούγια, σε περίπτωση άρνησης της Εύας Καϊλή. Λογικά, με τη φιλοδοξία που τη διακρίνει και την οξεία αντίληψη του συμφέροντός της, η κ. Καϊλή θα προτιμούσε τις Βρυξέλλες από την αύρα του Θερμαϊκού και, σε κάθε περίπτωση, η υποψηφιότητα για τη δημαρχία είναι ένα ρίσκο, που αν δεν σε φτιάξει, σε καταστρέφει. Εν πάση περιπτώσει, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη Θεσσαλονίκη –χειρότερο και από την επιστροφή στην κακομοιριά της «γιορτής των αγγέλων»– θα είναι να περιέλθει πλήρως στον Ιβάν Σαββίδη. Χωρίς τον Μπουτάρη, αυτό είναι και το πιθανότερο…

Προειδοποίηση

Μην τρομάζετε και σκεφθείτε το ήρεμα. Με την επιτροπή αναθεώρησης του συντάγματος να συνεδριάζει τρεις φορές της εβδομάδα και, επομένως, με τον Γ. Κατρούγκαλο απασχολημένο με τα συνταγματικά εκείνες τις μέρες, με τον Τσίπρα τυπικά μόνο υπουργό Εξωτερικών, είναι φανερό ότι μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου που θα συνεδριάζει η επιτροπή, το υπουργείο Εξωτερικών, δηλαδή η εξωτερική πολιτική της χώρας, θα είναι στα στιβαρά και ασφαλή χέρια του… Τέρενς Κουίκ. Ο Κώστας Τασούλας τους προειδοποίησε στην επιτροπή γι’ αυτόν τον κίνδυνο και με αυτά τα λόγια. Αλλά ποιος τον άκουσε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή