Η ζωγραφική του Νίκου Κυριακόπουλου, όπως παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο στην ατομική έκθεσή του στην Evripides Art Gallery, αποκαλύπτεται ως ένα προσωπικό ημερολόγιο. Πέντε χρόνια μετά την προηγούμενη έκθεσή του στην «Καπλανών 5», όπου είχε παρουσιάσει τοπία, απότοκα μιας θερινής χαρτογράφησης, ο Νίκος Κυριακόπουλος επιστρέφει ωριμότερος για να εμπλουτίσει το αποτύπωμά του. Μαζί με τα τοπία, που τον συνοδεύουν πάντα, και ορθώς γιατί αγαπάει την τοπιογραφία και έχει δικό του ύφος, προσθέτει σημαντικό αριθμό πορτρέτων και γυναικείων γυμνών. Στην αίθουσα κυριαρχεί ένα γυμνό μεγάλων διαστάσεων με βλέμμα εξωστρεφές, με σώμα διαθέσιμο, με σχίσμα από την υπαινικτικότητα.
Ο Νίκος Κυριακόπουλος είναι ένας καλλιτέχνης με μια ιδιότυπη τόλμη. Μοιάζει αυθύπαρκτος, αυτοτελής και ανεξάρτητος. Ωστόσο, η ζωγραφική του φθάνει με μια οικειότητα που ξαφνιάζει, αν και σε όλα τα οικεία σήματά της, ο θεατής δεν θα βρει τίποτε το τρυφηλό ή το περιττό. Υπάρχει οικονομία και κατά μέτωπον θέαση της ζωής. Τα τοπία του Νίκου Κυριακόπουλου ωριμάζουν και αυτά και χρυσίζουν στον ήλιο με αυλακιές και ρήγματα. Τοπία από την Τήνο, τη Ναύπακτο ή τον Πειραιά ορίζουν εκείνη τη διαρκή αίσθηση μιας μεθορίου, με βλέμμα μετα-ιμπρεσιονιστικό. Με τολμηρό χρωστήρα, ο Νίκος Κυριακόπουλος φτιάχνει μια δική του γεωμετρία, με παχιά πάστα, με χαρακώσεις που τέμνουν και κυκλώνουν. Υπάρχει, σαφώς, ένας έλεγχος του γεωγραφικού στίγματος, περισσότερο, όμως, μια υπόσχεση επιστροφής. Παραδόξως (ή όχι) στα τόσο δυναμικά τοπία του, συνυπάρχει και μια σκιά μελαγχολίας.
Στα πορτρέτα του, ο Νίκος Κυριακόπουλος αναζητεί μια αλήθεια στο βλέμμα. Γι’ αυτό τα πρόσωπα είναι κοντινά, παραστατικά, με μεγάλη, όμως, απόσταση από τον φωτορεαλισμό. Ο Νίκος Κυριακόπουλος βρίσκεται σε άλλον δρόμο. Συνθέτει με οικονομία. Προσφέρει αληθοφάνεια αλλά δεν υπηρετεί την αναπαραγωγή. Οι προσωπογραφίες του είναι μια μικρή ανθολόγηση γυναικείων μορφών της εποχής μας, ορισμένες με μια διάθεση αλλοκαιρινή, σαν τα πρώτα παραστατικά πορτρέτα των μετέπειτα μοντερνιστών. Αλλά ο Νίκος Κυριακόπουλος έχει πρόθεση να βγάλει τον εαυτό του με ένα τρόπο διεκδικητικό και αυτό το επιτυγχάνει με τα γυμνά του που είναι και αυτά δείγμα της προσέγγισής του στο σώμα και στον ερωτισμό. Το γυμνό εντυπώνεται στη συνείδηση και ο Νίκος Κυριακόπουλος ακροβατεί στο μεταίχμιο ρεαλιστικής απόδοσης και ελλειπτικής προσομοίωσης. Η έκθεσή του προσφέρει απόλαυση και σκέψη πάνω στη ζωγραφική.