Κυρίες και κύριοι, ο Μπιλ Εβανς στο πιάνο

Κυρίες και κύριοι, ο Μπιλ Εβανς στο πιάνο

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τ​​ο 1956 στη Νέα Υόρκη, ο κλαρινετίστας Τόνι Σκοτ συστήνει στο κοινό του Βίλατζ Βανγκάρντ έναν νεαρό, ταλαντούχο πιανίστα ονόματι Μπιλ Εβανς. Είκοσι επτά χρόνων τότε ο Εβανς, κάθεται στο πιάνο και παίζει το «Round Midnight», τη θρυλική σύνθεση του Τελόνιους Μονκ.

«Κάνει την εμφάνισή της γύρω στα μεσάνυχτα / Είμαι εντάξει μέχρι να νυχτώσει / Στο δείπνο νιώθω αυτή τη θλίψη / Αλλά στ’ αλήθεια πέφτω άσχημα γύρω στα μεσάνυχτα», λένε οι εισαγωγικοί στίχοι που σε συνδυασμό με την υποβλητική, μελαγχολική βασική μελωδία, δίνουν το στίγμα του τι μπορεί να σημαίνει μεσονύκτια θλίψη. Το 1958, ο αισθαντικός Μελ Τορμέ θα δώσει μία από τις αριστουργηματικές ερμηνείες του «στάνταρ» αυτού τζαζ κομματιού.

Το 1956 όμως ήταν ο νεαρός Μπιλ Εβανς που στο πιάνο βρήκε την ψυχή της μουσικής σύνθεσης του Μονκ, προτού παίξει μαζί και με τον τρομπονίστα Τζίμι Κνέπερ το ερωτικότατο «You Stepped out of a Dream».

Απρόσιτος, σιωπηλός, μελαγχολικός και βυθισμένος στην αμφιβολία για τις ικανότητές του, έπειτα από τρία χρόνια στρατιωτικής θητείας που του άφησαν εφιάλτες, και στις απαρχές του εθισμού του στις ουσίες, ο Εβανς, λάτρης του Φρόιντ και κλασικών φιλοσοφικών κειμένων, μόλις που είχε αρχίσει να ανατέλλει με το άστρο του στο μουσικό στερέωμα της εποχής. Πίσω του είχε μερικές συνθέσεις δικές του –μελοποιημένη ποίηση του Ουίλιαμ Μπλέικ– αλλά και ένα από τα πιο δημοφιλή κομμάτια του, το «Βαλς για την Ντέμπι», που είχε γράψει το 1953, εμπνευσμένο από την ανιψιά του. Αλλά ήταν ακόμη ένας sideman στα σχήματα που έπαιζε, όχι ο αρχηγός της μπάντας. Δεν είχε έρθει ακόμη ο καιρός για τα μεγάλα του άλμπουμ, όπως τα «Explorations» (1961), «Sunday at the Village Vanguard» (1961), «Interplay» (1962), «Conversations With Myself» (1963) ή τη σπουδαία συνεργασία του το 1975 με τον μεγάλο Τόνι Μπένετ.

Ο κύριος Γκρι αγαπά ιδιαιτέρως την πιο «κλασική» πλευρά του Εβανς, την τρίτη του ηχογράφηση με συμφωνική ορχήστρα, το 1974, το περίφημο «Συμβίωσις», ένα κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα απ’ το οποίο ξεχωρίζει το δεύτερο μέρος (Largo – Andante – Maestoso – Largo), ένα αργόσυρτο ερωτικό όσο και στοχαστικό κομμάτι στο οποίο ο διάλογος του πιάνου με την ορχήστρα, κυρίως με τα έγχορδα αλλά και με τα ξύλινα πνευστά, προκαλεί ρίγη συγκίνησης – όπως κι όταν ξεκινά η πιο τζαζ συνομιλία του πιάνου με τα κρουστά και το μπάσο.

Συμφωνούμε, όπως επίσης συμφωνούμε όταν του θυμίζω μια παλαιότερη ηχογράφηση του Εβανς, από το άλμπουμ «Bill Evans for Lovers»: το παραδοσιακό ιρλανδέζικο κομμάτι «Danny Boy», που ο Μπιλ Εβανς παίζει στο πιάνο συνοδεία κρουστών και μπάσου μόνο. Ποτέ ο αποχαιρετισμός ενός πατέρα προς τον γιο του δεν ακούστηκε τόσο γαλήνιος, σαν να τον νανουρίζει μια τελευταία φορά.

Ο Μπιλ Εβανς πέθανε το 1980, στα 51 του μόλις. Είχε καταστρέψει τον οργανισμό του η ηρωίνη. «Η πιο μακρά αυτοκτονία που συντελέστηκε ποτέ», όπως είπε ένας φίλος του για τη σχεδόν ισόβια σχέση του Εβανς με τις ουσίες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή