Ακραία πόλωση και υπονόμευση

Ακραία πόλωση και υπονόμευση

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από την πρώτη στιγμή της αναρρίχησής του στην εξουσία ήταν φανερό ότι κάθε απόφαση, δήλωση, κίνηση του Αλ. Τσίπρα απέβλεπε στην ενίσχυση του δικού του προφίλ. Κόμμα και κυβέρνηση ήταν σε δεύτερη μοίρα. Φυσικό, θα έλεγαν πολλοί, αλλά με μία σημαντική διαφορά. Οτι δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για τη βελτίωση της χώρας και μάλιστα σε περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη, καθώς ήταν ουσιαστικά στα γόνατα και χρειαζόταν να αλλάξει ριζικά δομές και νοοτροπία προκειμένου να ξεπεράσει κατά το δυνατόν την κρίση.

Ακριβώς την ίδια συμπεριφορά έχει και τώρα ο Αλ. Τσίπρας ενόψει εκλογών. Ο,τι και όσα λέει, αποφασίζει και κάνει έχουν κοινό στόχο την καλυτέρευση της τύχης του στις επόμενες εκλογές και όχι μόνο. Αναμενόμενο, ίσως θα έλεγαν κάποιοι, αλλά και πάλι δεν είναι έτσι. Ο πρωθυπουργός και οι περί αυτόν φροντίζουν, παράλληλα, επιμελώς να ναρκοθετήσουν εντελώς το πεδίο για την επόμενη κυβέρνηση. Υπολογίζουν, προφανώς, ότι δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις εκλογές και δίνουν και την ψυχή τους (στο διάβολο;) για να είναι περιορισμένης διάρκειας η κυβερνητική θητεία του Κυρ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ., που θα τους διαδεχθούν, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις. Δεν ενδιαφέρονται και πάλι ποσώς αν, ναρκοθετώντας το πεδίο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπονομεύουν ταυτόχρονα και τη χώρα.

Το Μαξίμου δεν θέλει με κανέναν τρόπο να έχει αυτοδυναμία η Ν.Δ. μετά τις επόμενες εκλογές και να συγκεντρώνει μαζί με το Κίνημα Αλλαγής 180 βουλευτές. Πρώτον, γιατί η επόμενη κυβέρνηση θα έχει μία σταθερότητα κατ’ αρχήν και θα μειωθεί αποφασιστικά η δυνατότητα άσκησης πίεσης στο ΚΙΝΑΛ να μη συνεργαστεί κυβερνητικά μαζί της. Δεύτερον, γιατί αν τα δύο αυτά κόμματα συγκεντρώσουν μαζί 180 βουλευτές θα μπορούν να ακυρώσουν τον νόμο περί απλής αναλογικής των Συρανέλ που θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές και, επίσης, θα μπορούν να εκλέξουν νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας το 2020, χωρίς η τότε αντιπολίτευση, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, να μπορεί να εκβιάσει εκλογές. Πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι φαντάζει δύσκολο να φθάσουν μαζί Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ τους 180 βουλευτές. Σε συνάρτηση με τα παραπάνω, είναι φανερό ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν πρόκειται να αφήσει τίποτα όρθιο προκειμένου να εξασφαλίσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό στις εκλογές, αλλά και να εδραιώσει τη θέση του στον χώρο της Κεντροαριστεράς ως κυρίαρχος. Είναι αποφασισμένος να φθάσει τα πράγματα σε ακραία πόλωση για να συσπειρώσει τη βάση του και να πιέσει μέχρις εξαφάνισης το ΚΙΝΑΛ. Ηδη μοιράζει παντού και όσο χρήμα υπάρχει με διάφορους τρόπους και θα διορίσει ή θα δημιουργήσει προσδοκίες διορισμού στο Δημόσιο στους πάντες. Είναι άλλωστε και μία μέθοδος υπονόμευσης της επόμενης κυβέρνησης, καθώς δεν θα μπορεί να ακολουθήσει ή να επαναλάβει τέτοια πολιτική, προκαλώντας έτσι σύγκριση και δυσαρέσκεια… Απομένει η επιλογή του χρόνου των εκλογών τον Μάρτιο, τον Μάιο ή τον Οκτώβριο του 2019, λαμβάνοντας υπόψη τον παράγοντα «Καμμένος».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή