Λίνα Νικολακοπούλου: Η Αθήνα μάς δίνει ακόμη το χέρι

Λίνα Νικολακοπούλου: Η Αθήνα μάς δίνει ακόμη το χέρι

2' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Λίγες ημέρες απέμειναν ώς τη συναυλία που θα παρουσιάσει η Λίνα Νικολακοπούλου στον «Παρνασσό», στις 15 Δεκεμβρίου. Εκεί, σε αυτήν την ιστορική αίθουσα, όπου η Λίνα Νικολακοπούλου εμφανίζεται για πρώτη φορά (αν εξαιρέσει κανείς εκείνο το μαθητικό ρεσιτάλ που ανασύρεται τώρα συνειρμικά), θα ακουστούν 30 τραγούδια που η ίδια διάλεξε, κάτι σαν προσωπική ανθολογία αγαπημένων τραγουδιών, από μια ευρεία γκάμα ελληνικού τραγουδιού από τη δεκαετία του ’50 ώς τώρα. Η Λίνα Νικολακοπούλου, με θεώρηση πλέον «μιας ενιαίας πορείας της ζωής της», ξαναβρίσκεται «εκεί που αγάπησε» σε ένα σημείο-τομή για το κέντρο της Αθήνας. «Αγαπώ το σημείο του “Παρνασσού”», λέει. «Είναι στην καρδιά της Αθήνας και στη μικρή σκηνή γίνονται όλα φανερά. Υπάρχει η απλότητα του αγωνίσματος».

Στη συναυλία με τίτλο «Πάμε κάπου… με τη Λίνα Νικολακοπούλου», η Αργυρώ Καπαρού θα ερμηνεύσει τραγούδια διαλεγμένα για εκείνη και θα συμμετέχουν επίσης ο Θοδωρής Βουτσικάκης, με τη διαρκώς ανοδική πορεία και ο Αγγελος Παπαδημητρίου που θα αφηγηθεί με τον δικό του τρόπο «τι τον έχει μαγέψει στην Αθήνα». Κατά μία έννοια, αυτή η συναυλία, επιστροφή και αφετηρία μαζί, γίνεται η αφορμή για να φανερωθεί η Αθήνα ως μήτρα τραγουδιών. «Με ενδιαφέρουν περισσότερο τα τραγούδια που γράφτηκαν στην Αθήνα και όχι τόσο τα τραγούδια που γράφτηκαν για την Αθήνα», λέει η Λίνα Νικολακοπούλου. «Η Αθήνα έχει γεννήσει ένα άλλο είδος. Ας το ψάξουν οι ερευνητές, εγώ το νιώθω».

Η Αθήνα είναι ένα ορυχείο για τη Λίνα Νικολακοπούλου. Προέρχεται από την Αθήνα, δημιουργεί στην Αθήνα, εκβάλλει στην Αθήνα. Τη σκέφτομαι 12 χρόνων, που από τότε είχε «το θάρρος να σημειώνει, να γράφει σκέψεις και ιδέες, να αγαπάει ένα ποίημα ή να ονειρεύεται με ένα βιβλίο ανοιγμένο πάνω της», μια νεαρή Αθηναία, στο πατρογονικό σπίτι, Πιπίνου και Αλκαμένους, κοντά στον Αγιο Παντελεήμονα.

Ολες οι αναφορές κάποτε αυτονομούνται και συναντώνται. Μου λέει για την «Εποχή της όρεξης» του Βασίλη Καραποστόλη, ένα στοχαστικό βιβλίο για τη δεκαετία του ’60, που συνέπεσαν με τα δικά της παιδικά χρόνια. «Να το υπενθυμίσουμε», λέει, «για όσους αγαπούν την Αθήνα». Η ίδια έχει κυτταρική σχέση με την πόλη. «Πρώτη δουλειά σε γραφείο ήταν στη Cinetic του Λάκη Παπαστάθη και του Τάκη Χατζόπουλου», την εποχή που ήταν ακόμη φοιτήτρια. «Ημουν η μικρή του γραφείου και κάθε μέρα είχα τη δυνατότητα να συναναστρέφομαι ανθρώπους του κινηματογράφου και να ακούω χιλιάδες πράγματα». Πήγαινε τα φιλμ στη Φίνος Φιλμ στην οδό Χίου, κοντά στον Σταθμό Λαρίσης, γύριζε όλη την Αθήνα. Στην Πατησίων και στη Φωκίωνος Νέγρη ήταν η βάση. «Σχολείο πήγαινα στον Τυχόπουλο, σινεμά πηγαίναμε στο Στούντιο, στο Τριανόν, στην Αλκυονίδα, στο Ιλιον… στην πλατεία Βικτωρίας ήταν η αριστοκρατική έξοδος με την κλίμακα που τέρπει. Μια ζωή που περιείχε τα πάντα». Τη Λίνα Νικολακοπούλου την απασχολούν η διεύρυνση του βλέμματος, οι μνήμες στην πόλη. «Αυτός ο δεσμός έχει κλαπεί», λέει. «Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι έχει κλονιστεί η φυσικά ακλόνητη εμπιστοσύνη που έχει ο άνθρωπος. Εχει μπει το δηλητήριο του φόβου σαν σε ισόβια».

«Αγάπη και όρεξη»

Κατ’ επέκτασιν πλήττεται η επιθυμία και είναι ο «βαθμός της επιθυμίας που κρατάει ζωντανό το κάθε τι». Η συναυλία στον «Παρνασσό» μοιάζει να είναι μια κιβωτός με τραγούδια που «έχει επιθυμήσει να ακούσει». Υπάρχει λαχτάρα, υπάρχει επιθυμία, και σαφώς «αγάπη και όρεξη», τα συστατικά κάθε βήματος. Είναι συγκινητική η πλατιά, βιωματική, συνθλιπτική και εξυψωτική σχέση της με την Αθήνα. Μοιάζει καύσιμο και δεξαμενή που παρέχει πολλές εξηγήσεις για την πορεία της. Οπως λέει, στο ξεκίνημά της, «όλα γίνονταν από την αρχή», σήμερα «πολλοί νέοι δοκιμάζουν». Το ζήτημα είναι «ποιος έχει να πει καινούργιο, ποιος θα πάρει πάνω του αυτό το βαρύ φορτίο…».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή