Τη συνέχεια, την ενότητα και τη σοβαρή πολιτική πείρα επέλεξαν προχθές οι 1.000 σύνεδροι των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) στο Αμβούργο, αναδεικνύοντας ως διάδοχο της Αγκελα Μέρκελ στην ηγεσία του κόμματος την εκλεκτή της καγκελαρίου, Ανεγκρετ Κραμπ Καρενμπάουερ (ΑΚΚ), την επονομαζόμενη και «μίνι Μέρκελ». Το οριακό αποτέλεσμα στον δεύτερο γύρο (52% υπέρ της έναντι 48% υπέρ του προστατευόμενου του πάλαι ποτέ κραταιού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Φρίντριχ Μερτς) αποτέλεσε μια σπάνια επίδειξη εσωκομματικής δημοκρατίας στο CDU, που συνήθιζε στο παρελθόν να εκλέγει τους ηγέτες του με σταλινικά ποσοστά κοντά στο 90%. Η ήττα του Μερτς, ο οποίος σημειωτέον είχε παραμείνει δέκα χρόνια εκτός πολιτικής και απασχολείτο στον ιδιωτικό τομέα, συνιστά ράπισμα για τον Σόιμπλε, που πριν από λίγες ημέρες εκφράστηκε ανοικτά υπέρ του, ενώ εμφανίστηκε να διεκδικεί και ο ίδιος την καγκελαρία στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης χρέους. Το ελληνικό ζήτημα επανήλθε αρκετές φορές στη διάρκεια της εσωκομματικής προεκλογικής εκστρατείας και η ΑΚΚ ήταν η μόνη που εκφράστηκε απερίφραστα κατά τού –έστω και προσωρινού– Grexit και υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, λόγω των επιπτώσεων που θα είχε για ολόκληρη την Ευρώπη. Ετσι η Αθήνα θα πρέπει να αισθάνεται ανακουφισμένη με την εκλογή της, η οποία εξασφαλίζει επίσης την παραμονή της Μέρκελ στην καγκελαρία και την κυβερνητική σταθερότητα, προς το παρόν τουλάχιστον, στο Βερολίνο. Σε περίπτωση νίκης του Μερτς, αναλυτές προεξοφλούσαν την παραίτηση Μέρκελ λόγω των ιδεολογικών τους διαφορών και πιθανότατα κατάρρευση του μεγάλου συνασπισμού.
Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία της στο Αμβούργο η Μέρκελ απέσπασε ηχηρό χειροκρότημα προτού ακόμη ανοίξει το στόμα της. Ορθιοι οι σύνεδροι την αποθέωσαν και από τη φορτισμένη ατμόσφαιρα καθίσταται σαφές πως το CDU σκοπεύει να περάσει στη μετα-Μέρκελ εποχή συσπειρωμένο, βάζοντας στην άκρη τις εσωκομματικές έριδες. Ακόμη και ο σκληρότερος αντίπαλός της στη συντηρητική παράταξη, ο Βαυαρός υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ, εμφανίστηκε να τη νοσταλγεί ήδη, παρά τις αντιπαραθέσεις τους. Οπως επισημαίνει το περιοδικό «Σπίγκελ», η ομιλία της Μέρκελ ήταν ένα μήνυμα ειρήνης προς το κόμμα της. Παραδέχθηκε επανειλημμένως ότι διέψευσε τις προσδοκίες, αλλά το κεντρικό της σύνθημα, όπως και αυτό του συνεδρίου, ήταν «Μαζί στην ηγεσία». Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί και ως υποστήριξη της υποψηφιότητας της ΑΚΚ, αφού μεταξύ των τριών είναι η μοναδική ομαδική παίκτρια. Οπως επισήμανε η καγκελάριος, η ηγεσία του CDU θα πρέπει να ενσωματώσει ποικίλες πληθυσμιακές ομάδες, «ισχυρούς και αδύναμους, ντόπιους και μετανάστες», «από την κορυφή μέχρι το νεοεγγεγραμμένο μέλος». Και με αυτήν την αποστροφή φωτογράφισε ουσιαστικά την άοκνη ΑΚΚ, η οποία επί εβδομάδες περιόδευε τη χώρα για να συζητήσει με τη βάση του κόμματος τις νέες προγραμματικές αρχές του. Στον αποχαιρετισμό της προς το CDU, η Μέρκελ μνημόνευσε άλλωστε τις εκλογικές επιτυχίες των Χριστιανοδημοκρατών στο Ζάαρλαντ με πρωθυπουργό την ΑΚΚ, στο Σλέσβιχ-Χόλσταϊν με τον Ντάνιελ Γκίντερ και στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία με τον Αρμιν Λάσετ. Τις πρόσφατες δεινές ήττες στην Εσση και στη Βαυαρία, όπου ηττήθηκε το αδελφό κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών, τις αποσιώπησε.
Αναδρομή
Στην αρχή της ομιλίας της, που ήταν μια από τις πλέον σύντομες ως αρχηγού του CDU, έκανε μια αναδρομή στα πεπραγμένα της. Θύμισε στους συνέδρους το σκάνδαλο χρηματοδότησης επί Χέλμουτ Κολ και πως εκείνη την περίοδο οι Χριστιανοδημοκράτες βρίσκονταν σε τραγική κατάσταση. Σε αυτήν την δύσκολη χρονική στιγμή ανέλαβε τα ηνία και κατάφερε να οδηγήσει το κόμμα στη συσπείρωση και στον εκσυγχρονισμό. «Επιστρέψαμε στην ουσία», διακήρυξε η Μέρκελ, σε έναν απολογισμό της 18χρονης θητείας της και πρόσθεσε: «Το δικό μας CDU είναι σήμερα διαφορετικό από ό,τι το 2000. Κι αυτό είναι θετικό». Διατρέχοντας τις θεμελιώδεις αλλαγές στις οποίες προχώρησε ως επικεφαλής του κόμματος, μνημόνευσε την υποστήριξη των μεταρρυθμίσεων του Γκέρχαρντ Σρέντερ, την κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και την εγκατάλειψη της πυρηνικής ενέργειας, ενώ αναφέρθηκε μόνο αποσπασματικά στο μεταναστευτικό ζήτημα και στην αμφιλεγόμενη για τους επικριτές της πολιτική το 2015. Ναι, κάθε τόσο υποχρέωνε το κόμμα της να βρεθεί αντιμέτωπο με δύσκολες προκλήσεις, αλλά –παρότι πολύ πολύ σπάνια– βρέθηκε και η ίδια σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, αναγνώρισε. «Κλασική Μέρκελ. Τόσο στεγνή», ακούστηκαν να λένε ορισμένοι σύνεδροι στη διάρκεια της ομιλίας της.
Τα δάκρυα
Παρ’ όλα αυτά είναι μία από τις πιο φορτισμένες στιγμές της πολιτικής της σταδιοδρομίας και οι δημοσιογράφοι διέγνωσαν την προσπάθειά της να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Πέρασε σχεδόν το ένα τρίτο της ζωής της ως αρχηγός του CDU, αν και επανέλαβε για πολλοστή φορά ότι δεν γεννήθηκε ούτε ως καγκελάριος ούτε ως ηγέτις του κόμματος. Ευχαρίστησε τους 1.000 παρισταμένους και ορισμένοι από τους συνέδρους τής ανταπέδωσαν, κραδαίνοντας πλακάτ στα οποία αναγραφόταν «Ευχαριστούμε, κυρία πρόεδρε!». Η Μέρκελ σημείωσε ότι ο δεσμός της με το κόμμα υπερβαίνει κατά πολύ την ηγεσία του. «Αλλωστε παραμένω καγκελάριος», είπε σαν να θύμιζε στον ίδιο της τον εαυτό ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα για την πολιτική της συνταξιοδότηση. Ορθιοι και πάλι οι 1.000 σύνεδροι την αποθέωσαν και όταν το χειροκρότημα κράτησε υπερβολικά πολύ, η καγκελάριος έκανε κάτι που συνάδει πλήρως με το πολιτικό στίγμα της τις τελευταίες δεκαετίες. Τους κάλεσε να σταματήσουν για να προχωρήσουν στην ψηφοφορία.